Wat zijn de verschillen tussen de Akita Inu en de Shiba Inu?

De Akita en de Shiba, beide afkomstig uit Japan, verleiden met hun geelbruine kleur, hun op hun rug gekrulde staart en hun schuine ogen. Uitgerust met een heel andere morfologie en karakter, worden ze toch regelmatig door elkaar gehaald. Verzameld in sectie 5 van groep 5, verwar onze 2 Aziatische Spitz niet langer met sterke persoonlijkheden!

Een verhaal over jachthonden

Ze zijn allebei geboren in de landen van het Rijk van de Rijzende Zon. Deze twee voorouderlijke rassen uit Japan worden voornamelijk gebruikt voor de jacht op groot en klein wild en hebben een zeer uitgesproken temperament in hun genen behouden.

De Akita, de hond van de provincie Honshu

Archeologische opgravingen zijn zowel jager als waakhond en getuigen van zijn aanwezigheid naast de mens sinds de bronstijd. De Japanners zullen het eerst gebruiken om hun goederen te bewaken, daarna zal het geleidelijk een “Inu” worden die wordt gebruikt voor de jacht op groot wild. Het zal zich richten op beren-, wilde zwijnen- of hertenjagers. Tijdens zijn geschiedenis zal de Akita ook de verschrikkingen van de vechthond ervaren en zijn oorspronkelijke afstamming zien kruisen met Mastiffs of Tosas. Na de officiële uitspraak die hondengevechten in het eerste deel van de 20e eeuw verbood, begon het ras uit te sterven. In 1918 werd het, dankzij de waarschuwing van dokter Watase, door de Japanse regering erkend als een “Nationaal Monument”, waardoor het uitsterven van de Akita werd voorkomen. Helaas zou de Tweede Wereldoorlog een nieuwe klap toebrengen aan de ontwikkeling van het Akita Inu-ras. En het zijn de inspanningen van de bergbewoners om deze werkhond te behouden die ons in staat zullen stellen de huidige normen van de Akita te handhaven en te bepalen. Dit embleem van Japan zal in 1964 door de internationale cynologische federatie worden erkend. Het blijft een van de favoriete Japanse honden van de Fransen.

De Shiba, een berghond

De naam komt oorspronkelijk uit de bergachtige provincie Shubu en betekent ‘kleine hond’, terwijl ‘Inu’ ‘hond’ betekent. Net als zijn Japanse metgezel is de Shiba Inu ook een jachthond, maar hij is bedoeld voor de jacht op vogels en klein wild. Net als zijn neef getuigen grotschilderingen van zijn aanwezigheid gedurende vele eeuwen. Tussen de 19e en 20e eeuw zorgde de import van Engelse hondenrassen, Pointers en Setters, er bijna voor dat dit ras met zijn vele kwaliteiten verdween. In 1934 werd een rasstandaard vastgesteld. Pas in 1936 verklaarde de Japanse regering de Shiba Inu tot “natuurmonument en inheems dier van Japan”. De zuivere lijnen zullen worden bewaard door dokter Salto en zijn club “Nihonken Hozonkai” dankzij exemplaren die zijn gekweekt in de bergen en de prefecturen van Nagano, maar ook door individuen gevestigd in het zuidwesten van Japan. De Amerikaanse Shiba onderscheidt zich van de Shiba Inu door een grotere verscheidenheid aan vachten en een standaard die enigszins afwijkt van het Nippo-type, de Japanse standaard van het ras.

De morfologische specificiteiten die Akita en Shiba onderscheiden

Onze twee spitsen komen oorspronkelijk uit hetzelfde land en hebben niettemin specifieke fysieke kenmerken waardoor u ze niet langer met elkaar kunt verwarren.

De Akita Inu, de zorgzame onafhankelijke

Met zijn ronde kop en grote formaat weegt de Akita maar liefst 52 kg voor een formaat dat kan oplopen tot 70 cm. Bijna een reus. Als hij een korte en harde vacht heeft zoals zijn metgezel Shiba, bevat zijn vacht alleen geelbruin, wit, gestroomd en, in zeldzame gevallen, sesam. Het heeft een brede schedel en een sterkere snuit dan de Shiba Inu. Het silhouet van deze grote Spitz blijft elegant en sterk. Hij heeft een prachtig robuust spierstelsel, net als zijn staart, langer en dikker dan de Shiba. Merk op dat de vrouwelijke Akita een langerwerpig lichaam heeft dan de vrouwelijke Akita. De zwarte neus, de kleine, driehoekige en ronde puntige oren en hun kleine amandelvormige ogen blijven bij deze twee rassen vergelijkbaar. Het is dus niet nodig om hun ogen nauwkeurig te onderzoeken om verschillen te ontdekken.

De Shiba Inu, de trouwe onafhankelijke

Met zijn staart op zijn rug gekruld als een Akita en zijn kleine oren met afgeronde punten, lijkt het gemakkelijk om de Shiba Inu te verwarren met zijn neef. Het heeft echter een vierkante kop en een heel ander formaat. De Shiba Inu behoort tot de kleine rassen: 10 kg en 41 cm schofthoogte bij de reu. Het vrouwtje zal niet groter zijn dan 38 cm voor een maximaal gewicht dat gelijk is aan dat van de mannetjes. Het ras heeft een zeer ruwe bijenkorfvacht met een dichte ondervacht die hem beschermt tegen kou en extreme hitte, net als de Akita. Verschillende kleuren fleuren de standaard van dit ras op, zoals rood, zwart sesam, rood of bruin. Crème-, wit- en pintokleuren zijn niet toegestaan ​​voor de LOF-hond. In tegenstelling tot de Akita heeft de Shiba een lichte lichaamsbouw, ook al blijft het spierstelsel harmonieus ontwikkeld. Zijn brede voorhoofd onderscheidt hem niet van de Akita, maar hij heeft een dikke snuit die smaller is aan de basis en veel puntiger.

Hoe onderscheid je deze twee Japanse honden in 5 punten?

Het is duidelijk door de grootte en het gewicht dat we de verschillen tussen deze twee Japanse hondjes onderscheiden.

Akita Inu: een grote spits

• Gewicht: 30 tot 52 kg;
• Maat: 58 tot 70 cm;
• Hoofd: rond van vorm;
• Snuit: breed en sterk;
• Lichaam: compact, met een rechte rug en een goed opgetrokken buik.

Shiba Inu

• Gewicht: 6 tot 10 kg;
• Maat: 35 tot 41 cm;
• Hoofd: vierkant met breed voorhoofd;
• Snuit: dik en naar voren gericht;
• Lichaam: lichte verschijning, rechte rug.

Temperamenten die een ervaren meester vereisen

De Akita Inu blijft net als de Shiba hondjes met karakter. Hoewel iedereen geweldige eigenschappen heeft, staan ​​ze niet bekend als gehoorzaam. Een stevige en respectvolle opvoeding zal helpen hun sterke temperament te reguleren.

Akita Inu: bouw vertrouwen op, maar behoud de controle

Kalm en aanhankelijk, de Akita Inu houdt van kinderen. Het wordt echter niet aanbevolen als u jonge kinderen heeft, omdat deze niet zo sociaal zijn. Hij weet echter hoe hij volgzaam en ontvankelijk moet zijn. Intelligent, hij begrijpt snel wat er van hem wordt verwacht. Zijn onafhankelijke kant kan je echter snel voor de gek houden. Om hem op te voeden en een evenwichtige hond van hem te maken, zul je hem vanaf zeer jonge leeftijd op meesterlijke wijze moeten begeleiden. Zachtheid en standvastigheid blijven essentieel bij het opvoeden van de Akita, die anders het risico loopt de macht in uw huis over te nemen. Bij hem blijft stevigheid essentieel. De eigenaar mag niet toegeven en constant blijven leren.

Als u het ermee eens bent zodra hij aan tafel eet, wees dan niet verbaasd als hij daarna aandringt. Als hij vanaf de eerste maanden bij u thuis goed verzorgd wordt, zal hij gemakkelijk in de omgang en rustig zijn. Hij is een uitstekende bewaker en blaft alleen als hij dit energieverbruik noodzakelijk acht. Hij is echter zeer wantrouwend tegenover vreemden, dus er moet voor worden gezorgd dat dit temperament wordt gematigd. Als u andere huisdieren heeft, wees dan voorzichtig, want het roofzuchtige instinct blijft sterk en het samenleven met honden van hetzelfde geslacht kan stormachtig zijn, vooral voor de reu. Werken aan de socialisatie van deze hondgenoot is essentieel om ten volle te kunnen genieten van uw gedeelde activiteiten. Trouw aan het punt dat een van hun vertegenwoordigers, Hachiko, beroemd is geworden, zal de Akita meestal de interesse in uw gasten verliezen, die ongetwijfeld teleurgesteld zullen zijn door een dergelijke onverschilligheid. Als u verliefd wordt op deze hond met zijn majestueuze uiterlijk en sterke karakter, schakel dan de hulp in van een hondentrainingsprofessional als dit uw eerste hond is.

Shiba Inu: een primitief met een sterk karakter

Net zo intelligent als de Akita Inu, is de Shiba Inu minder volgzaam. Geduld en beloningen die vertrouwen opbouwen, blijven de basis van zijn opleiding. Hoewel hij een uitstekende voogd is en erg speels, begint zijn socialisatie met baby’s, kinderen en andere dieren al vroeg. Onafhankelijk, het leren herinneren levert vaak problemen op voor de eigenaren, bel een hondentrainer als u problemen ondervindt. Dit zal hem beschermen tegen talloze ongelukken tijdens een wandeling zonder riem, of als hij doet alsof hij het gebied zonder jou verkent. Omdat hij niet erg aanhankelijk staat, hangt dit vooral af van zijn persoonlijkheid en de manier waarop hij zal worden opgevoed. Hij is alert en attent, is erg speels en heeft geen hekel aan momenten van eenzaamheid. Hij weet hoe hij kalm moet blijven of waakzaam moet zijn. Hij is erg wantrouwig tegenover vreemden en kan timide zijn. Nogmaals, een goede socialisatie zal je Shiba helpen zich aan te passen aan het gemeenschapsleven. Hij zal ook weten hoe hij de wacht moet houden, maar zal weinig blaffen, wat de voorkeur heeft als je in een appartement woont. Net zo eigenwijs als de Akita, blijft het dier toch trouw en trouw aan zijn baasjes. Discreet schommelt hij tussen energieke momenten en kalme momenten die rustig liggen en van de gelegenheid gebruik maken om te observeren. Hij kan ook dominant zijn tegenover andere honden en blijft een solitaire hond, in tegenstelling tot andere honden die zijn getraind voor de jacht. Intelligentie, leren en sport zijn nodig om een ​​hond gelukkig en vol energie te houden.

Het onderhouden van de vacht van onze metgezellen blijft redelijk, aangezien regelmatig borstelen en één of twee baden per jaar voldoende zijn om hun vacht zacht en glanzend te houden. Beide zijn gewapend tegen de kou en hebben een dichte ondervacht. De rui vindt twee keer per jaar plaats, zoals bij de Husky of de Malamute, en Akita en Shiba verliezen het hele jaar door hun buitenste haar.

Gezondheidsproblemen die specifiek zijn voor elk van deze rassen

Hoewel de Akita een robuuste gezondheid vertoont, kan het ras aan twee auto-immuunziekten lijden. Helaas kunnen talgadenitis en VKH niet worden opgespoord door preventief testen. Voordat u uw puppy kiest en koopt, moet u de afstammingsgeschiedenis van uw toekomstige viervoeter raadplegen. Omgekeerd levert de Shiba Inu geen bijzondere gezondheidsproblemen op. Zoals bij veel rassen zullen wij controleren op cataract, PRA of heupdysplasie.

Om een ​​robuuste hond te behouden en hem lang bij u te houden, hebben Akita en Shiba een passend dieet nodig. De Akita verdraagt ​​geen industriële voeding goed. Premium vleesbrokjes, het huishoudrantsoen of BARF voorkomen dat hij allergieën ontwikkelt en helpen zijn gezondheid te behouden. Kies voor de Shiba hoogwaardige brokjes die worden gedistribueerd door dierenwinkels, speciaalzaken of bij uw dierenarts.

Sportieve activiteiten voor hun evenwicht

Een grote hond, de Akita Inu zal veel minder veeleisend blijken te zijn dan de kleine Shiba Inu. De eerste is geschikt voor zowel sportieve als minder sportieve mensen, zolang je ze maar lange uitstapjes aanbiedt: wandelingen en trektochten zijn perfect voor de Akita die zowel van een huis als een appartement zal genieten. Natuurlijk zal hij niet blij zijn met te korte wandelingen, dus u zult in uw dagelijkse schema moeten plannen om aan zijn tracking- en wandelbehoeften te voldoen. Verrassend genoeg zal uw Shiba Inu het alleen goed doen in een appartement als hij regelmatig uitgaat. Het huis met een tuin ontslaat hem niet van het aanbieden van regelmatige fysieke activiteiten, omdat hij een zeer actieve hond is. Om te gedijen zijn wandelen en rennen essentieel voor deze kleine spits. De eigenaar van de Shiba Inu moet sportief zijn en graag tijd doorbrengen in de frisse lucht. Canicross en cani-rando zullen hem in verrukking brengen, net als behendigheid of speuren, zolang je maar een hond hebt die je op zijn minst kan gehoorzamen. Let op: om binnen een kennelclub te oefenen, blijft een wettelijke aansprakelijkheidsverzekering voor uw hond essentieel.

Nu zul je niet fout gaan als je een Akita of Shiba bewondert! Wilt u andere rassen Japanse hondjes ontdekken? Ontdek ons ​​artikel over de verschillende honden van het Rijk van de Rijzende Zon.