Het Europese damhert, een hert met een gevlekte vacht

Onder de herkauwers die onze bossen bewonen, is het Europese hert dit prachtige hert dat herkenbaar is aan zijn gevlekte vacht. Het kan worden waargenomen in bossen en weiden waar mannetjes en vrouwtjes in goed gescheiden groepen evolueren. Zoom in op dit zeer sociale zoogdier, zijn kenmerken, zijn leefgebied, zijn voortplantingswijze. Laten we ook eens kijken waarom damherten in het wild niet erg populair zijn.

Europees suède: belangrijkste kenmerken

Europees damhert (dama dama) is een herkauwend zoogdier dat behoort tot de familie van Cervidae. Oorspronkelijk uit Turkije, zijn het dieren met een sterk ontwikkeld reukvermogen en gehoor, evenals een als uitzonderlijk gekwalificeerd dagzicht, wat verre van het geval is met hun nachtzicht.

Dit prachtige hert kan leven in min of meer heldere loofbossen, in valleien, weiden of ze nu struikachtig zijn of niet, maar het kan ook op lage hoogte in bergachtige streken worden gevonden. Het is een herbivoor zoogdier dat zich voedt met kruidachtige planten, bramen en bladtwijgen, bladeren, kastanjes, eikels, granen en bessen. In de winter eet hij ook schors in grote hoeveelheden.

Het damhert heeft een staart van ongeveer twintig centimeter lang die bijna altijd in beweging is. De jurk is over het algemeen geelbruin met een licht roodachtige kleur die in de zomer is versierd met witte vlekken. Zijn buik blijft wit evenals de binnenkant van zijn achter- en voorpoten. Het is gemakkelijk te onderscheiden van andere herten dankzij zijn billen versierd met een witte kuif omzoomd met zwart. Men kan soms geheel witte damherten en volledig zwarte damherten waarnemen. In het eerste geval zijn het albino damherten en in het tweede geval damherten die een karakteristiek fenotype vertonen dat melanisme wordt genoemd.

Op volwassen leeftijd meet het mannetje tot 100 cm bij de schoft, 165 cm lang en kan hij honderd kilo wegen, althans voor de grootste en meest massieve individuen. Wat betreft de hinde, vrouwtje van het damhert, deze bereikt een schofthoogte van gemiddeld 80 cm, een maximale lengte van 145 cm en een gewicht tussen 28 en 50 kg. Damherten en hindes worden daarom geclassificeerd als middelgrote herten.

De levensverwachting van een damhert in het wild is 16 jaar, vooral in regio’s van Europa met barre klimaten, maar in gevangenschap, als het uitstekende omstandigheden geniet, kan dit dier de leeftijd van 25 jaar bereiken.

Het gewei van het damhert en de daguet

Het mannetje heeft een gewei dat de vrouwtjes missen. Ze hebben zwemvliezen, zijn plat en kunnen tot 90 cm lang worden, afhankelijk van het individu. Deze attributen, die soms bijna 7 kg wegen, vallen elk jaar in de lente om daarna volledig vernieuwd te worden. Een daguet is een jong mannetje wiens allereerste gewei, onvertakt maar in de vorm van een heel eenvoudige punt, veel kleiner is dan dat van volwassen damherten.

De wonderbaarlijke sprongen van de damherten

Krachtig ondanks een slanke morfologie, kan het hert over een vrij korte afstand een topsnelheid van ongeveer 50 km/u bereiken, maar kan het vluchten bij dreigend gevaar. Afgezien van deze omstandigheden is de kruissnelheid tijdens galopperen ongeveer 25 km/u. Tegelijkertijd presteert hij, vanwege zijn grote behendigheid, met onthutsend gemak sprongen van 2 m hoog en kan hij hem over een lengte van 7 m voortstuwen.

Voortplanting bij Europese damherten

In het wild beginnen de mannetjes in september dichter bij de gebieden te komen die door de vrouwtjes worden bezet. De ontmoeting tussen damhert en hinde vindt alleen plaats tussen 12 oktober en 10 november, dus tijdens de lachperiode die ook wel de plak wordt genoemd. Mannetjes laten keelgeluiden horen, een soort zeer herkenbare ratel, om vrouwtjes aan te trekken.

Na het paren begint de draagtijd die 8 maanden zal duren. Een nest heeft meestal maar één reekalf. Het is inderdaad heel uitzonderlijk dat een hinde aan het einde van hetzelfde nest meerdere jongen baart. Goed beschut tegen de wind en verborgen voor potentiële roofdieren, blijft het reekalf liggen gedurende de eerste 21 dagen waarin het wordt verzorgd door zijn moeder. Deze geeft haar kleintje tot wel 6 voedingen per dag. Aan het einde van deze drie weken treedt het reekalf in de voetsporen van zijn moeder om zich bij de kudde aan te sluiten. Omdat hij nog niet helemaal gespeend is, krijgt hij nog een groot deel van de winter borstvoeding voordat hij overgaat op een herbivoor dieet.

Damherten en bereikt geslachtsrijpheid op een leeftijd van 16 tot 18 maanden.

Buiten de matperiode leven de mannetjes in groepen bestaande uit – in bosomgevingen – een relatief klein aantal individuen, waarbij elke groep totaal onafhankelijk is van de anderen en in ieder geval altijd goed gescheiden is van de kuddes vrouwtjes. In open gebieden zoals korte graslanden bijvoorbeeld, bestaan ​​de kuddes uit 30 tot 50 individuen.

Hert: een plaag voor planten

Het damhert is buitengewoon sociaal en wordt vaak aangetroffen in dierenparken en andere plaatsen van gevangenschap. Het is, in termen van wettelijke status, geregistreerd als wild en is daarom onderworpen aan een verplicht jachtplan, volgens de geldende regelgeving. Te veel damherten kunnen gewassen en bosgebieden vernietigen. Daarom wordt dit prachtige hert met gevlekte vacht niet altijd gewaardeerd, althans niet in het wild. In gebieden waar damherten, reeën en herten leven, heeft het plantenmilieu veel te lijden onder hun onophoudelijke vertrappeling, wat veel schade aanricht.

Tegenwoordig zijn veel Franse departementen van plan het aantal damherten in het wild te reguleren door veel individuen te elimineren om nieuwe nederzettingen te beperken. Jagers hebben dus de missie om – uiteraard onder voorwaarden – wilde damherten te doden.

Als u damherten wilt houden – wat wettelijk is toegestaan ​​– is het absoluut noodzakelijk om het land dat aan hen wordt gewijd tot een hoogte van minimaal 2 m af te schermen. Beneden is de kans groot dat je deze herten er overheen ziet gaan. Ze lopen dan het risico slachtoffer te worden van het wegverkeer of jagers tegen te komen.