Wat moet de plaats van de hond zijn in zijn gezin?

Tegenwoordig is de hond lid van het gezin geworden. Maar hij is geen mens. Hoewel sommige van zijn behoeften misschien doen denken aan die van een kind, vereisen andere juist dat we hem zonder antropomorfisme beschouwen voor wat hij is.

Iedereen die een hond adopteert, heeft geen vergunning nodig. Iedereen verzorgt en voedt zijn dier dan ook op zoals hij of zij dat nodig acht. Soms gaat het heel goed, andere keren kan het lastiger zijn. Wat moet de plaats van de hond in zijn gezin zijn? ?

Wat zijn de emotionele behoeften van puppy’s en honden?

De emotionele behoeften van een puppy en hond zijn net zo belangrijk als hun fysieke behoeften. Ze komen overeen met aandacht, liefde, genegenheid, socialisatie en veiligheid.

De puppy heeft veiligheid en ontdekking nodig

Vanaf hun eerste levensweken zoeken puppy’s de constante aanwezigheid van hun moeder die hen geruststelt. Wanneer de puppy vervolgens zijn broers en zussen verlaat om bij zijn baasje(s) te gaan wonen, stelt de permanente aanwezigheid van laatstgenoemde hem gerust en helpt hij zijn gehechtheid te vergroten. Liefde en zorg
dat het dier nodig heeft, komt niet alleen via spelletjes, maar ook via stem, non-verbale taal, reacties op zijn verzoeken, aanmoediging en felicitaties… Dit alles draagt ​​bij aan zijn mentale evenwicht.

Daar vroege socialisatie is ook een must voor het dier om zich goed in zijn pootjes te voelen. Het vereist dat we hem kennis laten maken met vele omgevingen, verschillende mensen, dieren, voertuigen, geluiden en geuren, die van het dagelijks leven en het huis, maar ook die van buitenaf. Dit is wat hem er vervolgens van zal weerhouden bang te zijn voor gasten, geluiden, veranderingen, nieuwe dingen… Om dit te doen, moet de puppy bij uw gezin woont, direct of indirect deelneemt aan hun activiteiten.

De volwassen hond moet zich geïntegreerd voelen

Naarmate de puppy groeit, evolueren zijn emotionele behoeften, maar deze zijn altijd aanwezig. Eenmaal volwassen moet de hond voelen dat hij behoort tot de groep, omdat het een roedeldier is met een kudde-instinct. Hij moet niet geïsoleerd in een kennel leven, maar deelnemen aan het leven van het gezin en elke dag aandacht krijgen, een bewijs van liefde en interactie.

Het herhaaldelijk niet voldoen aan de behoeften van een hond kan leiden tot gedragsproblemen gekoppeld aan angst of depressie.

Het is daarom essentieel dat de hond een plaats heeft, niet alleen in de harten, maar ook in de leefruimtes van zijn baasjes. Daardoor voelt hij zich geïntegreerd in zijn roedel, beschermd en geliefd.

Echter, hij mag niet “alle” ruimte in beslag nemen. Hij mag niet in het middelpunt van de belangstelling staan. Als het hele leven van het gezin alleen om hem draait, kan hij zich snel onzeker voelen en angsten en zorgen ontwikkelen. Deze resulteren vaak in gedragsstoornissen: agressiviteit, onreinheid, vernietiging… Het dier moet grenzen begrijpen en respecteren. Als hij er nooit mee wordt geconfronteerd, kan dit zijn mentale evenwicht aantasten. Hij moet weten dat zijn meesters de touwtjes in handen hebben, weten wat goed is voor de groep en deze leiden. Het is dus niet verboden om, als je het bijvoorbeeld druk hebt, hun aandachtsverzoeken te negeren om er later, als je wel beschikbaar bent, op te reageren. U heeft ook het recht om bepaald gedrag dat u hindert, of zelfs bepaalde toegang tot het huis, te verbieden. Grenzen moeten echter stevig en consistent zijn, maar moeten altijd op zachte wijze worden aangegeven, zonder geschreeuw of straf en uiteraard zonder wreedheid.

Welke plaats moet de hond krijgen in een huis zonder kinderen?

Het komt voor dat sommige gezinnen zonder kinderen de hond een bevoorrechte status verlenen. Hij trekt dan alle aandacht en genegenheid van de volwassenen om hem heen. Hij deelt meer routines en activiteiten van zijn baasjes. Omdat er geen beperkingen zijn die verband houden met de aanwezigheid van kinderen, hebben leraren dat vaak wel gedaan meer beschikbaarheid om aan hun hondje te geven, zowel in tijd als in energie. Er wordt voldaan aan de behoeften van honden, zowel op het gebied van opvoeding, spel als verzorging. Daarnaast is de omgeving over het algemeen rustig, wat voor een gevoelige hond een uitkomst is!

Tegelijkertijd moedigt de hondgenoot zijn eigenaren aan om uit te gaan, te wandelen en uiteindelijk actiever te zijn dan wanneer hij afwezig is. Het hondje neemt daardoor vaker een centrale plaats in. Het is verleidelijk om dat van hem te verwachten vult een emotionele leegte, laat hem een ​​kindervervanger worden. Hoewel de bedoeling niet slecht is, kan deze aanpak leiden tot ongewenst gedrag. Inderdaad, overbeschermingkan bijvoorbeeld de ontwikkeling en socialisatie ervan belemmeren. Insgelijks, de humanisering van een dier,
door er menselijke emoties en behoeften op te projecteren die het niet voelt, kan dit tot misverstanden leiden en het dier de antwoorden ontnemen die het echt nodig heeft. Soms komt het onder het mom van onvoorwaardelijke liefde ook voor dat er niet echt duidelijke grenzen worden gesteld en dat het dier zich onzeker voelt, wat weer tot gedragsproblemen leidt.

De afwezigheid van een kind mag er dus niet toe leiden dat de hond een grotere ruimte in beslag neemt dan hij nodig heeft. veilig voelen.

Hoe is het gezinsleven georganiseerd met kinderen en een hond?

Honden zijn echte bronnen van verrijking voor kinderen en omgekeerd. Iedereen leert communiceren met een andere soort, via non-verbale taal en met respect. Dit creëert momenten van medeplichtigheid die een bron van vreugde en evenwicht zijn. Om te kunnen samenleven moeten ouders het dier net zo onderwijzen als kleine mensen: respect, empathie, genegenheid en begrip. De behoeften van elke soort moeten worden gerespecteerd en onderwijs is essentieel. De signalen van ongemak van de hond moeten worden waargenomen en aan kinderen worden geleerd. Het is ook belangrijk omkinderen betrekken bij taken komen in aanmerking voor zorg op basis van hun leeftijd en capaciteiten. Houd de riem vast tijdens het wandelen, geef hem eten, borstel hem, geef het hondje de opdracht om te zitten, te liggen, een bal te gooien…

Van zijn kant moet de hond worden gesocialiseerd en leren zich gepast te gedragen, waarbij hij geduld en tolerantie toont.

Zorg er in ieder geval voor dat een kind nooit aan de staart of oren van de hond trekt, het niet respecteert, de voerbak wegneemt terwijl hij aan het eten is, enz. Laat een jong kind ook nooit alleen met een hond., ook al is hij “het leukste hondje”. Bovendien moet de hond een eigen ruimte hebben waar hij kan schuilen als hij geen interactie meer wil en wil rusten. Het kind mag deze privéruimte niet betreden.

Momenten die honden en kinderen delen, moeten daarom altijd zo zijn onder toezicht van een volwassene
voor de veiligheid van iedereen. Er zal dus geen tekort zijn aan mogelijkheden om herinneringen vol vreugde, medeplichtigheid en harmonie te creëren tussen de familiehond en de kinderen!

Het dagelijks leven van een hond op zijn rechtmatige plek

De hond is een routinedier. Hij heeft daarom regelmaat nodig, vooral bij wandelingen, maaltijden en speelsessies. Bovendien, ruimtes moeten worden gedefinieerd : er zijn er die veel voorkomen, die van mensen en die van honden. Een mand speciaal voor hem is noodzakelijk. Bepaalde plaatsen kunnen verboden zijn. Anderen kunnen het tolereren, maar met inachtneming van bepaalde regels van de meesters.

Een hond heeft beschikbaarheid, tijd, organisatie, financiële investeringen, ruimte, zorg nodig, maar dit alles moet ook blijf proportioneel. Geef hem niet al je tijd, maar genoeg zodat hij voldaan is, draai niet om hem heen, maar let op hem, besteed niet je hele budget aan kinderopvang, accessoires en eten, maar genoeg zodat het hem aan niets ontbreekt. .. Het is een balans om te vinden.

Het adopteren van een hond moet dus gebeuren na lang nadenken en nadat alle beperkingen die dit met zich meebrengt in aanmerking zijn genomen. Het dier mag niet als speelgoed of als kind worden behandeld, maar voor wat het iseen huisdier dat geliefd, opgeleid en beschermd moet worden.

Antropomorfe fouten die je niet mag maken

Onderwijsproblemen komen vaak voort uit antropomorfe interpretaties van diergedrag. Sommige komen heel vaak voor:

1. Geloven dat de hond jaloers is : Jaloezie is een typisch menselijke emotie. Zelfs als de hond geïrriteerd of overstuur lijkt in de aanwezigheid van een ander dier, reageert hij instinctief. Het vereist over het algemeen het bevredigen van een behoefte aan veiligheid of aandacht. Het kan ook de angst uiten om een ​​hulpbron te verliezen, zoals de genegenheid van de eigenaar. Straf hem in dit geval niet, maar moedig hem aan, met positieve bekrachtiging, om kalm gedrag aan te nemen en hem gerust te stellen.
2. Denken dat de hond uit wraak handelt : Wanneer een hond voorwerpen vernietigt in afwezigheid van zijn familie, neemt hij geen “wraak”. Hij geeft vaak uiting aan verlatingsangst of verveling, waarop gepast moet worden gereageerd, zonder straf.
3. Stel je voor dat het hondje een driftbui heeft : over het algemeen, als hij aandringend lijkt, meer blaft dan normaal, voortdurend zijn speelgoed meeneemt, geeft hij uiting aan een behoefte aan aandacht, aanwezigheid of beweging. In dit geval is het ideaal om hem, in plaats van boos te worden, een spelsessie, een wandeling of een interactie aan te bieden die hij als positief zal ervaren.
4. Bedenk dat het dier “weet dat het iets stoms heeft gedaan” : Vaak zal een hond die in huis heeft geplast zijn oren laten zakken, zijn staart tussen zijn benen stoppen en zijn kop laten zakken alsof hij zich schaamt. De eigenaren zullen dan denken dat hij weet wat hij heeft gedaan en zich schuldig voelen. Dit is volkomen onjuist. Sterker nog, het neemt uw gezichtsuitdrukkingen waar, hoort het geluid van uw geïrriteerde stem en begrijpt uw ​​ongenoegen zonder te weten wat de oorzaak is. Hij reageert dus op jouw non-verbale boodschappen. Nogmaals, het heeft geen zin om hem te straffen; hij zou het niet begrijpen en het zou niet constructief zijn. Het is beter om uw plas tijdens uw afwezigheid schoon te maken en de oorsprong (medisch of gedragsmatig) te begrijpen om het te verhelpen.
5. Kleed de hond aan : Het aankleden van een hond (behalve regenjassen en jassen voor uitgaan bij koude temperaturen) kan zijn bewegingen belemmeren en stress veroorzaken. Dit heeft ook invloed op zijn communicatie, aangezien non-verbale taal en geuren worden gemaskeerd, ook al zijn ze essentieel voor het overbrengen van een boodschap. Kleding verbergt veel lichaamssignalen. Bovendien suggereert dit dat de baas de plaats van de hond niet helemaal begrijpt, aangezien hij zijn dier als een mens behandelt door het te verkleden met kleding terwijl het hondje een vacht van natuurlijk haar heeft!

Noteren : Tegen uw hond praten als een baby is geen antropomorfe fout. Integendeel, honden zijn gevoelig voor zachte en hoge stemmen. Ze worden zelfs gekalmeerd als we op deze manier tegen ze praten!

Om de juiste plaats van de hond in het gezin te bepalen, is het vooral noodzakelijk om zijn aard begrijpen als een dier dat gevoelig is voor specifieke behoeften. Hoewel hij lid van de familie is geworden, heeft hij een manier van communiceren en behoeften die heel anders zijn dan die van mensen. Door de valkuilen van het antropomorfisme te vermijden en tegelijkertijd liefde, respect en begrip te bieden, kunnen onze viervoeters een vervullend leven krijgen in een gezonde en harmonieuze sfeer.

Door Emma Ménébrode – Gepubliceerd op 04/11/2024