Hoe is de spijsvertering van een hond?

Als u de werking van het spijsverteringsstelsel van de hond begrijpt, krijgt u een beter inzicht in de mogelijke transportproblemen waar uw metgezel mogelijk last van heeft. Een dieet en lichaamsbeweging die zijn aangepast aan uw stofwisseling kunnen een slechte spijsvertering voorkomen of zelfs corrigeren.

De belangrijkste principes van de spijsvertering bij honden

Bij alleseters en carnivoren, zoals de hond, gaat de spijsvertering ervan uit dat het voedsel “doorkomt”. Het gaat dus door de mond en komt via het rectum naar buiten om in de vorm van ontlasting te worden geëlimineerd.

Het spijsverteringsstelsel bij honden is kort, in tegenstelling tot dat van herbivoren. In zijn natuurlijke staat verwijdert het snel dierlijke eiwitten en vetten uit zijn vleesetende dieet.

Maar in de huiselijke staat is de spijsvertering van de hond geëvolueerd. Zo tolereert hij nu bepaalde granen, bepaalde zetmeelrijke voedingsmiddelen en bepaalde soorten fruit en groenten uit zijn nieuwe dieet na eeuwen van contact met mensen.

Zonder in details te treden, het doel is niet om een ​​cursus hondenbiologie te geven, maar weet dat de hond lipiden (vetten), koolhydraten (suikers) en eiwitten (vlees) moet omzetten in kleine moleculen om ze te verteren.

Het gebruikt hiervoor twee verschillende soorten mechanismen:

• Een fysiek mechanisme, door het voedsel te kraken en te kauwen,
• Een chemisch mechanisme om zijn dieet te veranderen.

En al dit verteringsproces verloopt uiteraard via de verschillende organen van de hond.

Organen die betrokken zijn bij de spijsvertering bij honden

Het spijsverteringsstelsel van de hond is vergelijkbaar met dat van de mens. Elke fase van de spijsvertering is echter anders qua assimilatie en duur. De spijsvertering duurt bij honden dus tussen de 4 en 15 uur, afhankelijk van het individu, hun leeftijd, hun gezondheidstoestand en hun dieet, terwijl dit bij mensen gemiddeld 24 uur is.

De volgende organen zijn betrokken bij het verteringsproces van Médor en komen overeen met het circuit dat voedselmaterialen afleggen tussen hun inname en hun uitzetting:

• De mond,
• de slokdarm,
• maag,
• De dunne darm,
• De dikke darm.

Elk komt dus overeen met een stadium waarin verzadiging, de opname van voedingsstoffen en de eliminatie ervan mogelijk zijn.

Een spijsvertering in 5 stappen voor de hond

Stap 1: de mond dankzij de tanden en het speeksel

De mond van een hond bestaat uit 42 tanden, meer dan die van mensen, maar slechts 2.000 smaakpapillen, bijna vijf keer minder dan die van mensen. Hierdoor spelen hun tanden een belangrijke rol bij het kauwen en snijden van voedsel, de eerste stap in de spijsvertering.

Het speeksel dat van nature in hun mond wordt afgescheiden, smeert het voedsel, zodat het gemakkelijker door het lichaam wordt opgenomen. Maar in tegenstelling tot mensen houden honden hun voedsel minder lang in hun mond en hebben ze de neiging het in zijn geheel door te slikken. Speeksel speelt daarom een ​​minimale rol bij de spijsvertering, vooral omdat het geen speekselamylase bevat, een enzym dat nuttig is voor de voorvertering.

Fase 2: de slokdarm voor het transport van de voedselbolus

De voedingsbolus is het voedsel dat aan het speeksel wordt toegevoegd. Het daalt op natuurlijke wijze af van de mond naar de slokdarm, om door te gaan naar de maag van de hond. Dankzij de samentrekking van de slokdarm door peristaltische bewegingen (mechanische actie) en de smering ervan (chemische werking) glijdt het voedsel naar het uiteinde van de slokdarm.

Op dit punt is de voedselbolus klaar om verteerd te worden, maar het moet duidelijk zijn dat de slokdarm alleen een transportfunctie vervult. De cardia, een cirkelvormige spier die het onderste deel van de slokdarm afsluit, ontspant zich zodat de voedselbolus in de maag terechtkomt en sluit vervolgens onmiddellijk om zure reflux te voorkomen.

Fase 3: de maag voor het karnen van voedsel

De maag van een hond kan meer dan een halve liter voedsel bevatten, en juist hier vindt een van de belangrijkste onderdelen van het spijsverteringsproces plaats. Om u een idee te geven: stel u voor dat de maag van uw hond een trommel van een wasmachine is.

De voedselbolus wordt daar inderdaad geroerd en gemengd met maagafscheidingen, maagsap genoemd. Geleidelijk aan zal het voedsel dat door Médor wordt ingenomen de “chymus” worden, bestaande uit 50% water en deeltjes met een diameter van ongeveer 2 millimeter. Tijdens deze fase assimileert de hond eiwitten en neutraliseert bacteriën. De trommelsnelheid van deze wasmachine is afhankelijk van het volume van de maaltijd en het eiwitgehalte ervan.

Het “leegmaken” duurt slechts 4 tot 7 uur bij een dieet rijk aan vlees, en tot 15 uur bij een dieet rijk aan groenten en granen. Op dezelfde manier zal droogvoer (brokjes) de verteringstijd verlengen in vergelijking met natvoer (paté, huishoudrantsoen).

Fase 4: de dunne darm om voedingsstoffen te assimileren

De chyme daalt vervolgens af naar de dunne darm, waar een belangrijke chemische actie zal plaatsvinden om de voedingsstoffen vast te leggen. De pancreas, lever en twaalfvingerige darm nemen deel aan deze alchemie dankzij verschillende enzymen die verantwoordelijk zijn voor de vertering van eiwitten, lipiden en koolhydraten.

Kleine microscopisch kleine haartjes die onzichtbaar zijn voor het blote oog, microvilli genaamd, helpen bij het opnemen van het maximale aan voedingsstoffen, vitamines en mineralen, wat zal bijdragen aan de goede gezondheid van uw hond. Zo komen nuttige voedingsstoffen via de dunne darm in de bloedbaan terecht.

Tijdens deze fase wordt de voedselbolus, of beter gezegd de chyme, afgebroken na een proces dat gemiddeld twee uur duurt. De resten, die niet door het lichaam van uw hond worden opgenomen, worden vervolgens naar de dikke darm gestuurd om de ontlasting te vormen.

Fase 5: de dikke darm

De inhoud van de dunne darm gaat via de dikke darm naar de dikke darm. Tijdens deze fase vindt de fermentatie van voedingsvezels plaats die de hond niet kon verteren. Omdat de dikke darm relatief kort is, kan de hond het grootste deel van de vezels die hij heeft geconsumeerd niet gebruiken.

Het enige dat overblijft zijn de ontlasting, bestaande uit voedselresten en bacteriën, die geleidelijk het laatste deel van de dikke darm bereiken, namelijk het rectum, om tijdens de ontlasting te worden geëlimineerd.

Het uiterlijk en de frequentie van ontlasting hangen voornamelijk af van de verteerbaarheid van zijn dieet. Elke verandering moet daarom geleidelijk worden doorgevoerd, omdat het zijn spijsverteringsstelsel zal veranderen en tijdelijke stoornissen zal veroorzaken (zure reflux, winderigheid, constipatie, diarree, enz.).

Spijsverteringsstoornissen en hun correctie

Een te trage of juist te snelle spijsvertering is een bron van problemen voor uw hond. De eerste leidt tot constipatie, terwijl de tweede tot diarree leidt.

Het aanpassen van het dieet is de eerste reflex die u moet hebben om een ​​optimale spijsvertering bij uw partner te bevorderen. Een kwaliteitsvolle hondendoorvoer komt overeen met 2 of 3 ontlastingen per dag, goed gevormd en niet erg geurig.

De spijsvertering bij honden is te traag

Hoe herken je een te trage spijsvertering bij honden? Het gaat meestal gepaard met één enkele ontlasting per dag, hard en droog, winderigheid en ook problemen bij het evacueren.

Om dit te verhelpen is het essentieel dat u altijd een bakje vers water ter beschikking van uw hond heeft staan, in tegenstelling tot droogvoer in de vorm van brokjes.

Door over te stappen op een premiumdieet, dat voornamelijk uit vlees bestaat en voldoende plantaardige vezels bevat, kunt u de doorvoer van uw metgezel in enkele dagen verbeteren. Zorg er ook voor dat de maat van de kroketten is aangepast aan zijn formaat, zodat hij de moeite doet om erop te kauwen, zonder ze door te slikken.

Bovendien bevordert regelmatige lichamelijke activiteit, met langere wandelingen of langdurigere speelsessies, enerzijds de stoelgang en anderzijds het gevoel van dorst en hydratatie.

De spijsvertering bij honden is te snel

Hoe herken je een te snelle spijsvertering bij honden? Het gaat meestal gepaard met een groot aantal ontlasting, meer dan 4 per dag, met een zachte of vloeibare consistentie en een slechte opname van voedingsstoffen.

Om een ​​goede doorvoer te optimaliseren, is het noodzakelijk om de toereikendheid van het uitgedeelde voedsel en de aanbevolen hoeveelheid te garanderen. Als uw hond te veel eet vergeleken met de instructies van de fabrikant, kan het zijn dat het vet onvoldoende is en dat de granen te aanwezig zijn.

Daarnaast is het ook mogelijk om de voeding in twee doseringen te verdelen, vooral als uw hond erg atletisch is. Maximaal een derde enkele uren vóór het sporten, en het resterende tweederde enkele uren na het sporten.

Als u problemen heeft met het aanpassen van de voeding van uw hond, zowel qua kwantiteit als qua kwaliteit, aarzel dan niet om contact op te nemen met een erkende gespecialiseerde brokdistributeur voor advies, waarbij u de spijsverteringsproblemen van uw hond en zijn manier van leven zo gedetailleerd mogelijk uitlegt. En natuurlijk, praat met uw dierenarts.

Natuurlijk kunnen andere, ernstigere spijsverteringsstoornissen niet worden opgelost door het dieet van uw hond alleen. Ze kunnen een onderliggende pathologie verbergen en vereisen uiteraard een overleg met de dierenarts om de goede gezondheid van uw viervoeter te behouden.