Pallas’ eekhoorn of roodbuikeekhoorn, invasief knaagdier

Fotocredit: Donald Hobern

Inheems in Zuidoost-Azië, werd de Pallas-eekhoorn of roodbuikeekhoorn geïntroduceerd illegaal in Frankrijk In alle delen van de wereld waar het zich heeft gevestigd, heeft het dier in de jaren zestig schade van dezelfde aard veroorzaakt: het eten van fruit in boomgaarden, het ontdoen van de bast van bomen, het knagen aan telefoonkabels en houten huizen. Bovendien raakt het zoogdier los de Europese rode eekhoorn van zijn leefgebied. Portret van een eekhoorn die even schattig als vervelend is.

Waar komt de eekhoorn van Pallas vandaan?

Pallas eekhoorn (Callosciurus erythraeus) wordt ook wel roodbuikeekhoorn of Formosaanse eekhoorn genoemd. Het behoort tot de orde van knaagdieren (knaagdieren) en de familie van sciuridae. Het zoogdier ontleent zijn naam aan Peter Simon Pallas, de Duitse zoöloog en botanicus (1741-1811). Oorspronkelijk van Zuid-Oost AziëHet bevindt zich in Zuid- en Oost-China, Taiwan, Vietnam, Laos, Oost-Cambodja, Zuid- en West-Birma, Zuid-Thailand, Bangladesh en Noordoost-India. In zijn geboortegebied evolueert het van binnen bosomgevingen
gevarieerd: tropische regenwouden bestaande uit bamboe, loofbomen en coniferen tot 3000 m hoogte en in boomgaarden in Taiwan; in gematigde of vochtige formaties tussen 500 en 2000 m in India of in populaties van subalpiene of gemengde coniferen tot meer dan 3000 m in China.

Hoe kwam de eekhoorn van Pallas in Frankrijk aan?

De roodbuikeekhoorn werd vanaf 1935 geïntroduceerd in Japan, Argentinië (1973), Nederland (1998) en België (2005). In Frankrijk zijn er 2 open haarden van de eekhoorns van Pallas:

• In de Alpes-Maritimes. Deze eerste populatie is afkomstig van exemplaren die door een individu uit Taiwan zijn meegebracht en eind jaren zestig op de Cap d’Antibes zijn vrijgelaten;
• In de Bouches-du-Rhône. Deze tweede populatie zou afkomstig zijn van individuen die op internet waren gekocht en vervolgens begin jaren 2000 in de stad Istres werden vrijgelaten of uit gevangenschap ontsnapten.

Hoe herken je de roodbuikeekhoorn?

De eekhoorn van de Pallas heeft een olijfbruine vacht op de rug, het hoofd, de zijkanten en de ledematen. Haar maag wel rood-mahonie. Zijn staart, licht geringd, vertoont geelbruine haren in de onderste helft, wit en zwart aan de punt. Net als de individuen die in België en Italië zijn geïntroduceerd, hebben de populaties in Bouches-du-Rhône een grijsgroene vacht op het hoofd, de rug en de ledematen, en bleek geel op het raam. Er is dus geen verband gelegd met de in de Alpes-Maritimes geïdentificeerde stam. De eekhoorn van de Pallas is 16 tot 28 cm lang (plus een staart van 11 tot 26 cm) en weegt 310 tot 460 g. Bij deze soort hebben beide geslachten vergelijkbare afmetingen en uiterlijk. Het knaagdier is gemakkelijk te onderscheiden van onze Europese rode eekhoorn (Sciurus vulgaris) welke sport a witte buik.

Pallas’ eekhoorn: wat is zijn levensstijl?

De Pallas roodbuikeekhoorn is een soort boombewonend En overdag. Hij is de hele dag actief, maar vooral ’s ochtends, bij zonsopgang. Het is een sedentair knaagdier en ontwikkelt geen territoriaal gedrag. Dit luidruchtige dier is vooral luidruchtig tijdens het broedseizoen, waarbij mannetjes zeer luide kreten slaken om partners aan te trekken of te waarschuwen voor een gevaar (zoals de aanwezigheid van een slang die hun jongen zou kunnen bedreigen). De vrouwtjes zetten zichzelf vervolgens op hun hoede, klaar om hun nakomelingen te verdedigen.

Hoe plant de eekhoorn van Pallas zich voort?

Het knaagdier kan zich voortplanten het hele jaar, vanaf het spenen van het vorige nest, hoewel er een piek werd waargenomen aan het einde van de winter en in de zomer. Wanneer een vrouwtje vruchtbaar is, verspreidt ze een specifieke geur – vooral via haar urine – waardoor de mannetjes alert worden. Deze laatste zullen haar dan het hof maken, ook al betekent dit dat ze onderling moeten vechten, om het recht op te eisen om haar zwanger te maken. Merk op dat bij deze soort beide geslachten dat hebben meerdere partners.

Waar nestelt de roodbuikeekhoorn?

De eekhoorn van de Pallas bezoekt meestal de overkapping bos, waar hij zijn nest tussen 7 en 18 m boven de grond bouwt. Nestelen kan ook plaatsvinden in boomholten en, zeldzamer, in holen. Het nest is een verstrengeling van twijgen met een diameter van ongeveer 50 cm, gelegen nabij de stam van een boom of op een takvork. Aan het einde van een zwangerschap van 47 tot 49 dagen baart het zoogdier gemiddeld 2 jongen. Pasgeborenen verlaten het nest tussen de 40 en 50 dagen oud en zijn geslachtsrijp rond de leeftijd van 1 jaar. De soort produceert een klein aantal jongen, maar hun overlevingskans is belangrijk: in Japan bereikt 80% van hen hun eerste verjaardag.

Wat eet de eekhoorn van Pallas?

Net als boomeekhoorns is de Aziatische soort in wezen herbivoor en neigt ernaar fruit eten. Op het menu staan ​​bloemen, vruchten en zaden van verschillende soorten bomen en planten, afhankelijk van het seizoen (dennenappels, eikels, amandelen, olijven, citrusvruchten). Het verbruikt ook knoppen, jonge bladeren en boomschors. Het aandeel dieren is laag (tussen 5 en 7% van het dieet) en is overwegend samengesteld Insecten, zoals rupsen. Zoals de meeste eekhoorns kan hij ook eieren (of zelfs babyvogels) eten en verbergt hij voedsel ter voorbereiding op de winter.

Welke schade veroorzaakt de eekhoorn van Pallas?

In Frankrijk genereert de soort ergernis vergelijkbaar met die gerapporteerd in andere regio’s waar het is geïntroduceerd.

• Grootverbruiker van vruchtenPallas’ eekhoorn veroorzaakt aanzienlijke schade in boomgaarden en tuinen;
• Hij blaft ernstig bos-, fruit- of siersoorten;
• Het eet weg telefoon kabelswaterleidingen, houten constructies van huizen;
• Hij importeerde parasieten. De 3 soorten die in Frankrijk worden aangetroffen zijn een luis (Enderleinellus kumadai), een chip (Nosopsyllus fasciatus) en de cestode Hymenolepis.

Welke bedreigingen vertegenwoordigt het?

Op basis van de status van de soort in Groot-Brittannië presenteert de roodbuikeekhoorn 2 bedreigingen groot als de populaties ervan niet voorkomen in de sectoren waarin dit momenteel wordt gerapporteerd:

• Het sluit de inheemse rode eekhoorn uit van zijn territorium, waarbij zowel dezelfde habitats als een deel van de voedselbronnen worden geëxploiteerd (de Pallas-eekhoorn valt meer fruit aan);
• Het kan een potentiële impact hebben op vogelgemeenschappen (door de consumptie van eieren en kuikens) vanwege de hoge dichtheden die de populaties kunnen bereiken.

Wat is de status van de eekhoorn van Pallas?

Volgens de criteria van de Internationale Unie voor het behoud van de natuur (IUCN) wordt de Pallas-eekhoorn geclassificeerd in de categorie “kleine zorg‘ en wordt niet met uitsterven bedreigd. In zijn geboortegebied worden de populaties onder controle gehouden, vooral in de naaldboomplantages van Taiwan, die ernstige schade aanrichten. In de landen waar het dier is geïntroduceerd, zijn de aantallen gereguleerd, zoals in Japan (stad Kamakura) waar sinds de jaren zeventig elk jaar honderden individuen worden geëlimineerd en waar het verboden is ze te voeden. Argentinië neemt ook jaarlijks monsters van de soort. In navolging van de acties die in deze delen van de wereld worden ondernomen, beschouwt de Europese Unie de Pallas-eekhoorn als een exotische soorten invasief en dringt er bij de lidstaten op aan preventie- en beheersmaatregelen te nemen voor de op hun grondgebied gevestigde bevolkingsgroepen. Bovendien verbiedt de Europese verordening van 13 juli 2016 de verwerving, verkoop en reproductie van individuen van deze soort. Bovenal is het verboden om ze in het wild vrij te laten.

Welke maatregelen worden er in Frankrijk genomen?

Geconfronteerd met de veroorzaakte schade en de risico’s die verband houden met de verspreiding van het knaagdier, heeft het Ministerie dat verantwoordelijk is voor ecologie een onderzoek gestart nationaal controleplan, geïmplementeerd in 2012 in de Alpes-Maritimes (Antibes-Vallauris-Cannes) en in 2016 in Bouches-du-Rhône (Istres). In deze context, 2 methoden worden gebruikt om de verspreiding van Callosciurus erythraeus : vangen en schieten, het hele jaar door mogelijk bij decreet van de prefectuur door bevoegde deelnemers (jachtopzieners, luitenants van de wolvenwacht, erkende vallenzetters). Houd er rekening mee dat vergiftiging ten strengste verboden is, omdat deze niet-selectief is. Apparaatgegevens:

• DE vallen
  Zogenaamde “niet-kwetsbare” vallen zijn de enige die zijn toegestaan ​​omdat ze niet doden en de mogelijkheid bieden om niet-doelsoorten vrij te laten. De eekhoorns van Pallas worden gelokt met fruit (appel, sinaasappel, banaan) en minstens 3 keer per dag gecontroleerd. Gevangen exemplaren worden geëuthanaseerd;
• DE schieten met een geweer jagen, dat als effectiever wordt beschouwd dan vangen, krijgt de voorkeur als aan alle veiligheidsvoorwaarden is voldaan.

Naast bovengenoemde acties informatiecampagnes worden uitgevoerd om het bewustzijn onder lokale belanghebbenden en het publiek te vergroten over de doelstelling van het controleplan, de uitgevoerde initiatieven en om mensen te ontmoedigen die deze exotische eekhoorns voeren in stadsparken of op hun terrein.

Door Nathalie Truche – Gepubliceerd op 19-04-2024 Eekhoorn Knaagdier