Ziekte van Lyme of borreliose bij honden: symptomen, oorzaken, behandelingen en preventie

De ziekte van Lyme wordt door een teek op honden overgedragen wanneer deze de bacterie bij zich draagt. Borrelia burgdorferi. Daarom wordt deze ziekte borreliose genoemd. Vooral wanneer de hond door het struikgewas en de bossen zwerft, loopt hij het risico om door teken te worden gebeten, maar deze mijten zijn ook aanwezig in velden en sloten. Ze zijn bijzonder virulent in de lente en de herfst. Laten we eens kijken naar de meest voorkomende symptomen, behandelingen en manieren om de ziekte van Lyme te voorkomen.

Ziekte van Lyme: een bacterie die wordt overgedragen door de betrokken teken

Borrelia burgdorferi sensu lato is een bacterie die houtteken besmet (Ixodes ricinus). Eenmaal geïnstalleerd op het lichaam van de hond, bijt de teek – een mijt – zijn gastheer om zich te voeden met zijn bloed. In minder dan 72 uur is de hond besmet zodra de teek hem heeft ingeënt met de bacteriën die hij bij zich draagt. Zo wordt de ziekte van Lyme overgedragen op dieren, maar ook op mensen.

Ziekte van Lyme bij honden: symptomen

De incubatietijd voor de ziekte van Lyme kan tussen de 8 weken en 5 maanden duren. In veel gevallen is het asymptomatisch. Dit betekent dat de hond die besmet is met een teek geen bijzondere symptomen vertoont.

De chronische vorm van de ziekte van Lyme kan de volgende symptomen veroorzaken:

• Een lichte slapheid,
• Diffuse pijn,
• Problemen:
  • nerveus,
  • nier,
  • ademhalingswegen.
• Spierschade of myopathie.

De symptomen zijn anders bij honden die lijden aan de acute vorm van de ziekte van Lyme. Het dier kan een of meer van de volgende symptomen vertonen:

• Een periodieke kreupelheid die plotseling verschijnt. Het wordt geassocieerd met:
  • intense pijn,
  • hoge lichaamstemperatuur,
  • zwelling van de lymfeklieren,
  • min of meer aanzienlijke vermoeidheid.
• Artritis die slechts één gewricht aantast, hetzij op een voorste voet (carpus) of op een achterste voet (tarsus).
• Polyartritis is de term die wordt gebruikt wanneer verschillende gewrichten van de hond zijn aangetast.
• Braken.

Het is belangrijk om een ​​dierenarts te raadplegen wanneer u dit soort symptomen bij een hond opmerkt, zodat de exacte oorzaak zo snel mogelijk kan worden achterhaald.

Hoe behandel je een hond met borreliose (ziekte van Lyme)?

Het diagnosticeren van de ziekte van Lyme is voor de dierenarts niet zo eenvoudig als hij zich beperkt tot klinische symptomen. Hij moet inderdaad geïnformeerd worden over de levensstijl van de hond. Dit betekent dat het belangrijk is om tijdens het consult aan te geven of het dier veel buiten is of niet, in wat voor omgeving de wandelingen plaatsvinden of dat het een jachthond is, welk soort wild hij doorgaans beoefent. Elke nauwkeurigheid is belangrijk omdat deze de arts kan helpen met zekerheid een diagnose te stellen.

Uiteraard zijn aanvullende tests essentieel om te bevestigen dat het inderdaad om borreliose gaat. De dierenarts kan wensen:

• Een bloedtest om te testen op antilichamen,
• Polymerasekettingamplificatie (ACP) of polymerasekettingreactie (PCR),
• Een gewrichtspunctie.

Zodra de diagnose van de ziekte van Lyme is bevestigd, wordt de hond behandeld. Er moet echter worden opgemerkt dat hoe later de diagnose wordt gesteld, hoe minder effectief de behandelingen zullen zijn. Er moet dus gevreesd worden voor complicaties, vooral omdat deze ernstig kunnen zijn.

De behandeling van de ziekte van Lyme bij honden is gebaseerd op het voorschrijven van antibiotica en ontstekingsremmers, deze laatste helpen de pijn te verminderen. Merk op dat de hond enkele maanden na de behandeling drager blijft van de bacteriën die betrokken zijn bij borreliose.

Bescherm uw hond tegen de ziekte van Lyme

De enige oplossing om de ziekte van Lyme te voorkomen is door uw hond te beschermen tegen tekenbeten. Om dit te doen, is het absoluut noodzakelijk om na thuiskomst van een wandeling systematisch uw vacht en huid te controleren en eventuele teken zo snel mogelijk te verwijderen, bij voorkeur met een tekenverwijderaar.

Bovendien wordt aanbevolen om een ​​extern antiparasitair middel te gebruiken dat is aangepast aan de hond, zijn leeftijd, zijn gewicht, enz. Dit type preventieve oplossing tegen teken kan worden gekocht op advies van de dierenarts.

Je kunt eindelijk voor een vaccin kiezen, vooral als je een herdershond hebt die het grootste deel van zijn tijd in de natuur doorbrengt, of een jachthond die gewend is om in bosgebieden te rennen.