Hartafwijking bij honden: symptomen, behandeling en preventie

Wanneer een hond een aangeboren hartafwijking of een aangeboren hartafwijking heeft, betekent dit dat hij deze heeft vanaf het moment dat hij geboren wordt. Maar deze hartafwijkingen worden niet altijd door een van zijn ouders op de puppy overgedragen. Ze zijn dus niet noodzakelijkerwijs erfelijk. Laten we samen kijken wat hartafwijkingen bij een hond kunnen zijn, wat ze veroorzaken en of het dier behandeld kan worden.

Hartmisvormingen bij honden: symptomen van aangeboren hartaandoeningen

Er zijn verschillende soorten hartafwijkingen bij honden. Sommige leiden bijvoorbeeld tot abnormale communicatie:

• Tussen de twee atria van het hart na een afwijking in de embryonale ontwikkeling,
• Tussen niet-zuurstofrijk bloed en zuurstofrijk bloed,
• Tussen het linkerhart dat zuurstofrijk bloed ontvangt en het rechterhart dat bloed uit het lichaam ontvangt en dat daarom is geladen met kooldioxide, zodat het na zijn passage in de longen wordt geladen met zuurstof. In dit geval spreken we van een ventrikelseptumdefect.

In sommige gevallen kan de hond hartfalen krijgen als gevolg van abnormale communicatie.

Andere misvormingen worden aangetroffen in de hartkleppen, die mogelijk slecht gepositioneerd zijn of een abnormale vorm hebben, zodat de bloedstroom niet correct naar de bloedvaten kan worden gestuurd tijdens samentrekkingen van de hartspier. In deze categorie misvormingen vinden we:

• Mitralisdysplasie: soms, deze hartmisvorming bevindt zich ter hoogte van de mitralisklep,
• Tricuspidalisdysplasie: een zeldzame anomalie die wordt geïdentificeerd door hartritmestoornissen, verwijding van het ventrikel of atrium (rechts),
• Stenosen, wat vrij vaak voorkomt. Het zou kunnen :
  • Van aortastenose,
  • Pulmonale stenose: de bloedcirculatie wordt belemmerd, wat leidt tot vermoeidheid bij de hond tijdens inspanning, abdominale effusie, dat wil zeggen een ophoping van vocht in de buik (we spreken dan van ascites), syncope.

Ten slotte hebben sommige puppy’s een combinatie van hartafwijkingen. Dit is het geval voor de tetralogie van Fallot die combineert:

• Een slechte positie van de aorta,
• Hypertrofie van de rechterventrikel,
• Pulmonale stenose,
• Een ventriculair septumdefect.

Deze aangeboren hartziekte is uiterst complex.

Een puppy met een hartafwijking heeft vanaf de geboorte een merkbaar hartgeruis.

Congenitale hartziekten: diagnose en behandeling

De diagnose van een aangeboren hartaandoening is gebaseerd op het klinische onderzoek van de hond, de analyse van de symptomen beschreven door de eigenaar van het dier, hun intensiteit en hun duur, en omvat noodzakelijkerwijs een echocardiografie met Doppler. Als de in cardiologie gespecialiseerde dierenarts dit nodig acht, kan hij, afhankelijk van het hem voorgelegde geval, diverse aanvullende onderzoeken uitvoeren.

De behandeling omvat meestal een operatie, omdat de hond een misvorming heeft. De dierenarts kan echter besluiten om hier niet toe over te gaan als de technische aard van de noodzakelijke handeling extreem is, vooral omdat in dit soort situaties de kosten die dit met zich meebrengt niet altijd draaglijk zijn voor de eigenaar van het dier. Als de hond niet gedekt is door een dierenziektekostenverzekering, zijn alle kosten voor rekening van de eigenaar. Maar afgezien van deze financiële vraag moet u weten dat elke chirurgische ingreep bij een hond met een hartafwijking altijd riskant is.

Wees voorzichtig, riskant betekent niet dat het geen goede resultaten zal opleveren. Gelukkig worden veel honden met een aangeboren hartaandoening geopereerd en herstellen ze. Dit is vooral het geval bij het voortbestaan ​​van de ductus arteriosus. Dit kan in 100% van de gevallen worden genezen, zolang de hond maar vroeg wordt geopereerd. De genezing is dan voltooid en er is geen risico op terugval. Ook hoeft het dier na de ingreep geen enkele behandeling te ondergaan waarmee dit soort misvormingen behandeld kunnen worden.

Aan de andere kant is de behandeling van een ventriculair septumdefect opnieuw chirurgisch, maar zelfs als de operatie vrij vroeg wordt uitgevoerd, wordt niet in alle behandelde gevallen succes behaald.