Wat zijn de roofdieren van de wolf?

De wolf heeft de mens altijd gefascineerd. Als het tot op de dag van vandaag een bedreiging vormde die onze verhalen achtervolgt, is het ook dit dier dat aan de oorsprong ligt van onze huidige honden, wat aangeeft dat onze voorouders momenten van medeplichtigheid met hem kenden. Maar welke dieren, behalve de mens, kunnen wolven bedreigen? Zijn er roofdieren? Ons artikel bespreekt dit probleem.

De wolf is een superroofdier

Een roofdier is een dier dat zich voedt met levende prooien. Het verbruikt dan alle of slechts een deel van het lichaam van de prooi. Hij kan dit doen terwijl ze nog leeft, maar ze is mogelijk onlangs vermoord. Een prooi kan een dier zijn of een plant of zelfs een schimmel. Daarom gaan we ervan uit dat de prooi levend kan zijn: het gras is de prooi van de koe. Ook na het verzamelen blijft het gras leven.

De wolf is een opportunist. De morfologie en het metabolisme zijn aangepast aan een hoofdzakelijk op vlees gebaseerd basisdieet. Maar in tijden van schaarste kan hij zich voeden met bessen, Insecten en zelfs een aaseter worden als hij geen ander voedsel beschikbaar heeft.

Hoe dan ook, de wolf wordt beschouwd als een toproofdier. Deze term betekent dat het bovenaan de voedselketen staat en dat het op volwassen leeftijd de prooi is van geen enkel ander dier. De wolf is in wezen een primaire carnivoor die zich voedt met de grote herbivoren die in zijn territorium aanwezig zijn: herten, hinden, reeën, moeflons, gemzen, rendieren, muskusossen, kariboes… Maar het kan ook een secundaire carnivoor zijn: het komt voor dat het eet van tijd tot tijd andere carnivoren zoals de lynx, de vos, zelfs een kat of een hond. Dit is echter nog steeds uiterst zeldzaam.

Beren en wolven

Er kan een vorm van competitie zijn tussen toproofdieren die in hetzelfde territorium evolueren en zich op dezelfde prooi richten. In Noord-Amerika kan de wolf dus het hoofd bieden aan een beer. Die laatste consumeert zeker voedsel dat voor 80% plantaardig is. Bronnen van dierlijke eiwitten worden meestal geleverd door de vangst van kleine knaagdieren. De wolf is daarom verre van gewoonlijk aan de maaltijd van de beren. Confrontaties tussen beren en wolven komen echter regelmatig voor. Deze botsingen kunnen af ​​en toe leiden tot de consumptie van wolvenvlees door de beer. Maar dit is nog steeds zeldzaam. Het komt ook voor dat wolven welpen aanvallen en ze opeten als de gelegenheid zich voordoet.

Beren en wolven zijn meer vijanden of rivalen dan roofdieren van elkaar. Als een beer een kleine roedel wolven tegenkomt die een prooi opeet, kan hij hun voedsel gemakkelijk terugvinden. Omgekeerd kan een grote roedel wolven een beer bang maken om zijn prooi terug te halen. Maar de voorafgaande inschatting van de slaagkansen kan het enthousiasme temperen. Hoewel wolven snel en behendig zijn, zijn ze zich ook scherp bewust van de kracht van een berenpootaanval. Er moeten goede redenen zijn voor wolven om het leven van een van hun roedelleden te riskeren door de confrontatie met een beer aan te gaan.

Welk ander dier kan de wolf bedreigen?

Soms kan vechten om voedselbronnen ertoe leiden dat wolven ongebruikelijke vijanden hebben. Sommige grote katten of andere hondachtigen zoals coyotes kunnen wolven confronteren.

Welpen zijn over het algemeen kwetsbaar. U hebt begrepen dat als een dier op volwassen leeftijd geen roofdieren kent, de jongen toch bedreigd kunnen worden. Als de wolvenwelpen uit hun hol komen als ze jong zijn en er geen volwassene over hen waakt, spreekt het voor zich dat carnivoren die in de buurt wonen, van de gelegenheid gebruik zullen maken om ze te doden en op te eten.

Bovendien mogen we niet over het hoofd zien dat grote herbivoren zichzelf niet zonder weerstand voedsel geven! Een eland of eland vecht krachtig om in leven te blijven of dat van hun kalveren te verdedigen. Wolven kunnen sterven door een trap tegen het hoofd of vitale organen.

Ten slotte, wanneer voedselbronnen erg schaars zijn, kan het alfamannetje van een roedel zwakke of gewonde wolven consumeren. Dit mannetje speelt een essentiële rol voor het evenwicht van zijn roedel. Afgezien van zijn eigen overleving, geeft de zelfregulering van wolvenpopulaties echter toegang tot voedsel dat geschikter is voor de overgebleven individuen. Bedreigingen van andere roedels wolven zijn een veel voorkomend probleem voor deze dieren. Als er voldoende leefruimte is, kunnen de territoria van verschillende wolvenroedels elkaar een beetje overlappen. Maar wanneer voedsel schaars wordt, nemen de woordenwisselingen toe, wat resulteert in de dood van sommige wolven en ernstige verwondingen bij anderen.

De plaats en rol van de wolf in ecosystemen

Als toproofdier speelt de wolf een rol bij het reguleren van populaties. Het reguleert met name wilde populaties herten zonder ze te laten verdwijnen, omdat het anders mee zou verdwijnen. De wolf verspreidt ook hoefdierpopulaties, waardoor hun concentratie wordt beperkt, wat een negatieve invloed kan hebben op bossen. Bovendien ruimt hij, door de zwakke of zieke elementen te elimineren, de kuddes op en vermijdt hij de wildgroei van de soort waarop hij jaagt. De aanwezigheid van de wolf is dus verre van negatief voor de balans van het natuurlijke leven.

Maar het samenwonen met de man blijkt moeilijk. En als de wolf als zodanig geen roofdier heeft, is de activiteit van de mens de belangrijkste bedreiging die op de wolf drukt. Gelukkig hebben veel mensen over de hele wereld het belang ingezien van het handhaven van deze delicate evenwichten.