Wat zijn de giftige voedingsmiddelen voor de eekhoorn die je hem niet mag geven?

Natuurliefhebbers, waar u ongetwijfeld een van bent, genieten van het observeren van dieren en kennen wellicht situaties die ingrijpen vereisen, zoals het verzorgen van een gewond dier. Misschien wil je ze ook gewoon aantrekken om ze beter te observeren. Voedsel is een belangrijk lokaas omdat hun honger of hun gulzigheid hen er vaak toe brengt hun wantrouwen te overwinnen, hun angst te overwinnen. Maar hoe kunt u er zeker van zijn dat u het voedsel kiest dat bij hen past, zonder bang te hoeven zijn een fout te maken?

In dit artikel hebben we het over de eekhoorn, om de voedingsmiddelen in zijn dieet te identificeren en welke niet aan hem mogen worden gegeven.

Maak kennis met de eekhoorn

Als we het in Frankrijk over eekhoorn hebben, is dat de rode eekhoorn. Het is de enige inheemse eekhoorn in ons land en het is een beschermde diersoort (sinds 1981). De soort wordt niet bedreigd; de bevolkingsdichtheid is echter over het algemeen vrij laag. Eekhoorns komen voornamelijk voor in bosrijke gebieden met loofbomen, lariksen, dennen en sparren, in tuinen bij woningen en in bepaalde stadsparken.

Het is een onopvallend dier en je kunt het gemakkelijk in de verte van tak naar tak zien springen, maar het is veel zeldzamer om het stil en van dichtbij te zien. Hij beweegt zich inderdaad ter hoogte van het bladerdak van bomen, waar hij de meeste kans heeft om aan zijn roofdieren te ontsnappen, maar hij zoekt zijn voedsel op de grond.

De rode eekhoorn houdt geen winterslaap en is daarom het hele jaar door waar te nemen, overdag, van zodra de zon opkomt en tot hij ondergaat. Tijdens zeer koude periodes blijft hij echter gewillig in zijn nest; zijn verschijningen zijn zeldzamer, evenals in het geval van hevige wind of zware regenval.

Wat eet een rode eekhoorn?

De rode eekhoorn is een knaagdier. Het gebit bestaat uit snijtanden, premolaren en kiezen; de hoektanden ontbreken, waardoor er een tandeloos gebied overblijft dat diastema wordt genoemd. De snijtanden groeien continu en slijten alleen door kauwen waarbij de bovenste snijtanden tegen de onderste snijtanden wrijven. Ze zijn slechts aan één kant geëmailleerd, buiten de tand. De binnenkant, die minder resistent is, slijt gemakkelijker, waardoor de snijtanden een afgeschuinde vorm krijgen. Het onderhoud van een dergelijk gebit vereist regelmatig knagen aan voedsel dat hard genoeg is om het te verslijten.

De eekhoorn is een opportunist, dat wil zeggen, hij is in staat zijn dieet aan te passen aan wat hij vindt. Hij weet hoe hij van elk seizoen moet profiteren en gedurende een jaar is zijn dieet zeer gevarieerd. Hij is dol op dennenappels die hij in bepaalde streken het hele jaar door kan vinden. In het voorjaar knaagt het aan zachte twijgen en de schors van jonge scheuten, eet knoppen. Ze kunnen aanzienlijke schade aanrichten aan bomen en struiken, daarom beschouwen boswachters ze al lang als ongedierte. In de zomer richt hij zich op de vruchten, bessen en bloemen van het bos. De herfst is het kousseizoen. Hij zoekt naaldboomzaden, beukennootjes, kastanjes, eikels, hazelnoten, walnoten enz., die hij eet of begraaft. Met zijn snijtanden kan hij de walnoten en hazelnoten openen waarvan hij de amandel eet. De eekhoorn eet ook paddenstoelen, die hij van tevoren heeft laten drogen. In de winter verbruikt hij zijn reserves en wat hij in zijn omgeving aantreft. Bij gebrek kan hij, afhankelijk van het seizoen, eiwitten van dierlijke oorsprong opnemen: af en toe kuikens of eieren, iets vaker slakken of Insecten.

Welk voedsel is giftig voor eekhoorns?

Elk giftig voedsel dat aan een eekhoorn wordt gegeven, is des te schadelijker omdat knaagdieren het anatomische onvermogen hebben om te braken.

Chocolade is een van de voedingsmiddelen die mensen erg lekker vinden en toch uit het dieet van dieren in het algemeen, inclusief huisdieren, zou moeten worden geweerd. Het bevat theobromine, een stimulerend middel voor het hart dat schadelijk kan zijn, afhankelijk van de hoeveelheid die het dier binnenkrijgt.

Een ander veel voorkomend voedingsmiddel in het menselijke dieet: koemelk. Het levert problemen op wanneer het dier niet over de enzymen beschikt die lactose kunnen verteren, wat het geval is bij de eekhoorn.

Als je dichter bij het natuurlijke dieet van de eekhoorn wilt komen, kom je misschien in de verleiding om planten uit de tuin te halen. Het is echter altijd nodig om voorzorgsmaatregelen te nemen, omdat veel van hen giftige stoffen afscheiden of bevatten. Dit is het geval met de takken en bladeren van de laurierkers, die spijsverteringsstoornissen veroorzaken en tot de dood kunnen leiden, of zelfs de roze en witte laurier, die stuiptrekkingen kunnen veroorzaken. Het is moeilijk om u een volledige lijst van giftige planten in de tuin te geven. De eenvoudigste manier is om vooraf te zoeken.

Kun jij een eekhoorn voeren?

Afgezien van de lijst met giftig voedsel voor eekhoorns, is het interessant om de vraag te stellen naar de noodzaak of het nut van het voeren van een eekhoorn. En in werkelijkheid is het beter om ze geen eten te geven.

Veel mensen willen dieren “helpen” wanneer het koude seizoen aanbreekt. Toch hebben ze geen menselijke tussenkomst nodig. Ze hebben strategieën ontwikkeld waarmee ze kunnen overleven in de omgeving waar ze willen wonen, anders zouden ze daar gewoon niet wonen! Meestal zullen we, als we eerlijk zijn, ontdekken dat ons verlangen om dieren te helpen vooral is om ons gelukkig te maken.

Specialisten benadrukken echter dat het voeren van wilde dieren hun autonomie verstoort en in gevaar brengt. Als de eekhoorn snel begrijpt dat hij geïnteresseerd is om dichter bij menselijke woningen te komen, stelt hij zichzelf meer bloot aan katten en honden en vergroot hij de kans om te sterven als hij wordt overreden door een voertuig.

Het is zelfs nog belangrijker om niets te eten of te drinken te geven aan een noodlijdende eekhoorn. Je kunt niet weten waar hij echt aan lijdt; en hem voeden kan hem zijn leven kosten. Het is beter om het voorzichtig te vervoeren zoals het is naar een dierenarts, zonder meer te proberen.