Wat zijn de verschillende vachtkleuren van de Australian Shepherd?

Naast zijn intelligentie en uitgesproken instinct voor het hoeden, onderscheidt de Australian Shepherd zich door de pracht van zijn vacht, die een prachtige diversiteit aan schakeringen vertoont. Alles over de verschillende kleuren van haar jurk.

Oorsprong van de Australische herder

Een terugblik op de geschiedenis: op zoek naar werk vestigden veel herders van Baskische afkomst zich in Australië, een land dat bekend staat om zijn schapenhouderij en wolproductie. Rond 1900 migreerden sommigen naar de Verenigde Staten en brachten hun honden en kuddes mee. Amerikaanse boeren ontwikkelden dit ras – ook wel Aussie genoemd – erg populair vanwege zijn werk met vee. De belangrijkste data die de ontwikkeling van het ras markeerden zijn:

• 1957: oprichting van de American Shepherd Club of America;
• 1991: erkenning van de Australian Shepherd door de American Kennel Club;
• 1996: officiële erkenning van het ras door de Fédération Cynologique Internationale (FCI);
• 2007: definitieve aansluiting van de Franse Australian Shepherd Club bij de Société Centrale Canine (SCC).

Aussie-jas: twee basiskleuren

Hoewel de vacht van de Australian Shepherd in verschillende tinten verkrijgbaar is, zijn er eigenlijk maar twee basiskleuren: zwart en rood (bruin). Elk exemplaar kan worden versierd met witte en/of bruine vlekken, we kunnen dus vachten waarnemen:

• Effen (zonder licht of wit);
• Tweekleurig zonder vuur maar met wit;
• Tweekleurig met bruin maar zonder wit;
• Driekleuren (met vuur en wit).

Van deze vier mogelijkheden zal het merling-gen (M-allel) de kleuren verdunnen en het uiterlijk van de vacht wijzigen. Op de zwarte vacht geeft de merle de indruk van zilveren vlekken. Op rood geeft het een roze gespikkeld uiterlijk. Deze genetische modificatie resulteert in 4 vachtkleuren en 16 mogelijke variaties.

De zwarte Australische herder is:

• Driekleur zwart (zwarte vacht met witte en bruine schakeringen);
• Tweekleurig zwart met wit;
• Tweekleurig zwart met bruin;
• Effen zwart.

De Rode Australische Herder is:

• Driekleurig rood (rode jurk met witte en lichtbruine schakeringen);
• Tweekleurig rood met wit;
• Tweekleurig rood met vuur;
• Effen rood.

De blue merle Australian Shepherd is:

• Blue Merle driekleur (blauw, wit en bruin);
• Blauwe merle met wit;
• Blauwe merle met bruin;
• Blue merle zonder tan of wit.

De red merle Australian Shepherd is:

• Red merle driekleur (rood, wit en bruin);
• Rode merle met wit;
• Red merle met vuur;
• Merle rood zonder tan of wit.

Wat is invasief wit?

Het MITF-gen (Transcriptiefactor geassocieerd met Microphthalmia), verantwoordelijk voor het invasieve wit, kan het gevolg zijn van een huwelijk tussen twee merle, blauwe of rode honden. De markering wordt gekenmerkt door:

• Eén oog – of beide – opgenomen in de witte kleur van de vacht van de hond;
• Een dominante witte kleur op de kop van de hond (meer dan de helft van de totale oppervlakte);
• Wit op het lichaam, tussen de schoft en de staart.

Dit genetische defect houdt verband met melanocyten (haarpigmentcellen) die tijdens de transformaties van het embryo tot aan de geboorte (embryogenese) niet naar het betreffende lichaamsdeel zijn gemigreerd. Honden gemarkeerd met een invasief wit krijgen geen bevestiging en kunnen daarom geen stamboom verkrijgen.

Wat is een double merle Australian Shepherd?

Als resultaat van een paring tussen twee merle-honden (dragers van het M-allel), worden veel puppy’s geboren met twee exemplaren van het merle-gen: ze worden double merle genoemd. Dit fenomeen resulteert meestal in een overwegend witte vacht, roze slijmvliezen en blauwe ogen. Hypopigmentatie kan ernstige gevolgen hebben: het dier vertoont vaak een sterke gevoeligheid voor de zon, problemen met blindheid, doofheid en bepaalde misvormingen. Hij geeft zijn kleding en zijn aandoeningen 100% door aan zijn nakomelingen. In 2017 verbood de Société Centrale Canine, geconfronteerd met gezondheidsproblemen die waarschijnlijk double merles zouden treffen, de productie van nesten tussen twee proefpersonen die het M-allel droegen, ongeacht het hondenras.