Wat is het single kitten-syndroom? 4 tips om dit te voorkomen!

We stellen ons vaak voor dat kittens de eerste weken van hun leven tussen hun broertjes en zusjes doorbrengen, vrolijk kibbelend. Maar in werkelijkheid zullen sommige katten niet in staat zijn om binnen een groep broers en zussen te evolueren. En dit kan gevolgen hebben voor hun toekomst gedrag van volwassen katten. Laten we eens kijken hoe we dit kunnen uitleggen en hoe we de risico’s kunnen beperken, zodat het kitten opgroeit met een comfortabel gevoel in zijn kussentjes.

Als de kat maar één kleintje baart

De poes kan tussen de 1 en 10 kittens per nest krijgen. Maar het gemiddelde ligt eerder tussen de 3 en 6 kleintjes. Het kan variëren, afhankelijk van veel factoren.

1. De leeftijd van de moeder. De eerste dekking levert over het algemeen minder kittens op. De geboortepiek zal plaatsvinden na de eerste paring en tijdens de eerste jaren van vruchtbaarheid. Vervolgens zal het in de loop van de tijd en naarmate de kat ouder wordt, afnemen. Houd er rekening mee dat als een vrouwtje haar hele leven bevrucht kan worden (ze ervaart geen menopauze), paringen over het algemeen niet worden aanbevolen vanaf de leeftijd van 8 jaar, omdat ze complicaties kunnen veroorzaken.
2. Zijn gezondheidstoestand. Een gezond vrouwtje, dat zich vol eet en niet wordt getroffen door ziekte of zwaar parasitisme, zal uiteraard over meer energie en hulpbronnen beschikken. Ze zal daardoor meer baby’s kunnen baren. Stress kan ook van invloed zijn op het aantal kittens.
3. Zijn ras en genetica. Siamese of Maine Coon-katten staan ​​erom bekend dat ze vrij grote nesten hebben. Omgekeerd krijgt de Perzische kat vaak minder kittens. Een kat waarvan de moeder altijd veel kittens heeft gehad, zal ook vaker meerdere nestjes krijgen.
4. Zijn omgeving. Licht- en weersomstandigheden hebben invloed op de fokcyclus en kunnen ook invloed hebben op het aantal kittens.
5. De keuze van vader(s), wiens genetica ook van invloed zal zijn. Bedenk dat de poes inderdaad door meerdere katers kan worden bevrucht en daardoor kittens van verschillende vaders kan krijgen. Dit heet superfertilisatie.

Alleen een dierenarts kan de waarde ervan inschatten aantal katjesmet behulp van een röntgenfoto.

In zeldzame gevallen zal de kat slechts één kattenbaby baren. Dit kan een probleem opleveren tijdens de bevalling, omdat:

• de symptomen die dit veroorzaken zijn mogelijk niet intens genoeg;
• het kitten is mogelijk te groot geworden om via de natuurlijke lagere doorgangen naar buiten te komen.

In dit geval is een keizersnede vaak onvermijdelijk.

Een enkel kitten kan gedragsproblemen ontwikkelen

Gedurende de speenperiode (tijdens de eerste 8 levensweken) zal het kitten veel dingen ontdekken die hij moet leren: reinheid, voeding, gedrag van zijn soort, maar ook socialisatie. Dit laatste punt is van fundamenteel belang voor het toekomstige welzijn van de volwassen kat, zijn aanpassing en het goede beheer van zijn toekomstige interacties met alle levende wezens. Maar één katje dat alleen opgroeit zal niet geconfronteerd kunnen worden met andere leden van zijn broers en zussen, met wie interacties toch erg belangrijk zijn: communicatie, bijten, jagen, springen, enz. Het kitten moet bijvoorbeeld leren zijn kracht te beheersen (dit wordt remming genoemd), door niet te hard te krabben of te bijten.

Een kat die niet met leeftijdsgenoten heeft kunnen opgroeien, heeft een grotere kans op het ontwikkelen van gedragsproblemen, zoals hypergehechtheid, sociale angst of agressie. Deze observatie geldt des te meer als de kat niet door zijn moeder kon worden grootgebracht en door mensen met de hand werd gevoed. In dit geval zou hij niet eens hebben kunnen profiteren van de impregnatie, deidentificatie met zijn katachtige soort.

1 – Focus op socialisatie

Om ervoor te zorgen dat het kitten nog steeds kan profiteren van een goede socialisatie, moet er eerst voor worden gezorgd dat het spenen correct wordt uitgevoerd, tot het einde. De moeder speelt inderdaad een fundamentele rol bij alle leerprocessen en zij zal nog steeds in staat zijn hem de ‘katachtige codes’ over te dragen, waardoor hij weet hoe omgaan met leeftijdsgenoten.

Maar tegelijkertijd zal het nodig zijn om aandacht te schenken aan het jonge dier. Het zal ook nodig zijn om in te spelen op diversiteit, door de kleine op zeer regelmatige basis in contact te brengen met vele levende wezens: katten, honden of mensen. Zo zal hij interacties kunnen ontwikkelen, zelfs zonder broers en zussen.

2 – Adopteer nog een kitten

Om de kat een evenwichtige volwassene te laten worden, kunt u ook kiezen vooradoptie van een ander kittenmet wie hij kan groeien en ontwikkelen. Ze zullen samen kunnen socialiseren, van elkaar kunnen leren, met elkaar kunnen communiceren door te spelen of zelfs elkaar te verzorgen.

Merk op dat de uitdrukking ‘single kitten-syndroom’ soms ook wordt gebruikt om te verwijzen naar een kitten dat alleen in huis is geadopteerd. Maar deze situatie is niet noodzakelijkerwijs problematisch als hij heeft geprofiteerd van goed spenen. De kat is namelijk niet zo’n sociaal dier als de hond, die in een stam moet leven. Hij kan zich dan ook prima ontwikkelen in een huis waar hij het enige dier is, zolang maar aan zijn basisbehoeften wordt voldaan.

3 – Bepaal grenzen met de jonge kat

Zodat hij de zijne kan ontwikkelen sociale vaardigheden correct is, heeft het kitten aandacht nodig. Maar hij zal ook moeten leren welk gedrag acceptabel is en welk gedrag niet. Hiervoor raden wij u aan zich te wenden tot positieve onderwijsmethoden. Ze helpen ‘goed’ gedrag te versterken, dankzij een traktatie, aanmoedigende woorden of speelgoed. Omdat de kat heel goed leert door ideeën te associëren, begrijpt hij dat bepaald gedrag een bepaald resultaat oplevert. En als het resultaat positief is, wordt hij aangemoedigd om het opnieuw te doen.

Omgekeerd wordt ongewenst gedrag genegeerd of omgeleid. Als de kat bijvoorbeeld niet heeft geleerd om “fluwelen pootjes” te doen, dat wil zeggen tijdens het spelen met de poot zonder de klauwen te vangen, kan deze gemakkelijk verwondingen veroorzaken en een gevaar vormen. Als hij opgroeide tussen broers en zussen, zou hij in ruil daarvoor een hapje of een kras hebben gekregen, anders zou het spel zijn gestopt. In deze situatie is het daarom ook de bedoeling om alle spel- en spelactiviteiten stop te zettennegeer de kat voor een paar minuten. Hij zal dan begrijpen dat het niet acceptabel is om op deze manier te spelen. Dezelfde methode is van toepassing op beten.

Het is ook van cruciaal belang om de administratie goed te beherenleren alleen te zijn. De kat profiteerde van alle aandacht van zijn moeder toen hij klein was. Hij mag daarom geen hypergehechtheid of verlatingsangst ontwikkelen naarmate hij ouder wordt. Dit leren gebeurt geleidelijk, in het tempo van de kat.

4 – Bied een omgeving die rijk is aan stimulatie

Zoals altijd, om te beperken risico’s op gedragsstoornissenis het essentieel om het dier een stimulerende omgeving te bieden. Een kat die zich lichamelijk en geestelijk voldoende beweegt, zal evenwichtiger zijn. Hiervoor heb je verschillende oplossingen.

1. Stel verschillende soorten speelgoed beschikbaar en werk in ploegendiensten om vermoeidheid te voorkomen. Bied eerst een groep van 3 speelgoedjes aan voor een paar dagen, en vervang deze dan door een andere groep van 3 speelgoedjes. Vergeet de krabpalen niet.
2. Bied intelligentiespellen aan, zoals zoekmatten of puzzels.
3. Zorg voor voorzieningen op hoogte, aangezien de kat een klimmer is: hangmat voor het raam, krabpaal, speciale plank, route aan de muur bevestigd, enz.
4. Plan regelmatig speelsessies.
5. Opzetten van onderwijssessies, om werk aan de geest van de kat. Ook al zijn ze niet per se nuttig op een dagelijkse basis, het leren van bepaalde trucjes zal stimulerend zijn en jullie relatie versterken.

Door Marion Mesbah – Gepubliceerd op 28-11-2025