Zeeleeuw, zeezoogdier bestaande uit verschillende soorten

Fotocredit: Killy Ridols

De zeeleeuw is een schattig dier met een rond gezicht, een besnorde snuit en vier poten met vinnen. Achter dit beknopte portret gaat een grote familie waarvan de leden een onvergelijkbare omvang hebben: van 30 kilo tot 1 ton voor sommigen en van 1 m tot meer dan 3,50 m voor anderen! Klein of groot, alle zeeleeuwen hebben gemeen dat ze op hun ledematen kunnen staan ​​en gemakkelijk over het land kunnen lopen, in tegenstelling tot zeehonden die zich moeilijk kunnen voortbewegen door te kruipen. Laten we kennis maken met de zeeleeuw, een zeezoogdier dat binnenkomt meerdere soorten.

Wat voor soort dier is de zeeleeuw?

De zeeleeuw is geclassificeerd in de orde van Carnivora en in de onderorde van de Pinnipeds, waartoe zeehonden, zeeleeuwen en walrussen behoren. Ze maakt deel uit van de familie van otariidenwaarin zeezoogdieren samenkomen die gewoonlijk zeeleeuwen worden genoemd zeeleeuwen. De 2 termen zorgen soms voor verwarring, maar ze verwijzen naar hetzelfde dier. Otariids zijn onderverdeeld in 2 onderfamilies – otariines en arctocephalines – die zich verspreiden 7 soorten :

De otariines

• Eumetopieën;
• Neophoca;
• Zeeleeuw ;
• Phocarctos;
• Zalofus.

Arctocephalinen

• Arctocephalus;
• Callorhinus.

Hoeveel soorten zeeleeuwen zijn er?

De grote familie Otariidae omvat 2 subfamilies, 7 geslachten en 15 soorten. Deze onderscheiden zich door hun leefgebied, hun fysieke kenmerken en hun gedrag.

Er zijn 7 soorten otariines:

• Californische zeeleeuw of zeeleeuw (Zalophus californianus);
• Australische zeeleeuw of zeeleeuw (Neophoca cinerea);
• Steller zeeleeuw of zeeleeuw (Eumetopias jubatus);
• Manenzeeleeuw of Patagonische zeeleeuw (Otaria flavescens);
• Galapagos zeeleeuw of zeeleeuw (Zalophus wollebaeki);
• Nieuw-Zeelandse zeeleeuw of zeeleeuw (Phocarctos hookeri);
• Galapagos zeeleeuw of zeeleeuw (Zalophus californianus wollebaeki).
• Zuid-Afrikaanse pelsrob (Arctocephalus pusillus);

De arctocephalines hebben 8 soorten:

-Ondersoort: Zuid-Afrikaanse pelsrob (Arctocephalus pusillus pusillus);

-Ondersoort: Australische pelsrob (Arctocephalus pusillus doriferus);

• Antarctische pelsrob of Antarctische pelsrob (Arctocephalus-gazella);
• Subantarctische pelsrob (Arctocephalus tropicalis);
• Nieuw-Zeelandse pelsrob (Arctocephalus forsteri);
• Galapagoseilanden pelsrob (Arctocephalus galapagoensis);
• Pelsrob van de Juan Fernández-eilanden (Arctocephalus philippii);
• Guadalupe pelsrob (Arctocephalus townsendi);
• Noordelijke pelsrob (Callorhinus ursinus).

Hoe ziet een zeeleeuw eruit?

De ronde kop van de zeeleeuw is versierd met kleine, duidelijk zichtbare uitwendige oren en zogenaamde snorharen vibrissae. Dankzij deze gevoelige haren, waarvan het dier de oriëntatie kan controleren, kan het bewegingen detecteren die bijvoorbeeld door een prooi of een roofdier in het water worden gegenereerd. Een lichaam spoelvormigKenmerkend voor zeeleeuwen zijn een lange nek en vier in vinnen omgevormde ledematen. Een grote dikte van onderhuids vet en een dichte vacht, witachtig, grijs of bruin, afhankelijk van de soort, helpen hen de kou te weerstaan.

Hoe groot zijn zeeleeuwen?

Onder zeeleeuwen zijn er altijd mannetjes massiever dan vrouwtjes. Het meest opvallende voorbeeld is de noordelijke pelsrob, waarvan het mannetje 4 keer zwaarder is dan het vrouwtje. De grootte en massa van otariids zijn afhankelijk van de soort. Zo kan een vrouwelijke Galapagos-pelsrob 1 m lang worden en 27 kg wegen, terwijl een mannelijke Nieuw-Zeelandse pelsrob 3,50 m lang kan worden en 500 kg weegt. Namelijk dat het meest zware soort is de Steller-zeeleeuw die meer dan 1 ton kan wegen en 3,30 m lang kan worden.

Wat maakt zijn poten speciaal?

De 4 ledematen van de zeeleeuw, omgevormd tot vinnen, hebben een bijzondere functie. De 2 grote voorvinnen – of borstvinnen – vormen zich brede flippers gebruikt om te zwemmen en voor voortstuwing onder water (de achterpoten dienen dan als roer). De achtervinnen hebben het voordeel dat ze dit kunnenvouw onder het lichaam, waardoor de zeeleeuw gemakkelijk over land kan bewegen. Deze aanpassing is vooral handig bij het beklimmen van rotsen of bij het snel bewegen op harde oppervlakken. Het zoogdier is namelijk in staat om te “galopperen” en, indien nodig, een snelheid van 30 km/u te bereiken. Dit vermogen maakt zeeleeuwen mobieler op het land dan zeeleeuwen. zeehonden die alleen maar kunnen kruipen, omdat hun vinnen te kort zijn om erop te kunnen leunen.

Waar leven zeeleeuwen?

In het wild worden otariiden gevonden in Afrika, Amerika (Noord en Zuid), Europa en in Oceanië. In de Arctische en Antarctische zeeën komt een grote diversiteit aan soorten voor, maar zeeleeuwen worden ook aangetroffen in gematigde en subtropische zeeën. Deze dieren brengen veel tijd door in kustwateren oppervlakkig die ideale jachtgebieden bieden en hen in staat stellen dicht bij het land te blijven. Zeeleeuwen geven vaak de voorkeur aan rotsachtige kusten waar ze gemakkelijk uit het water kunnen klimmen om te rusten, te broeden en aan roofdieren te ontsnappen. Bepaalde soorten, zoals de manenzeeleeuw, bezoeken de zandstranden van de Zuidpool, terwijl andere de voorkeur geven aan eilanden ver van de continenten (Galápagos, Guadalupe), ver weg van landroofdieren en menselijke verstoring. DE estuaria en baaien bieden rustiger, beschut water dat geschikt is voor jonge zeeleeuwen en hun moeders; deze locaties worden vaak gebruikt voorfokken kleintjes.

Wat eten zeeleeuwen?

Zeeleeuwen zijn dat wel alleseters
Huisartsen die tussen de 7 en 18 kg voedsel per dag consumeren. Deze duurzwemmers kunnen 10 km per uur afleggen om hun maaltijden samen te stellen en zijn snel genoeg om vis te vangen. Sommige soorten, zoals de Californische zeeleeuwen, kiezen voor groepsjacht om scholen vis neer te halen en het vangen ervan gemakkelijker te maken. Naast uitstekend onderwaterzicht gebruiken otariids hun vibrissae om trillingen te detecteren en prooien te lokaliseren. Het favoriete menu van deze zeezoogdieren toont vooral:

• Vis (ansjovis, haring, makreel, sardines, zalm, kabeljauw, enz.);
• Inktvissen en andere koppotigen zoals octopussen (vooral zeeleeuwen die in diepere of gematigde wateren leven);
• Schelpdieren zoals krabben en garnalen;
• Zeevogels en eieren (af en toe).

Wat is de levensstijl van zeeleeuwen?

Zeeleeuwen jagen op zee en keren terug naar het land om uit te rusten en te broeden. Deze dieren gezellig
vormen grote kolonies van honderden individuen op rotsachtige kusten en brengen veel tijd door met luieren in de zon. Vervolgens gaan ze op de grond liggen of blijven staan, terwijl ze hun snuit naar de hemel strekken. Naast het slapen brengt de zeeleeuw zijn dagen door met het wrijven van zijn lichaam tegen rotsen (of tegen zijn soortgenoten) en het verzorgen van zichzelf (soms elkaar). Groepen leven over het algemeen zonder hiërarchisch conflict. Alle soorten zijn polygyn, dat wil zeggen dat een enkel mannetje paart met de vrouwtjes van zijn harem. Om zichzelf te laten gelden, gebruikt een fokker houdingen (opstaan ​​in zijn volle lengte) en krachtige vocalisaties
die vaak genoeg zijn om rivalen te intimideren en dominantie te vestigen zonder noodzakelijkerwijs hun toevlucht te nemen tot gevechten.

Hoe planten zeeleeuwen zich voort?

Tijdens het broedseizoen, dat loopt van mei tot november, paart elk mannetje met minstens 4 vrouwtjes. Na een draagtijd van 11 maanden bevalt de zeeleeuw van een alleen klein, op het droge, dat ze onmiddellijk borstvoeding geeft. Nadat ze hem heeft achtergelaten om op zee te gaan eten, vindt ze hem dankzij zijn gehuil en zijn geur midden in de immense kolonie. Na een week neemt de babyzeeleeuw zijn eerste duik in het water, maar het is zover spenen treedt pas na een volledig jaar op. Als beide geslachten rond de leeftijd van 4 tot 6 jaar geslachtsrijp zijn, kunnen mannetjes zich pas echt voortplanten als ze rond de leeftijd van 10 jaar in staat zijn zich een gebied en een harem.

Zeeleeuw: wat is de staat van instandhouding?

In de 19e eeuw leidde de mens een intensieve jacht van dit zoogdier, dat een zeer gewaardeerde voedselbron vormde. Het dier werd ook uitgebuit vanwege zijn vacht, zijn olie en andere afgeleide producten. De Japanse zeeleeuw (Zalophus japonicus), bijvoorbeeld, werd in de jaren zestig tot het punt van uitsterven gedecimeerd, onder druk van de publieke opinie bescherming
hielp populaties voor uitsterven te behoeden. Tegenwoordig worden er van de vijftien soorten zeeleeuwen die in de wereld zijn geregistreerd, zes beschouwd bedreigd volgens de classificatie van de Internationale Unie voor het behoud van de natuur (IUCN):

• De Galapagos-pelsrob (bedreigd);
• De Australische zeeleeuw (bedreigd);
• De Nieuw-Zeelandse zeeleeuw (bedreigd);
• De Galapagos-zeeleeuw (bedreigd);
• De Steller-zeeleeuw (bijna met uitsterven bedreigd);
• Noordelijke pelsrob (kwetsbaar).

Waardoor worden zeeleeuwen bedreigd?

De orka (Orcinus orka) en de grote witte haai (Carcharodon carcharia’s) vertegenwoordigen de belangrijkste roofdieren natuurlijke zeeleeuwen. Tegelijkertijd bedreigen menselijke activiteiten deze zoogdieren op verschillende manieren, zoals:

• Overbevissing;
• Conflicten met vissers (wanneer zeeleeuwen hun vangst ‘stelen’);
• Stropen;
• Onbedoelde vangsten in netten en ander vistuig;
• Vervuiling (inname van plastic afval, besmetting door giftige stoffen zoals DDT en PCB);
• Klimaatverandering (die de beschikbaarheid van prooien en habitats beïnvloedt);
• Toerisme, kustontwikkeling en maritieme activiteiten (bronnen van verstoring voor zeeleeuwen).

De levensverwachting van de zeeleeuw is 15 tot 20 jaar voor mannen en 20 tot 30 jaar voor vrouwen.

Door Nathalie Truche – Gepubliceerd op 03/06/2024 Zeezoogdieren