Welke hondenrassen zijn gevoelig voor artrose?

Artrose is een veel voorkomende, zelfs systematische pathologie bij oudere honden. Het kan echter veel eerder voorkomen bij jonge of volwassen personen, vooral als zij drager zijn van erfelijke afwijkingen. Bepaalde soorten hondachtigen zijn dus vatbaar voor artrose. Welke rassen zijn getroffen? Het antwoord vindt u in dit dossier, waarin ook de problematiek van artrose bij honden wordt besproken.

Wat is artrose?

Artrose, ook wel artrose genoemd, wordt gedefinieerd als een degeneratieve en onomkeerbare gewrichtsziekte. Dit veroorzaakt in feite de geleidelijke afbraak van het kraakbeen dat de botweefsels van de gewrichten bedekt en daardoor niet langer in staat is zijn beschermende functie te vervullen. Dit fenomeen veroorzaakt vervolgens pijnlijke gevoelens voor het dier, evenals verlies van mobiliteit. Het lopen wordt moeilijk, zoals bepaalde bewegingen of rotaties. Deze ziekte treft vooral de gewrichten die het lichaam van de hond ondersteunen, namelijk de schouders, ellebogen, heupen en knieën.

Er zijn dan twee soorten artrose bij honden. Primaire of primitieve artrose komt voor bij oudere honden. Naarmate de jaren verstrijken, vernieuwt het versleten kraakbeen zich niet meer snel genoeg en verdwijnt geleidelijk. De gewrichten glijden niet meer zo gemakkelijk, bewegingen worden moeilijk en pijnlijk voor het dier, vooral als het koud is als hij wakker wordt. Secundaire artrose duidt op een andere vorm van de ziekte, die verband houdt met een storing in een gewricht en die zich vroeg manifesteert. Dit kan het gevolg zijn van een fysieke misvorming of trauma. In het laatste geval kan een fractuur of dislocatie, vooral als deze slecht wordt behandeld, inderdaad het optreden van deze aandoening bevorderen. Kleine honden, zoals Yorkshires of Bichons, zijn bijvoorbeeld bijzonder gevoelig voor patellaluxatie. Op dezelfde manier ontstaat ontsteking van de gewrichten, wat de oorzaak ook is, als een risicofactor voor artrose als deze niet wordt behandeld.

Artrose blijft de belangrijkste oorzaak van chronische pijn bij honden. Er wordt geschat dat ongeveer 20% van de volwassen honden (ouder dan een jaar) er last van heeft, oftewel één op de vijf honden!

Hondenrassen die gevoelig zijn voor artrose

Hoewel artrose bij alle hondenrassen kan voorkomen, is de kans groter dat sommige honden de ziekte ontwikkelen. Er zijn dus drie hoofdoorzaken van genetische aanleg:

• De grote honden
• Rassen die gevoelig zijn voor heupdysplasie
• Hondenrassen die ‘hypertypes’ worden genoemd

Sommige hondenrassen combineren twee of drie van deze criteria, waardoor ze van nature vatbaar zijn voor artrose. Dit is met name het geval bij de Labrador Retriever en de Golden Retriever, die erg gevoelig zijn voor dysplasie. De Duitse herder belichaamt op zijn beurt een ras dat sterk wordt beïnvloed door hypertype, dat wil zeggen de accentuering van onderscheidende kenmerken door selectie om esthetische redenen. Ook de verlaging van de ruglijn waaraan deze hond in de fokkerij al tientallen jaren wordt onderworpen, bevordert heupdysplasie en veroorzaakt motorische stoornissen. Ten slotte worden ook de Collie, de Rottweiler, de Doberman of de Berner Sennenhond vaak getroffen door het probleem van secundaire artrose.

Behandeling van artrose bij honden

De kwestie van artrose wordt vaak aan de orde gesteld door eigenaren wanneer ze worden geconfronteerd met kreupelheid, inspanningsintolerantie, een stijve gang of problemen met het opstaan ​​en naar bed gaan van hun hond. Toch is het essentieel om met dit laatste naar de dierenarts te gaan voor een betrouwbare diagnose. Na een uitgebreid ondervraging voert hij eerst een klinisch onderzoek uit, wat soms pijnlijk kan zijn voor het dier door het manipuleren van zijn gewrichten. Afhankelijk van het geval en de eerste waarnemingen kan hij een röntgenfoto of een CT-scan maken. Dit omvat het lokaliseren van de laesies, terwijl de omvang en ernst ervan wordt gespecificeerd.

De behandeling maakt het vervolgens mogelijk de klachten van artrose te verminderen en te verlichten, en zelfs de afbraak van het kraakbeen te vertragen. Houd er echter rekening mee dat het een onomkeerbare toestand niet volledig kan elimineren. De mogelijkheden zijn onderverdeeld in drie delen, die eventueel gecombineerd kunnen worden:

• Medische behandeling: de dierenarts schrijft corticosteroïden en ontstekingsremmers voor om de pijn te verlichten. Hun samenstelling varieert afhankelijk van de medische geschiedenis en de leeftijd van de hond. Het is ook vaak gebaseerd op chondroprotectors, stoffen die speciaal zijn samengesteld om het kraakbeen van de gewrichten te beschermen, met name glucosamine of chondroïtine.
• Chirurgische behandeling: Soms is correctie van afwijkingen of instabiliteiten mogelijk, bijvoorbeeld door het uitvoeren van een artroscopie, waardoor het mogelijk wordt om met een minicamera de binnenkant van een gewricht in beeld te brengen en daar kleine incisies te maken. Als dat niet het geval is, zorgt artrodese ervoor dat de lijdende gewrichten worden geblokkeerd. Ook het plaatsen van een prothese kan een oplossing zijn.
• Hygiënische behandeling: gewichtsbeheersing dankzij een aangepast dieet wordt hierbij essentieel. De fysieke activiteit van het dier moet worden aangepast in overeenstemming met zijn motorische capaciteiten: kortere wandelingen, geen grote inspanningen (rennen of springen), vermijd het naar beneden of de trap opgaan… Zorg ook voor de kwaliteit van zijn slaap.

De dierenarts kan ook fysiotherapieoplossingen aanbieden om de motorische vaardigheden van de hond te herstellen, of cryotherapie, de toepassing van koudwerken om pijn te verlichten. Hydrotherapie of balneotherapie geven ook goede resultaten. Deze sessies, uitgevoerd in geschikte centra, maken een zachte mobilisatie van alle gewrichten van de hond mogelijk, terwijl hij kan profiteren van de voordelen van water. Deze specialist zal u eindelijk kunnen adviseren als u, naast de medische behandeling, gebruik wilt maken van alternatieve therapieën om de pijn van uw hond te verlichten: fytotherapie, acupunctuur, aromatherapie, osteopathie, algotherapie… Deze methoden van natuurlijke geneeskunde zijn Tegenwoordig worden ze zelfs erkend vanwege hun heilzame effecten, op voorwaarde dat ze worden ingekaderd en beoefend door serieuze professionals.

Kan artrose bij honden worden voorkomen?

Als het onmogelijk is om de ontwikkeling van artrose bij uw kleine metgezel te voorkomen, kunt u het optreden ervan zoveel mogelijk uitstellen of de gevolgen ervan beperken door een paar eenvoudige regels te volgen. Deze moeten worden geplaatst vanaf de jongste leeftijd van de hond, en zijn zelfs nog meer waard als deze van nature vatbaar is voor artrose.

Het is allereerst raadzaam om uw hond een passend dieet te geven, dat moet overeenkomen met zijn specifieke behoeften. Deze variëren afhankelijk van vele parameters: grootte, leeftijd, geslacht, omgeving, fysieke activiteit… Aarzel niet om tijdens de controles regelmatig contact op te nemen met uw dierenarts, zodat u ook het gewicht van uw dier kunt controleren en, indien nodig, andere, meer passende maatregelen nemen. Overgewicht en obesitas zijn inderdaad verergerende factoren voor artrose, waarbij gewichtsverlies vaak helpt de gewrichten te ontlasten. Wij raden u ook aan te kiezen voor kwaliteitsproducten, rijk aan vitamines, voedingsstoffen en eiwitten die de voedingsopname dekken die nodig is voor de goede gezondheid van uw dier. Ten slotte is het mogelijk om dit dieet te verrijken met voedingssupplementen, die als basisbehandeling fungeren en waarvan het effect na verloop van tijd zichtbaar zal worden: vitamines en essentiële vetzuren (omega 3) zijn bijzonder gunstig voor de goede gewrichtsmobiliteit. Houd er echter rekening mee dat de toediening ervan een uitgebalanceerd dieet niet vervangt en dat het de sleutel blijft tot een gezond gewicht en een goede conditie.

Bovendien heeft regelmatige fysieke activiteit een beschermend effect op de gewrichten van uw hond. Hierdoor kan voldoende spiermassa worden behouden, terwijl ankylose van de ledematen en problemen van overgewicht worden vermeden. Dagelijkse wandelingen zijn uiteraard een essentieel onderdeel, evenals frequente speel- of zwemsessies (als uw hond van water houdt). Als deze disciplines je aanspreken, kun je ook terecht bij behendigheid of ritmische obé, dans voor en met honden. Zorg er echter voor dat u uw dier niet overhaast, of fysieke reeksen oplegt die te sterk of te lang zijn. Met andere woorden: blijf op de hoogte om gewelddadige schokken te voorkomen, die het tegenovergestelde effect kunnen hebben en op de lange termijn schade kunnen veroorzaken als ze herhaaldelijk voorkomen.

Denk in een meer globale visie ook aan de omgeving waarin uw hond zich dagelijks ontwikkelt, en in het bijzonder aan zijn slaapplaats. Het moet op een gezonde en gemakkelijk toegankelijke plaats worden geplaatst, vooral als uw hond oud wordt of als zijn gewrichten hem al pijn doen. Ook in de winter moet deze plaats goed verwarmd zijn, aangezien de gewrichten van de hond bijzonder gevoelig zijn voor kou of vochtigheid. Op dezelfde manier kunt u uw metgezel wrijven of drogen nadat u terugkomt van een regenachtige wandeling.

Ten slotte is het, bij rassen die vatbaar zijn voor artrose, belangrijk om eventuele afwijkingen die tot de ontwikkeling van deze aandoening kunnen leiden, in een vroeg stadium op te sporen en te identificeren. Dit is de taak van professionele fokkers, maar ook van dierenartsen tijdens de eerste bezoeken van de jonge pup. Heupdysplasie openbaart zich dus vaak in de eerste levensjaren: misvormde gewrichten kunnen in deze context dus onderworpen worden aan chirurgische correctie om de daaropvolgende achteruitgang te beperken.