Ziekte van Lyme bij honden: symptomen, diagnose, behandeling en preventie

Deze door teken overgedragen infectieziekte wordt veroorzaakt door bacteriën (Borrelia burgdorferi), daarom wordt het ook borreliose genoemd. De symptomen die een paar maanden na een tekenbeet verschijnen, komen vaak voor bij andere pathologieën. Een diagnose is daarom noodzakelijk om een ​​gerichte behandeling te kunnen overwegen. Maar om de gezondheid van uw hond te beschermen, is het essentieel om al het mogelijke te doen om de ziekte van Lyme te voorkomen, omdat deze ernstige schade kan veroorzaken. Laten we inchecken.

Borreliose of de ziekte van Lyme: symptomen bij honden

Wanneer de hond door een teek wordt gebeten, kunnen we hooguit binnen enkele uren na de beet een rood gebied op de huid van het dier zien, maar meestal blijft dit onopgemerkt omdat maar weinig eigenaren de huid van hun hond millimeter voor millimeter inspecteren elke keer dat u terugkomt van jouw wandeling. In ieder geval verdwijnt dit teken na ongeveer een week.

Aan de andere kant verschijnen er verschillende verschijnselen tussen twee en zes maanden nadat de hond is besmet met deze gevreesde mijt, de teek. Deze symptomen kunnen in verband worden gebracht met verschillende pathologieën, maar geen enkele is specifiek voor de ziekte van Lyme. De hond kan bijvoorbeeld aanwezig zijn:

• Verlies van eetlust,
• Koorts, d.w.z. een lichaamstemperatuur boven 39°C,
• braken,
• Gezwollen lymfeklieren,
• Een min of meer significante staat van zwakte,
• Een slappe,
• Gewrichtspijn.

Het is uiteraard essentieel om een ​​dierenarts te raadplegen wanneer de hond een of meer van deze symptomen vertoont, waarvan sommige verband houden met een ontstekingsreactie.

Ziekte van Lyme bij honden: diagnose

Borreliose is niet de gemakkelijkste ziekte om te diagnosticeren. De dierenarts moet uiteraard rekening houden met de door de eigenaar van de hond beschreven symptomen, de duur, de intensiteit, de frequentie ervan, maar ook met de levensstijl van het dier. Dit laatste punt kan de beoefenaar op weg helpen. Een hond die een groot deel van zijn dagen in bosrijke gebieden of in de velden doorbrengt, loopt veel meer risico om slachtoffer te worden van teken dan een sedentaire hond. Dit betekent natuurlijk niet dat u uw huisdier het lopen moet ontzeggen.

Om de diagnose betrouwbaar te kunnen stellen, zijn aanvullende onderzoeken nodig, zoals een bloedonderzoek om te zoeken naar antilichamen of zelfs een gewrichtspunctie.

Er wordt een antibioticum aan het dier toegediend. Vrij snel, als de gezondheid van de hond verbetert – dat wil zeggen als de symptomen vervagen – wordt de diagnose van de ziekte van Lyme bevestigd.

Ziekte van Lyme bij honden: behandeling

Hoe eerder de behandeling met antibiotica wordt toegediend, hoe groter de kans dat de hond de complicaties vermijdt die borreliose kan veroorzaken. Als het dier niet wordt behandeld, kan de gezondheidstoestand van het dier in de loop van de tijd zelfs verslechteren. Huidlaesies, artritis, polyartritis of zelfs verlamming, aandoeningen van het zenuwstelsel, nierproblemen of ademhalingsproblemen zijn te vrezen in een vergevorderd stadium van de ziekte van Lyme. In de ernstigste gevallen kan het leven van de hond in gevaar zijn.

Houd er echter rekening mee dat de bacteriën die door een teek worden overgedragen, niet systematisch worden geëlimineerd door antibiotica. In de meeste gevallen blijft de hond regelmatig artritisaanvallen krijgen, omdat hij drager blijft van de bacterie. Als gevolg hiervan is de kans groot dat de teken andere teken besmetten, waardoor borreliose wordt overgedragen op hun volgende slachtoffers. Het is een vicieuze cirkel die grote schade kan aanrichten binnen bijvoorbeeld een roedel of bij een hondenfokker. Daarom is het essentieel om de antibioticakuur niet te vroeg te onderbreken, maar moet worden voortgezet totdat de dierenarts het nuttig acht om er een einde aan te maken.

Oplossingen om de ziekte van Lyme te voorkomen

De beste houding die u kunt aannemen om het risico op borreliose te voorkomen, is uw hond na elk uitje te inspecteren. Als u een teek onder uw vacht ontdekt, moet u ervoor zorgen dat u deze onmiddellijk verwijdert met een tekenverwijderaar, zodat deze mijt niet de tijd krijgt om zijn gastheer te besmetten. De teek is een vreselijke vector van ziekteverwekkers die een hond in minder dan twaalf uur kan besmetten.

Aarzel niet om insectenwerende middelen te gebruiken, zoals ongediertehalsbanden en pipetproducten. Voor honden die door hun activiteiten in de buitenlucht sterk blootgesteld zijn aan het risico op tekenbeten, zoals bijvoorbeeld jachthonden, kunnen we de dierenarts vragen om ze te vaccineren. Maar dit vaccin tegen de ziekte van Lyme heeft geen effect op een reeds besmet dier.