Grijze eekhoorn, afkomstig uit Noord-Amerika, steeds invasiever in Frankrijk!

Fotocredit: David Iliff

De grijze eekhoorn, van Noord-Amerikaanse oorsprong, werd in de 19e eeuw in Engeland geïntroduceerd, waar hij nu aanzienlijke problemen veroorzaakt ecologische schade en economisch. Bovendien vertegenwoordigt het een voedselconcurrent voor de Europese rode eekhoorn en een manier van overdracht van het dodelijke parapoxvirus. De grijze eekhoorn, gevestigd in Noord-Italië, wordt nu aangetroffen in poorten van Frankrijk. Portret van een dier geclassificeerd als een invasieve exotische soort.

Wat is de oorsprong van de grijze eekhoorn?

De grijze eekhoorn (Sciurus carolinensis) komt uit het oostelijke deel van Noord Amerika : van de Golf van Mexico tot het zuiden van Quebec, Ontario en Manitoba. Aan het einde van de 19e eeuw werd het in Groot-Brittannië geïntroduceerd door Lord Herbrand Russell, hertog van Bedford en voorzitter van de Zoological Society of London. Door sierexemplaren te verwelkomen op zijn landgoed in Woburn, ten noorden van Londen, nodigde de Britse collega onbewust een soort uit invasief die zich vervolgens vooral in Schotland, Ierland en Zuid-Afrika vestigde. Het knaagdier slaagde er echter niet in zich te vestigen Australiëeen andere kroonkolonie, waar in de jaren tachtig van de negentiende eeuw grijze eekhoorns waren geïntroduceerd.

Is de grijze eekhoorn aanwezig in Frankrijk?

Er worden soms geïsoleerde exemplaren gerapporteerd, waarvan er één in 2017 werd gevangen in een stadspark in Parijs, vermoedelijk afkomstig uit een vrijlating uit een kooi. Momenteel is de grijze eekhoorn afwezig in Frankrijk, maar zijn aankomstItalië zal waarschijnlijk in de komende decennia plaatsvinden als de bevolking niet onder controle wordt gehouden. In 1948 werden grijze eekhoorns uit de Verenigde Staten vrijgelaten in de regio Turijn, vervolgens in 1966 in een park in Genova Nervi (Ligurië) en in 1994 in een park in Trecate (Piemonte). Hun aantal blijft groeien en hun verspreidingsgebied Ook. Zoals we hieronder zullen beschrijven, wordt een verspreiding van de grijze eekhoorn naar Frankrijk als schadelijk beschouwd voor bossen en inheemse en beschermde soorten, zoals de rode eekhoorn (Sciurus vulgaris).

Wat is zijn natuurlijke habitat?

In Noord-Amerika zoals in Europa, de grijze eekhoorn leeft in loofbossen en gemengde formaties (loof-naaldhout). Het komt zowel op het platteland als in de natuur voor stad, in tuinen en stadsparken waar het deel uitmaakt van het vertrouwde landschap. De dichtheid van grijze eekhoorns varieert afhankelijk van de beschikbaarheid van voedsel en is hoger in omgevingen met voedzame soorten zoals eik, hazelaar of walnoot.

Hoe herken je de grijze eekhoorn?

De grootste eekhoorns in Europa, Sciurus carolinensis meet tussen de 23 en 30 cm lang (zonder de staart) en weegt gemiddeld 500 gram. Hij draagt ​​een gekleurde jas grijs bruin bovenaan, met variaties variërend van lichtgrijs tot donkergrijs. De buik is over het algemeen lichter, witachtig
of crème, inclusief de onderkant van de ledematen. De toppen van de benen en rond de ogen zijn agoutikleurig. De kleine oren – afgerond en zonder borstels – vertonen een bleekgele tot grijze tint. Merk op dat de voorpoten iets korter zijn dan de achterpoten. Zijn relatief grote ogen zorgen voor een goed ontwikkeld zicht. De grijze eekhoorn is niet aanwezig seksueel dimorfisme.

Welke schade veroorzaakt de grijze eekhoorn?

Het is bekend dat het Noord-Amerikaanse knaagdier dit veroorzaakt schade ecologisch en sanitair van verschillende aard:

Rode eekhoorn verwijderen

Door de beschikbare hulpbronnen beter te exploiteren, concurreert de grijze eekhoorn met inheemse soorten, zoals de rode eekhoorn, om voedsel En het leefgebied. Zijn grotere lichaamsmassa zorgt ook voor een betere overleving en voortplanting in de winter. Specialisten melden dat in Engeland de voedsel concurrentie resulteert in een vertraging van de groei van jonge rode eekhoorns. Bij volwassen vrouwtjes zou hun slechtere fysieke conditie een vermindering van de vruchtbaarheid en het aantal jaarlijkse nesten veroorzaken. Volgens dezelfde deskundigen zouden de populaties rode eekhoorns, als de concurrentieverhoudingen voortduren, dramatisch kunnen afnemen of zelfs uitsterven;

Predatie van vogels

De grijze eekhoorn heeft de gewoonte eieren en zelfs jonge vogels uit nesten te halen, wat een impact kan hebben op de lokale vogelgemeenschap;

Overdracht van ziekten

In zijn geboortegebied presenteert de grijze eekhoorn een reeks parasieten externe (mijten, teken, luizen, vlooien, dipterans) en interne parasieten (acanthocephalans, trematoden, cestoden en nematoden). Onder de microparasieten zijn bij het Amerikaanse knaagdier zes soorten protozoa aangetroffen, evenals de veroorzakers van virale encefalitis, tularemie, tetanus, leptospirose en Q-koorts. In Groot-Brittannië is het een drager die gezond is van een parapoxvirus dat kan worden besmet dodelijk bij rode eekhoorns.

Verslechtering van habitat

In Europa verzwakt de grijze eekhoorn bomen door het ontschorsen, waardoor de penetratie van Insecten en schimmels wordt bevorderd ziekteverwekkers. Het fenomeen wordt beschouwd als een ecologische bedreiging voor de Europese bossen (loof- en naaldbomen, jonge en oude bomen), die waarschijnlijk tot economische verliezen zal leiden. Deze impact wordt niet benadrukt in Noord-Amerika, waar de grootste overlast in het milieu wordt waargenomen stedelijk : achteruitgang van tuinen, kauwen op telefoonkabels en irrigatiesystemen, inbraak in gebouwen, enz.

Grijze eekhoorn: wat is zijn levensstijl?

Het dagelijkse knaagdier beweegt zich gemakkelijk over de grond, maar in bomen laat het zich zien minder wendbaar dan de rode eekhoorn (waarschijnlijk omdat hij twee keer zoveel weegt). Zijn voornaamste bezigheid in de herfst en de lente is het zoeken naar voedsel (70% van zijn tijd). De grijze eekhoorn is vooral actief vlak na zonsopgang en vóór zonsondergang. Tijdens de winter vermindert hij zijn activiteit aanzienlijk zonder in winterslaap te gaan. Bij deze soort is de sociale organisatie gebaseerd op a hiërarchie tussen individuen van verschillende geslachten en leeftijden. Mannetjes domineren dus vrouwen en volwassenen domineren jongvolwassenen en jongeren. Mannetjes en vrouwtjes markeren hun territorium met urinestralen of geurige afscheidingen die afkomstig zijn van klieren onder de staart.

Wat eet de grijze eekhoorn?

De grijze eekhoorn is een knaagdier alleseter wiens dieet bestaat uit plantaardig en dierlijk materiaal. Het menu bevat veel gedroogd fruit (hazelnoten, walnoten, eikels, beukennootjes, enz.), knoppen, bloemen, vlezige vruchten, bessen, zaden en katjes van coniferen, schors, sap, maar ook paddenstoelen. In de zomer maakt de grijze eekhoorn zijn maaltijd compleet insecten, eieren, zelfs kuikens en Amfibieën. In de herfst begraaft hij voedsel in de verwachting dat hij het in de winter weer zal vinden dankzij visuele signalen en zijn reukvermogen.

Hoe plant de grijze eekhoorn zich voort?

Bij deze soort is het vrouwtje tussen de 10 en 16 maanden volwassen en kan ze zich voortplanten tot de leeftijd van 8 jaar. Het mannetje bereikt eerder zijn seksuele volwassenheid tussen 8 en 11 maanden. In Noord-Amerika ervaart de grijze eekhoorn twee paringsperioden per jaar: de eerste in januari-februari en de tweede in juni-juli. Elk broedseizoen duurt ongeveer 3 weken en het vrouwtje in de oestrus is bevruchtbaar 8 uur ongeveer. Deze paart doorgaans met het dominante mannetje, maar kan ook door meerdere partners worden bevrucht. De draagtijd duurt 40 tot 44 dagen en wanneer de bevalling nadert, isoleert het vrouwtje zichzelf en wordt vervolgens tijdens de broedperiode agressief.

Hoe worden kleine grijze eekhoorns grootgebracht?

Het nest telt tussen de 1 en 6 jongen die naakt, doof en doof geboren worden Blind. Ze wegen slechts 15 gram, maar groeien snel. Na 3 weken hebben de pasgeborenen een volle vacht en na 4 weken is hun staart vol en staan ​​de oren rechtop. De ogen gaan 1 week later open. Op de leeftijd van 2 maanden beginnen de kleine eekhoorns zich rond het nest te wagen. De moeder stopt geleidelijk met het geven van borstvoeding spenen is ongeveer 3 maanden voltooid. De jongen bereiken hun volwassen gewicht tussen 8 en 9 maanden. Een kwart van hen bereikt zijn eerste verjaardag, waarbij hun voortbestaan ​​vaak gekoppeld is aan de beschikbaarheid van voedsel. Daar sterfte
is vooral hoog in de verspreidingsfase, dus vlak na het verlaten van de familiekring. Hoewel de meeste vrouwtjes slechts één nest per jaar produceren, kan tot een derde van hen onder goede voedingsomstandigheden een tweede nest produceren.

Wat is de status van de soort?

In Noord-Amerika heeft de grijze eekhoorn er talloze roofdieren (slangen, roofvogels, vleesetende zoogdieren). In onze streken is de lijst kleiner, waar hij een potentiële prooi is van vossen, marters, honden en huiskatten. In zijn oorspronkelijke gebied wordt het beschouwd als een jachtbaar spel (Elk jaar worden in de Verenigde Staten 40 miljoen individuen bemonsterd). In Europa heeft de Internationale Unie voor het behoud van de natuur (IUCN) het knaagdier geclassificeerd onder de 100 soorten invasieve buitenaardse wezens
meest bedreigend voor de biodiversiteit. In Groot-Brittannië wordt de grijze eekhoorn geëlimineerd door te schieten en te vangen. In Italië stopte de controle over de bevolking in de buurt van Turijn eind jaren negentig na protesten van een dierenrechtenorganisatie. De verspreiding ervan breidt zich momenteel uit naar de grenzen met Frankrijk en de Zwitsers. In het wild bedraagt ​​de levensduur van de grijze eekhoorn 10 tot 15 jaar, en in gevangenschap kan deze zelfs meer dan 20 jaar bedragen.

Door Nathalie Truche – Gepubliceerd op 04/12/2024 Ecureuil