Wild zwijn (zeug en wild zwijn): hoe en waar leeft het? Alles over wilde zwijnen

Het wilde zwijn is een dier dat in staat is verbazingwekkende methoden te ontwikkelen om zich aan vele omgevingen aan te passen. Deze strateeg woont in vele delen van de wereld. In Europa is hij steeds meer aanwezig, hoewel hij wordt belaagd door jagers. Laten we snel kennis maken met wilde zwijnen, zeugen en wilde zwijnen.

Wild zwijn: schijnwerper op het mannetje

zwijn, Sus scrofa, behoort tot de familie Suidae en orde Artiodactyla. Het is een zoogdier waarvan het mannetje meer dan 110 kg weegt (wetende dat zijn gewicht meer dan 150 tot 200 kg kan bedragen als het profiteert van overvloedig voedsel) voor de dieren die op ons nationale grondgebied leven, maar we hebben wilde zwijnen van drie kwintalen geïdentificeerd in Oost-Europa . De lengte is over het algemeen ongeveer 1,70 m.

Als hij volwassen is – hij wordt volwassen op de leeftijd van 2 jaar – heeft het mannetje zeer prominente hoektanden en zijn suites (d.w.z. zijn testikels) vormen een niet onbelangrijke groei net bij de geboorte van zijn staart. Het kan ook worden onderscheiden van het vrouwtje door alleen de aanwezigheid van een plukje haar dat is aangebracht op de schede die zijn penis omringt en die de penisborstel wordt genoemd.

De melk onder het vergrootglas

Het volwassen vrouwelijke zwijn, de zeug genaamd, wordt volwassen op de leeftijd van 1 jaar. hij weegt zelden meer dan 80 kg en is minder dan 1,50 m lang. Het is ook herkenbaar aan zijn borsten of borsten die zijn uitgerust met tien spenen en die hun hoogtepunt bereikten in de zomerperiode. Afgezien van deze kenmerken die specifiek zijn voor elk geslacht en het hele jaar door herkenbaar zijn, zijn bepaalde kenmerken die specifiek zijn voor elk geslacht alleen zichtbaar in de zomer omdat hun haar dan kort is.

We kunnen niettemin vaststellen dat seksueel dimorfisme bij wilde zwijnen relatief uitgesproken is.

Beschrijving van wild zwijn

Het jonge zwijn is het wilde zwijn. Ook hij heeft fysieke bijzonderheden die specifiek zijn voor zijn jonge leeftijd, zoals zijn horizontaal gestreepte livrei van lichte banden afgewisseld met donkere lijnen. Hierdoor kan dit grote wild zich camoufleren in het hart van het kreupelhout.

De haren die de bovenste laag vormen, worden borstelharen genoemd. Zodra de jongen de leeftijd van 4 maanden bereiken, worden de laatste rood om vervolgens 5 of 6 maanden later zo donker te worden dat ze erg donker worden. Afhankelijk van zijn leeftijd en afhankelijk van de kleur van zijn borstelharen, wordt het zwijn soms rood beest of zwart beest genoemd.

Wild zwijn: algemeen

Met uitzondering van zijn gezichtsvermogen dat niet buitengewoon ontwikkeld is, stellen de andere zintuigen van het zwijn hem in staat geluiden en geuren van ver te herkennen en veel voedsel te onderscheiden door hun smaakverschillen. Hij kan dus zowel vertrouwen op zijn reukvermogen als op zijn gehoor en smaak.

Het zwijn heeft de bijzonderheid dat het niet zweet. Wat zijn kreet betreft, worden er verschillende termen aan toegeschreven. Zo piept het wilde zwijn, en op volwassen leeftijd gromt, snuift of gromt het zwijn. Zijn levensduur is extreem variabel, aangezien hij wordt geschat tussen 11 en 26 jaar: een schatting die niet altijd perfect representatief is voor de soort, aangezien het wilde zwijn een boszoogdier is dat is geclassificeerd als groot wild, en wordt alom gewaardeerd door jagers over de hele wereld. Het heeft ook roofdieren, ondanks zijn imposante massa, die niemand minder zijn dan de beer, de jakhals, de wolf, de lynx, de panter en de vos, afhankelijk van het geografische gebied waarin het leeft.

Zwijn: manier van leven

Het wilde zwijn, een alleseter in het bos, vestigt zich in het kreupelhout en in gemengde of loofbossen. Als hij moet schuilen, vestigt hij zich in een zonnig struikgewas of een holte waaraan we de naam hol geven. Hij aarzelt niet om zijn leefgebied te verlaten om de omliggende weiden en akkers te verkennen en te voeden (tot groot ongenoegen van de boeren), gebieden waar doornige bomen groeien waar hij niet bang voor is, moerassen, berghellingen of zelfs maquis. Bijna alles past erin, zolang de vegetatie maar voldoende overvloedig is. Hierdoor kan hij zich zowel voeden als verstoppen.

Wilde zwijnen eten voedsel van dierlijke of plantaardige oorsprong. Het heeft een sterke neiging om zich aan te passen aan aanzienlijke voedingsvariaties en zich aan te passen aan wat het in de natuur aantreft, afhankelijk van de seizoenen. Zaden, wortelstokken, vruchten, bladeren, stengels, eikels en dopvruchtjes, weekdieren, larven, Insecten, regenwormen, maar soms ook kleine dieren vormen zijn dieet, wetende dat voedsel van dierlijke oorsprong maximaal 5 tot 7% ​​van zijn totale dieet uitmaakt. We kunnen dus zeggen dat het everzwijn een grotendeels plantaardig dieet volgt.

De bronstperiode begint in september en eindigt in maart. De dominante mannetjes, bevestigde adulten, halen de meerderheid uit de zeugen, wat ertoe leidt dat jonge mannetjes die geslachtsrijp zijn, grote moeite hebben om zichzelf op te dringen, althans in het begin. Buiten deze bronstperiode keren de volwassen beren terug naar hun solitair leven terwijl de jongste nog enige tijd zal evolueren binnen het bedrijf met de zeugen en wilde zwijnen.

Zwijn: geboorte

Een zeug baart in een ketel, dat wil zeggen een door haar gebouwd nest waar de beren slechts 7 tot 8 dagen verblijven. In de meeste gevallen vindt de geboorte plaats tussen maart en mei na een draagtijd van 115 dagen. Een jonge zeug baart over het algemeen 6 of 7 wilde zwijnen, en een oudere zeug kan minstens 9 of 10 jongen per worp krijgen, wat neerkomt op slechts één worp per jaar. Echter, in het geval van overmatig voeren of als het broedsel om welke reden dan ook vernietigd zou worden, kan de zeug enkele weken later nog een worp krijgen.

Ongeveer 7 dagen na hun geboorte treden de wilde zwijnen in de voetsporen van hun moeder om zich bij het bedrijf aan te sluiten. Het spenen van de jongen vindt plaats zodra ze ongeveer 4 maanden oud zijn.

Wild zwijn in Frankrijk

De activiteit van het wilde zwijn is voornamelijk ’s nachts actief, maar overdag is het nog steeds te zien. De bedrijven bewegen zich volgens de seizoenen. Dit dier is echter meestal sedentair als het voldoende voedsel heeft in het gebied waar het is.

In Frankrijk kunnen in de overgrote meerderheid van de regio’s wilde zwijnen worden waargenomen, maar Sologne staat bekend als een strategisch observatiepunt. Sommige regio’s staan ​​bekend om hun jachtpartijen, zoals het bos van Chambord (Loir-et-Cher), bevolkt door eiken. Maar op de uitkijk kan ook op wilde zwijnen worden gejaagd of geslagen, waarbij de laatste methode in Frankrijk het meest wordt toegepast.

Van de bijna een miljoen exemplaren die op ons grondgebied voorkomen, wordt elk jaar bijna de helft gedood. In Europa is het aantal wilde zwijnen de afgelopen twintig jaar meer dan verviervoudigd.

Bij het observeren van wilde zwijnen moeten voorzorgsmaatregelen worden genomen, zowel voor mannetjes als voor zeugen vergezeld van wilde biggen. Dit dier aarzelt niet om aan te vallen om zichzelf te verdedigen. Ondanks zijn imposante bouw kan hij rennen met een snelheid van 20 km/u met uitschieters naar 70.

Als hij boos is, verandert zijn gedrag. Hij gromt, sist, “kraakt noten” of “kraakt noten” volgens de uitdrukkingen die zijn gewijd aan het feit dat hij zijn tanden tegen elkaar slaat. Hij kan er niet tegen om lastig gevallen te worden. Als dit het geval is, kan het zich van ongeveer dertig kilometer verwijderen. Dit fenomeen wordt vooral waargenomen tijdens de jachtseizoenen.