Wat is het verschil tussen een gazelle en een antilope?

Het belangrijkste verschil tussen gazellen en antilopen is dat alle gazellen antilopen zijn, terwijl niet alle antilopen gazellen zijn. Naast deze groeperingen geven we jullie elementen om je weg te vinden in denominaties die erg verward blijven.

Antilopen

Antilopen verwijzen naar een groep dieren die allemaal herkauwende zoogdieren zijn en op verschillende plaatsen op de planeet voorkomen: Afrika, Azië of Noord-Amerika.

De term verwijst vaak naar dieren van de onderfamilie Antilopinae, waaronder antilopen, gazellen, orebis, procapras. Maar in de gewone taal kunnen dieren uit hechte onderfamilies, zoals impala’s, wildebeesten, oryxen en zelfs wat vee, als “antilopen” worden aangeduid.

In de ruimste zin van het woord “antilope” is de kleinste de Dik Dik, 35 tot 40 cm en een gewicht van 3 tot 5 kg, en de grootste is de Kaapse eland (en geen eland!) die tot 800 kg kan wegen . Met zijn massieve nek lijkt zijn silhouet op dat van een koe, en dat is heel logisch, aangezien hij behoort tot die soorten vee die gelijkgesteld zijn met antilopen.

De springbok, ook wel gazelle met rugzak genoemd, is waarschijnlijk de snelste van de antilopen en kan snelheden bereiken die vergelijkbaar zijn met die van de cheetah. Beide dieren kunnen op topsnelheid meer dan 110 km/u halen, gemiddeld 90 km/u en over langere afstanden 50 km/u. Het volstaat te zeggen dat de race krap is. Maar als de antilopen worden gepakt, kunnen ze tot het einde vechten en hun leven redden dankzij goed geplaatste hoornslagen in de flanken van hun aanvallers.

De gazellen

De term “gazelle” komt van een Perzisch woord met zeer vergelijkbare klanken, wat “elegant en behendig” betekent. Hun benen en nek zijn lang en dun, het hoofd heeft langwerpige, meestal geringde hoorns. Sinds de oudheid is de gazelle een dier waarvan de symboliek nauw verbonden is met liefde.

Gazellen zijn onderverdeeld in 17 soorten. De bekendste zijn Grant’s gazelle, Thompson’s gazelle en Dorcas-gazelle. De laatste is de kleinste en leeft in de Sahara. De Dama-gazelle daarentegen is de grootste soort Afrikaanse gazelle, maar is helaas zeldzaam geworden.

Grant’s gazelle is representatief voor Afrikaanse gazellen. Het wordt gevonden in het oosten van het continent, maar komt ook regelmatig voor in halfwoestijnen en berggebieden, tot op 2.500 m hoogte. Het kan schouder aan schouder staan ​​met de gazelle van Thompson, zonder er ooit mee te hybridiseren.

De mannetjes zijn groter dan de vrouwtjes: de eerste meet tussen de 86 en 97 cm bij de schoft en weegt tussen de 40 en 80 kg, terwijl de laatste 10 cm minder bij de schoft meet, voor een gewicht van niet meer dan 50 kg. Hun vacht is zanderig op de bovenste helft van het lichaam en wit op de onderste helft. Hun haar is kort. De hoorns van de mannetjes zijn 60 tot 80 cm tegen 30 tot 40 cm voor die van de vrouwtjes.

Hoe weerstaat de gazelle droogte en hitte?

Grassen en bladeren vormen hun dieet, maar het is interessant om een ​​verschil in strategie te zien tussen Grant’s gazelle en Thompson’s gazelle, die naast elkaar kunnen leven zonder met elkaar te concurreren.

De gazelle van Thomson is kleiner dan die van Grant en als het gras te hoog is, zoals het geval is in het regenseizoen, kunnen ze niet meer eten. Vervolgens volgen ze de zebra’s en wildebeesten terwijl ze op zoek gaan naar eiwitrijke jonge scheuten. Ze geven de voorkeur aan grassen. Grant’s gazelles daarentegen geven de voorkeur aan twijgen, verteerd dankzij ontwikkelde speekselklieren die hen een droog dieet mogelijk maken.

Van alle hoefdieren die naast hen leven, zijn gazellen de dieren die het best bestand zijn tegen hitte en droogte. Vanwege zijn grotere omvang en gewicht heeft Grant’s gazelle een derde meer water nodig dan Thompson’s gazelle. Tijdens het droge seizoen voedt hij zich ’s nachts om de dauw op de planten op te vangen, die tot 10 liter per nacht kan bedragen. Uiteraard zijn de plassen tijdens het regenseizoen voldoende.

Dit water wordt gebruikt om de hersenen af ​​te koelen, terwijl de rest van het lichaam opwarmt tot 46°C. De koeling van het motororgaan wordt uitgevoerd door een nasaal verdampingssysteem dat hetzelfde is bij mensen voor wie de “optimale neusventilatie” de doelstellingen bepaalt die door de dentofaciale orthopedie moeten worden bereikt wanneer aandoeningen optreden.