Mijn kat eet hagedissen: is het gevaarlijk?

Zoals elke zomer sluipen veel hagedissen tussen de stenen of in het struikgewas. Katten die toegang hebben tot het buitenleven voelen zich bijzonder aangetrokken tot deze kleine wezens en aarzel daarom niet om op ze te jagen zodra ze de kans krijgen. Waarom adopteren ze dit gedrag? Is het eten van hagedissen gevaarlijk voor hun gezondheid? Wij zijn deze zaak aan het inventariseren.

Waarom jaagt de kat op hagedissen?

Het wordt nu geaccepteerd dat de kat, zelfs als hij thuis is, een belangrijke aanleg voor de jacht behoudt. Deze gewoonte, die in zijn DNA is vastgelegd en van jongs af aan door zijn moeder is aangeleerd, verlaat hem nooit echt en kan veel van zijn gedrag verklaren. Het wordt vooral zichtbaar wanneer een extern element zijn aandacht trekt, of een klein wild dier in zijn gezichtsveld beweegt: knaagdieren, insecten… of hagedissen. Deze kleine reptielen behoren tot de orde van de squamaten en behoren tot de favoriete prooien van de kat. De komst van hitte en mooi weer haalt ze uit hun winterslaap en dwingt ze om naar buiten te gaan, vaak precies op het jachtgebied van katachtigen. Deze laatste worden echter vooral aangetrokken door de snelle bewegingen die hagedissen laten zien als ze bewegen. Bovendien zijn sommige soorten, zoals Lacertidae (Lacertidae), waartoe driekwart van de Europese hagedissen behoort, kan bij agressie vrijwillig zijn staart verliezen. Dit fenomeen, autotomie genoemd, verergert het predatie-instinct van de kat, die vervolgens op jacht gaat naar de sauriër. Zodra zijn prooi is gevangen, besluit de kat deze als offer terug te brengen naar zijn meester of op te eten.

Wat zijn de risico’s als mijn kat een hagedis eet?

Als uw kat de hagedis eet die hij zojuist heeft gevangen, hoeft u zich geen zorgen te maken! Europese hagedissen hebben een droge huid en scheiden zeer weinig giftige stoffen af. Contact met de huid of inslikken van het lichaam van het reptiel vormt daarom geen verhoogd risico. Aan de andere kant kan het voorkomen dat uw dier na deze geïmproviseerde maaltijd één of meerdere keren moet overgeven of diarree krijgt. Naast deze spijsverteringsstoornissen kan men ook abnormale speekselvloed waarnemen. Neem in dit geval onmiddellijk de juiste gebaren aan: spoel zijn mond grondig met heel helder water en plaats hem vervolgens onder uw toezicht en op dieet, gedurende twee of drie uur. Uw kat zou zich dan snel beter moeten voelen. Als dit niet het geval is en de symptomen aanhouden of plotseling verergeren, ga dan onmiddellijk naar uw dierenarts. Hetzelfde geldt als uw kat tijdens een uitje of een jachtgezelschap meerdere hagedissen achter elkaar heeft ingeslikt.

Ten slotte moet worden opgemerkt dat sommige soorten hagedissen dragers zijn van parasieten, waaronder leverbot (Platynosonum fastosum). Dit infecteert, zoals de naam al doet vermoeden, de lever, galblaas en galwegen van katten na inname van de tussengastheer, dus de hagedis. De ziekte ontwikkelt zich vervolgens over een lange periode, tussen 8 en 12 weken. Symptomen zijn dan onder meer gewichtsverlies, koorts, lusteloosheid, braken of diarree. Het is raadzaam om hierbij direct een dierenarts te raadplegen. Deze soorten leven vooral in het zuiden van de Verenigde Staten, Midden-Amerika of Zuidoost-Azië: de kans dat je ze in Europa tegenkomt is dan ook zeer klein. Wees echter voorzichtig als u uw kat meeneemt op reis naar een van deze streken.

Hoe voorkom ik dat mijn kat hagedissen eet?

Als u eraan gewend bent uw kat vrij rond te laten lopen, zal het moeilijk zijn om de ontmoeting met hagedissen te vermijden, vooral als u in Zuid-Frankrijk woont.

Wij raden u aan om bij thuiskomst bijzondere aandacht te besteden aan het algemene uiterlijk en gedrag van uw kat. Aarzel niet om bij twijfel uw dierenarts te raadplegen, ook als uw kat u alleen de staart van de hagedis meebrengt.

Als uw kat daarentegen gewend is om alleen binnen een bepaalde externe omtrek (balkon, terras, tuin) rond te dwalen, dan kunt u op jacht gaan naar hagedissen en proberen ze voor hem uit te spoelen. Je moet ook weten dat jagen voor huiskatten geen noodzaak is, maar een spel. Ze doen dit voor de lol en om verveling te voorkomen. Zo kunt u uw kleine kat verder stimuleren en de aandacht afleiden door hem verschillende activiteiten aan te bieden: speelgoed, lichtstralen, hengels, enz.

Soorten die gevaar lopen voor katten

Naast hagedissen kan de kat tijdens zijn uitstapjes ook andere dieren tegenkomen die zijn gezondheid mogelijk in gevaar kunnen brengen. Bepaalde insecten, in het bijzonder hymenoptera (wespen, bijen, horzels, hommels) vormen inderdaad een potentieel gevaar. Tijdens de zomer proberen katten een wesp of een bij te vangen en in de snuit gestoken te worden, of het insect door te slikken, dat mogelijk op een stuk voedsel zit. In dit geval kunt u proberen de angel snel met een pincet te verwijderen, of uw huisdier rechtstreeks naar de dierenarts brengen. Deze reflex moet ook absoluut worden overgenomen als de wesp wordt ingeslikt of als uw kat het slachtoffer wordt van meerdere gelijktijdige beten. Hij zou inderdaad een allergische oorzaak kunnen hebben en het risico kunnen lopen op een anafylactische shock, mogelijk fataal.

Processierupsen vormen ook een gevaar voor de gezondheid van onze kleine katachtigen. Als katten de neiging hebben om afstand te houden (in tegenstelling tot honden), kunnen ze toch in direct contact met hen komen. Het is wederom een ​​kwestie van snel reageren en uw dier langsbrengen voor advies.

Ten slotte belichamen padden giftige dieren voor katten. Er bestaan ​​veel soorten in Frankrijk, maar de meest voorkomende zijn de gewone pad, de rugstreeppad en de groene pad. Deze dieren hebben gifklieren over hun hele lichaam. Als ze echter door de mond van de kat worden opgevangen, veroorzaakt de uitgeoefende druk de uitdrijving van het gif, dat vervolgens in direct contact komt met de slijmvliezen van de mond. Het gevaar komt op dit moment tussenbeide, het gif dringt door in het bloed en kan het hart of het zenuwstelsel van het dier bereiken. De symptomen, als ze zich voordoen, zijn over het algemeen vrij snel zichtbaar na oraal contact: hyperspeekselvloed in de meeste gevallen; en in ernstige vormen, braken, diarree, tachycardie, convulsies… De inname van een pad en de daarmee samenhangende symptomen vormen een veterinaire noodsituatie, gerelativeerd door de grootte van de batrachian en die van de kat, waarbij kleine dieren hier bekend staan ​​als meer breekbaar. Salamanders kunnen ook soortgelijke vergiftigingen veroorzaken.