Wat is het verschil tussen een adder en een slang?

Het moderne leven bedreigt veel diersoorten, waaronder slangen. Grasmaaiers, bestrijdingsmiddelen, maar ook gebrekkige kennis van het gedrag van deze dieren en de reële risico’s die ze ons laten lopen. Ze dragen echter ook bij aan het evenwicht van ecosystemen.

Verschillen tussen adders en ringslangen

Adders en ringslangen hebben niet dezelfde leefgewoonten: slangen staan ​​graag in de volle zon, terwijl adders liever op de koelere momenten van de dag naar buiten gaan, ’s ochtends of ’s avonds.

De levendigheid van de bewegingen van de dieren en de angst die het uiterlijk kan veroorzaken, vergemakkelijken hun observatie niet. Het element dat een slang echter gemakkelijk van een adder onderscheidt, is de pupil: die van de slang is rond, terwijl die van de adder fijn is en een verticale lijn in het oog trekt.

De grootte van de schubben op de kop van de slang, groot voor slangen en klein voor adders, is ook een onderscheidend teken, evenals het uiterlijk van de staart, taps toelopend voor slangen en dikker voor adders.

In Frankrijk hebben alleen adders en de Montpellier-slang giftanden. Maar bij de laatste zitten de hoektanden zo ver achter de mond dat je je vinger in zijn mond zou moeten steken om een ​​giftige beet te riskeren. Integendeel, bij adders zijn de hoektanden erg prominent. Daarom wordt er gezegd dat ringslangen onschadelijk zijn, in tegenstelling tot adders waarvoor we meer op onze hoede moeten zijn.

Je riskeert alleen een beet als het dier zich bedreigd voelt. De slang neemt echter meer in het algemeen een andere houding aan dan aanvallen: hij gaat op zijn rug liggen, opent zijn bek, steekt zijn tong uit en leegt zijn beerput om een ​​stank af te geven om het lijk te imiteren. Vertrouw het niet, raak het niet aan en ga verder.

Naast de Montpellierslang kent Frankrijk nog 7 andere slangensoorten: de gladde coronelle, de Gironde coronelle, de adderringslang, de ringslang, de esculaapslang, de groengele slang en de stapslang. Geen enkele heeft giftanden. De meest voorkomende soort in Frankrijk is de ringslang die leeft in de buurt van watermassa’s waar hij kikkers kan vinden om van te eten.

Twee gemeenschappelijke punten voor adders en ringslangen

Slangen en adders worden beschermd. Deze bescherming houdt het verbod in om ze te doden, maar ook om ze op te pakken of te verplaatsen, zelfs dode.

Slangen overwinteren om zichzelf te beschermen tegen vorst en aanvallen van roofdieren. Omdat ze een grote gevoeligheid voor kou hebben, wordt hun metabolisme inderdaad verminderd bij lage temperaturen. Aan de vooravond van de winter stoppen ze met eten.

Adder bijt

Wanneer reptielen uit hun winterslaap komen, vinden de meeste slangenbeten plaats, tussen april en oktober. De twee addersoorten die het meest op de paden worden aangetroffen, zijn de gewone adder en de roofblei. Tussen 273 en 375 gevallen van blootstelling aan landslangen werden geregistreerd tussen 2010 en 2016, vaker in Pays-de-la-Loire (bijna 20%), Aquitaine, Rhône-Alpes en PACA.

Het dragen van hoge schoenen tijdens wandelingen blijft de beste verdediging tegen elke mogelijke beet.

In het geval van een beet moet u kalm blijven en voorwerpen zoals sieraden verwijderen die het deel van het gebeten lichaam (vaak de hand of de voet) kunnen samendrukken. Het is dan noodzakelijk om naar het ziekenhuis te gaan voor een injectie met antigifserum. Artsen en apothekers hebben ze niet.