Wat eet een hond? In welk land wordt het beoefend?

Cynofagie, waarvan de oorsprong wordt geschat op het einde van het Gallische tijdperk, maakt in bepaalde landen deel uit van de culinaire traditie, terwijl het in andere landen walging en zelfs consternatie opwekt. Op onze breedtegraden wordt het bijvoorbeeld volledig bekritiseerd omdat het een voedingspraktijk is die bestaat uit het eten van hondenvlees. Maar het eten van honden begint de kern te vormen van verhitte debatten en staat zelfs in het vizier van bepaalde regeringen dankzij de felle strijd van dierenrechtenverenigingen. In bijvoorbeeld China, Taiwan, Indonesië en Zuid-Korea is het een ingeburgerd gebruik, maar dat begint taboe te worden. Laten we inchecken.

Cynofagie: wat is het?

Culinaire cultuur voor sommigen, een daad van barbaarsheid voor anderen. Hondeneten wordt door de Fransen en veel burgers van andere landen over de hele wereld als schokkend beschouwd, deze term betekent eenvoudigweg ‘het eten van hondenvlees’. Het is een praktijk die begon na het Gallische tijdperk, rond 500 v.Chr., en daarna werd voortgezet.

Cynofagie: waar wordt het beoefend?

Tijdens de oorlogen die mensen in hongersnood brachten, werden honden in grote aantallen gedood en vervolgens opgegeten, maar het eten van honden werd al snel een ritueel in bepaalde Aziatische landen, zoals China. Het heeft zich feitelijk verspreid naar veel landen, zoals Zuid-Korea, Indonesië en Vietnam, waar hondenvlees als zeer goed wordt beschouwd voor het behoud van een goede niergezondheid en goed wordt voorzien van eiwitten.

Merk echter op dat in 1870, tijdens de oorlog tussen Pruisen en Frankrijk (Frans-Pruisische oorlog), veel slagers in Europa overschakelden op hondenvlees, en Frankrijk vormde geen uitzondering op de regel. Het was ook in de jaren 1870-1871 dat de dieren uit de Jardin des Plantes door de bevolking werden gegeten ter vervanging van ander vlees. In Parijs opende de rue Saint-Honoré zelfs de hondenmarkt, en de marketing van dit vlees van slechte kwaliteit ter vervanging van zeldzame voedingsmiddelen zoals varkensvlees en rundvlees duurde tot de 20e eeuw. (Overigens waren er in die tijd ook kattenslagerijen.)

Maar veel eerder, aan de overkant van de Rijn, werden hondenslachterijen gecontroleerd door de autoriteiten van het Derde Rijk… het was toen in 1943… Afgezien van deze specifieke periodes wordt hondeneten tot op de dag van vandaag nog steeds in ruim tien gevallen beoefend. landen van de wereld, zoals:

• China,
• Taiwan,
• Indonesië,
• Mexico,
• Korea,
• De Filipijnen,
• Vietnam,
• Polynesië,
• Alaska,
• Groenland,
• Siberië.

Cynophagia: de gruwel van het Yulin-festival (China)

Het Yulin-festival vindt elk jaar plaats in China, en meer precies tijdens de zomerzonnewende. Een feest dat een week duurt, op zijn zachtst gezegd macaber, waarbij tienduizenden honden (maar ook katten) worden gedood, gekookt en vervolgens opgegeten, omdat dit volgens lokale opvattingen geluk brengt en geluk aantrekt. Om hun vlees malser te maken, zijn deze dieren – gebroeid of geslacht – gedoemd tot een langzame dood.

Dit festival wordt al enige tijd zwaar veroordeeld door dierenrechtenverenigingen, sterren en het publiek in alle landen waar hondeneten niet wordt beoefend. Deze protestboodschappen in grote aantallen op mondiaal niveau, op grote schaal verspreid via sociale netwerken, beginnen hun vruchten af ​​te werpen, maar voorlopig is het Yulin-festival nog steeds niet verboden.

Cynofagie: een paradox in Frankrijk?

Zelfs vandaag de dag verbiedt geen enkele wet de consumptie van hondenvlees in Frankrijk. Aan de andere kant is het op de markt brengen van dit vlees voor een ander volledig verboden. Van liegen tegen de consument is dus geen sprake. Een instelling die zich met deze praktijk bezighoudt, wordt geconfronteerd met onmiddellijke sluiting door het DGCCRF (Directoraat-Generaal Concurrentie, Consumptie en Fraudebestrijding). Deze Franse regering heeft veel problemen.

Soms komen er smerige zaken aan het licht, zoals een paar maanden geleden in Frankrijk het geval was, omdat er hondenvlees zou zijn aangetroffen in diepgevroren ‘kippizza’s’. Het lijkt erop dat het om hondenvlees gaat dat in lokale supermarkten terecht is gekomen na internationale handel van enkele tonnen, maar helaas is dit niet het enige voorbeeld…

Maar we zagen in 2017 bijna een slagerij voor honden- en kattenvlees opengaan in het hart van Parijs, geheel legaal. Een project dat uiteindelijk het levenslicht zag vanwege het gebrek aan enthousiasme bij de Parijse consumenten voor honden- en kattenvlees. Onze kleine metgezellen konden ternauwernood ontsnappen!