Lepidoptera: wie zijn zij? Waar wonen zij ?

De Lepidoptera vormen een grote insectenfamilie – ongeveer 180.000 verschillende soorten – waaronder vlinders en motten. Door een algemeen artikel over deze dieren te schrijven, kun je verder gaan dan de specifieke soorten die je kunt tegenkomen en begrijpen wat hen met elkaar verbindt. Het is altijd fascinerend om de vindingrijkheid van de natuur te begrijpen, maar ook om op te merken dat ze in staat is om wat als “recepten” kan worden omschreven, te hergebruiken wanneer ze effectief blijken te zijn, terwijl ze worden aangepast aan specifieke gevallen. . We nodigen u daarom uit om ons te volgen om kennis te maken met deze opmerkelijke dieren.

Uiterlijk van Lepidoptera

Een dierenfamilie beschrijven die gekenmerkt wordt door zo’n diversiteit aan maten, kleuren en vormen lijkt een onmogelijke missie. Maar dit is om te vergeten dat een gezin gemeenschappelijke kenmerken heeft.

Lepidoptera onderscheiden zich voornamelijk door hun Vleugels bedekt met gekleurde schubben. Juist zij maken het mogelijk om dit zo gevarieerde kleurenpalet te verkrijgen. Lepidoptera variëren ook enorm in grootte, variërend van kleine micro Lepidoptera van een millimeter tot exotische vlinders met een spanwijdte van meer dan 30 centimeter.

Zoom in op de schubben van Lepidoptera

De schubben vormen het kenmerk dat deze dierenfamilie zijn naam heeft gegeven vanwege de Griekse wortel lepido- betekent “schaal” en -ptera
“vleugel”. De schubben zijn klein en als ze onder een microscoop worden bekeken, zien ze eruit als haren of veren. Ze bedekken de vleugels en soms het lichaam van Lepidoptera.

Elke schaal is een verlenging
gemodificeerd van het exoskelet van het insect, aan het oppervlak bevestigd door een kleine steel. De schalen zijn gerangschikt in overlappende rijen als pannen op een dak.

Ze bestaan ​​voornamelijk uit chitine, een vezelachtige substantie die ook het hoofdbestanddeel is van het exoskelet van het insect. Ze komen meestal voor in een langwerpige vorm, met een geribbelde of geribbelde structuur, hoewel er een grote diversiteit aan vormen en maten is tussen de verschillende soorten Lepidoptera. De patronen en kleuren die door deze schubben worden gevormd, worden bepaald door de opstelling en microscopische structuur van de schubben, evenals de pigmenten die ze bevatten.

De weegschaal kan een rol spelen in deattractie partners. Bij sommige soorten mannelijke Lepidoptera kunnen de schubben inderdaad worden gespecialiseerd om feromonen vrij te geven. Weegschalen kunnen ook een rol spelen in de camouflage
en help ontsnappen aan een roofdier. Wanneer een mot door de vleugel wordt gegrepen, kunnen de schubben gemakkelijk loskomen, waardoor het insect kan uitglijden en ontsnappen. Hoewel het verlies van schubben meestal niet verhindert dat een mot vliegt, spelen ze wel een rol in de aerodynamica van de vlucht, en hun verlies kan de vlucht moeilijker of minder efficiënt maken.

Metamorfose

Lepidoptera hebben een levenscyclus die is verdeeld in vier stadia: ei, larve (ook wel rups genoemd), pop (of cocon) en adult. Rupsen brengen het grootste deel van hun leven door met eten en groeien, totdat ze verpoppen. In de pop verandert de rups in een volwassene.

De transformatie die plaatsvindt in de pop is ongetwijfeld de meest bijzondere fase in de levenscyclus van een mot: op dit moment verandert de rups in een volwassen vlinder of mot. Het is een proces dat een massale reorganisatie van cellen en weefsels in het lichaam met zich meebrengt.

Aan het begin van dit stadium stopt de rups met eten, hecht zich aan een geschikte ondergrond en vormt meestal een pop rond zijn lichaam. Binnen begint de rups te ontbinden. De vernietiging van levend weefsel wordt genoemd histolyse. Er wordt waargenomen dat de spieren en delen van het spijsverteringssysteem van de rups uiteenvallen in cellen en basischemicaliën.

Tegelijkertijd beginnen groepen cellen, imaginair genaamd, die aanwezig maar inactief waren in de rups, te groeien en verschillende soorten weefsels en organen te vormen. Dit proces, genaamd histogenesetoont alle structuren van het volwassen insect, vleugels, antennes, samengestelde ogen, voortplantingsorganen en proboscis, die niet bestonden in de rups.

Tegelijkertijd ondergaan andere structuren, zoals het zenuwstelsel, modificaties, waarbij sommige delen behouden blijven terwijl andere worden gereorganiseerd en ontwikkeld.

Wanneer al deze processen zijn voltooid, komt de volwassene uit de pop, pompt een vloeistof in de aderen van zijn vleugels om ze uit te rekken en te verharden. Na een bepaalde tijd van rust en drogen kan de nieuwe volwassene vliegen.

Twee belangrijke soorten vlinders

Hoewel we vandaag nog steeds spreken van dagvlinders (vroeger rhopaloceres genoemd) en motten (heteroceres), komt dit onderscheid niet overeen met de huidige wetenschappelijke realiteit: een groot deel van de zogenaamde nachtvlinders is ook overdag actief, terwijl sommige zogenaamde vlinders overdag hebben nachtelijke activiteit. Bovendien vertegenwoordigen zogenaamde dagvlinders slechts een klein deel van alle Lepidoptera: slechts 10% wordt geteld.

Om de vlinders te onderscheiden, baseert men zich vooral op hun uiterlijke karakters. Zogenaamde dagvlinders hebben slanke voelbare voelsprieten met verdikte uiteinden en vouwen, op enkele uitzonderingen na, hun vleugels loodrecht op hun lichaam. Zogenaamde motten hebben meer gevarieerde tactiele antennes: in de vorm van veren, borstels, enz. Als er ook uitzonderingen zijn, vouwen ze meestal hun vleugels over hun lichaam of spreiden ze horizontaal.

Dagvlinders onderscheiden zich ook vaak van motten door hun felle kleuren. Het andere opvallende verschil tussen de soorten vlinders betreft een detail van de metamorfose. Er is geen fundamenteel verschil in het vormveranderingsproces zelf, maar heeft meer te maken met het uiterlijk en de timing van de vormverandering. Sommige soorten motten kunnen als pop overwinteren, terwijl veel motten dat niet doen. Bovendien is het gebruikelijk dat de poppen zich in een cocon van zijde wikkelen, terwijl het bij dagvlinders gebruikelijker is dat ze naakt zijn, simpelweg opgehangen aan een tak met een zijden riem.

koudbloedige dieren

De meeste vlinders komen voor in tropische gebieden, maar uiteindelijk komen ze voor op elk continent behalve Antarctica. Lepidoptera komen voor van dorre woestijnen tot tropische regenwouden. Hun diversiteit is vooral indrukwekkend in de tropen, waar zelfs geschat wordt dat er nog veel soorten ontdekt moeten worden.

Vlinders zijn, net als alle insecten, koudbloedige dieren. Hun lichaamstemperatuur is afhankelijk van de temperatuur van hun omgeving. Hun levensritme hangt vaak af van de zonneschijn, wat verklaart waarom we op dagen met weinig zonneschijn minder vlinders waarnemen. Omdat veel soorten overdag actief zijn, kunnen ze de zon gebruiken voor warmte. Ze absorberen warmte door op rotsen, bladeren of andere aan de zon blootgestelde oppervlakken te gaan zitten en hun vleugels te spreiden om het aan de zon blootgestelde oppervlak te maximaliseren. Sommige soorten motten zijn ook gewoon aangepast om actief te zijn bij lagere temperaturen dan de meeste andere Lepidoptera.

Meer in het algemeen hebben Lepidoptera er drie andere ontwikkeld strategieën om hun lichaamstemperatuur te verhogen. Veel motten, vooral die welke actief zijn bij koel of koud weer, genereren warmte met behulp van hun vliegspieren. Hun borstspieren kunnen trillen. Dit veroorzaakt geen beweging maar genereert warmte. Dit is een proces dat spieropwarming of spieropwarming wordt genoemd thermogene tremor. De schubben die het lichaam van Lepidoptera bedekken spelen een rolisolerend en sommige soorten motten hebben een laag dikke haren die ook kunnen helpen om warmte vast te houden. Ten slotte kunnen sommige soorten vlinders dat wel hergroeperen om warmte vast te houden. Het is bijvoorbeeld bekend dat monarchvlinders tijdens hun wintertrek grote groepen vormen, waardoor warmte wordt vastgehouden.

Levensduur van Lepidoptera

De levensduur van Lepidoptera varieert sterk, afhankelijk van de soort en de omgevingsomstandigheden. De levensduur van de meest voorkomende volwassen vorm, vlinder of mot, is een paar dagen. Er moet aan worden herinnerd dat deze fase in wezen gericht is op reproductie. Maar sommige soorten kunnen enkele maanden leven, waarbij de monarchvlinder opvalt met een levensduur van maximaal 9 maanden.

Naast de volwassen fase spelen Lepidoptera een essentiële rol in ecosystemen. Ze nemen deel aan de regulatie van planten en zijn zelf een voedselbron voor andere dieren. Rupsen zijn een eiwitbron voor andere insecten, vogels en kleine zoogdieren. Volwassen vlinders daarentegen worden opgegeten door verschillende roofdieren, spinnen, reptielen, vogels en zelfs sommige zoogdieren. Minstens 50% van de wilde vlinders wordt gedood en opgegeten voordat ze kunnen paren. Sommigen zijn wanneer ze hun vleugels drogen voordat ze kunnen vliegen, anderen wanneer ze op de grond opwarmen, wanneer ze bloemen bezoeken.

Uiteraard spelen volwassen Lepidoptera daarbij een cruciale rol bestuivers. Door zich te voeden met de nectar van bloemen, dragen ze stuifmeel van de ene bloem naar de andere, waardoor ze helpen bij de voortplanting van planten. Veel plantensoorten zijn afhankelijk van deze insecten voor hun overleving en voortplanting. De studie en bescherming van Lepidoptera zijn essentieel voor de goede gezondheid van onze ecosystemen.