Wat eet een hagedis? Weet alles over je voeding

Echte hagedissen behoren tot de familie Lacertidae. In Frankrijk maakt hun behendigheid het moeilijk om ze waar te nemen. Het is meer wanneer ze zich koesteren in de zon dat we de gelegenheid hebben om ze van wat dichterbij te bekijken, maar zeer zelden wanneer ze aan het eten zijn. Ons artikel zal uw nieuwsgierigheid bevredigen door alles over hun dieet te onthullen. Het is geen kwestie van uitputtend te zijn, maar om te proberen de voedseldiversiteit van hagedissen in de wereld weer te geven, volgens de vrij gemakkelijk beschikbare informatie.

Niet alle hagedissen eten hetzelfde

De familie Lacertidae heeft 200 soorten. Deze hagedissen zijn slank en slank van vorm en komen veel voor in Afrika, Europa en Azië. Wat Amerika betreft, zijn er dieren wiens naam de term “hagedis” in hun gewone naam bevat. Maar ze behoren niet tot de Lacertidae-familie.

De manier waarop een hagedis zich voedt, hangt af van zijn omgeving en zijn grootte. De basis van zijn dieet bestaat meestal uit Insecten. Het is een gevarieerd voedsel aangezien het larven en volwassen dieren bevat, krekels, vlinders, vliegen, mieren, kevers… Maar we vinden niet overal dezelfde insecten.

Door de grootte kunnen ze ook al dan niet doen alsof ze een min of meer imposante prooi zijn. Grotere hagedissen zoals groene of ocellated hagedissen kunnen vogeleieren, andere hagedissen en fruit inslikken. De bewegingssnelheid van een hagedis is een grote troef als het gaat om het vangen van naar verluidt snelle dieren zoals spinnen. Over het algemeen zijn het zeer goede jagers.

Door de geschiedenis heen hebben de Lacertidae hun tanden zien evolueren en hun omgeving zien veranderen. Tijdens het Mioceen (tussen -23 en -5,3 miljoen jaar geleden) werden hun tanden afgerond om zich aan te passen aan een omnivoor dieet, maar vervolgens geslepen om het vangen van insecten te vergemakkelijken. Tegenwoordig kauwen hagedissen niet op hun voedsel. Zodra hun prooi is ingeslikt, wordt deze heel langzaam verteerd. Dit is de reden waarom voedselinname over het algemeen enkele dagen uit elkaar ligt.

In gebieden met winters overwinteren hagedissen en hebben ze geen voedsel.

Afrikaanse hagedissen

De evocatie van het voedsel van de ruige Acanthodactyle (Acanthodactylus boskianus) is interessant om de opportunistische dimensie van het voeren van hagedissen te verduidelijken. Inderdaad, deze hagedis van maximaal 9 cm zonder staart, 26 cm met, die leeft op zandgronden zowel aan de kust als in het binnenland, is met precisie bestudeerd door wetenschappers. Ze analyseerden de maaginhoud van enkele tientallen hagedissen. Hieruit bleek dat hun manier van eten goed varieert naargelang het type habitat. Wanneer de hagedis evolueert op het niveau van zandstranden, vertegenwoordigen prooien van mariene oorsprong zoals Talitres, amphipod-schaaldieren, het grootste deel van zijn voedsel. Het verbruikt ook Orthoptera, Coleoptera, Diptera, insectenlarven, mieren, spinnen en andere schaaldieren. Wanneer de Ruwe Acanthodactyle landinwaarts evolueert, ontbreken de Talitres op hun menu’s.

De gevlekte acanthodactylus (Acanthodactylus maculatus) komt voor van de regio Marrakech in Marokko tot Tripolitania in Libië. Deze soort leeft in steppegebieden met laag gras, zoutmeren, dun begroeide vlaktes en rotsachtige woestijnen. Deze kleine hagedis van maximaal 5,5 cm zonder staart, 15 cm met staart, voedt zich met name met sprinkhanen, kevers, spinnen en mieren. Zijn prooi wordt opgejaagd volgens een strategie die ervoor zorgt dat het dier van plant naar plant gaat.

Druppel Mesaline (Mesalina guttulata) komt voor van Mauritanië tot Eritrea en van Marokko tot Saoedi-Arabië. Het leeft in droge gebieden met steenachtige of rotsachtige grond. Deze hagedis meet tot 5,6 cm zonder staart, tot 17 cm met staart. Hij jaagt tijdens de hete uren van de dag op zoek naar kleine geleedpotigen, en vooral mieren. Hij jaagt in een hinderlaag, verborgen in de schaduw van een plant, een steen of een rots.

De gigantische hagedis van Gran Canaria (Gallotia stehlini) komt voor op de Canarische Eilanden. Hij kan een totale lengte bereiken van 80 cm inclusief de staart. Het is een van de grootste hagedissen. Het onderscheidt zich door zijn dieet omdat het een echte alleseter is. De jongen consumeren verschillende ongewervelde dieren, stukjes omringende vegetatie en zacht fruit. Volwassen, zijn dieet is zeer gevarieerd:

• Coleoptera, Hymenoptera, Orthoptera en Heteroptera,
• Bloemen, vetplanten, rijp fruit en andere soorten planten, die de voorkeur geven aan zoetere,
• Hagedissen, kleine slangen, kleine zoogdieren, Amfibieën, kleine vogels,
• En eieren.

De gespikkelde schephagedis (Meroles anchietae) is een soort afkomstig uit zuidelijk Afrika. Het voedt zich voornamelijk met kleine kevers, maar tijdens droge periodes zijn insecten zeldzamer. Hij wendt zich dan tot de zaden. Dit maakt hem een ​​van de weinige muurhagedissen die het consumeert. Hij weet ook hoe hij de dauw moet drinken die zich op het zandoppervlak vormt.

Europese hagedissen

De westelijke groene hagedis (Lacerta bilineata) kan uitzonderlijk 42 cm lang worden, maar de gemiddelde volwassen grootte ligt tussen de 25 en 32 cm. Zijn dieet is zeer gevarieerd, maar geleedpotigen vormen het hoofdbestanddeel van het voedsel: kevers, orthoptera, haarloze rupsen, pissebedden, spinnen. Hij zoekt ook naar weekdieren met een dunne schaal en eet zelden bessen die op de grond zijn gevallen, waarvan hij het sap oplikt. Heel af en toe zal het andere hagedissen en pasgeboren knaagdieren consumeren. Het drinkt vaak de dauw die op planten is afgezet en kan in tijden van droogte waterpunten zien naderen.

De hagedis van de stronken (Lacerta agilis) heeft een bruine achtergrondkleuring, met bleke vertebrale lijnen en ocelli op de flanken. Bij het bronstige mannetje worden de flanken en keel felgroen. Het dieet van deze hagedis bestaat uit insecten, voornamelijk vlinders en kevers. Andere soorten insecten, buikpotigen en wormen worden zeldzamer gegeten.

De muurhagedis (Podarcis muralis) is een kleine bruine hagedis uit gematigd Europa. Het is degene die we het vaakst ontmoeten omdat hij niet erg bang is en een erg nieuwsgierig temperament heeft. Deze hagedis is opportunistisch en voedt zich daarom met kleine ongewervelde dieren die hij tegenkomt: kevers, spinnen, mieren, slakken, vlinders, enz.

De levendbarende hagedis (Zootoca vivipara) kan worden verward met de muurhagedis of de boomstronkhagedis. Zijn lichaam meet 7 cm zonder staart, 18 cm met. Het is een soort die leeft in vochtige en koele klimaten. In het zuiden van zijn verspreidingsgebied wordt hij gevonden in bergachtige gebieden (zonder meer dan 2.500 meter). Het is een van de meest voorkomende reptielen ter wereld, omdat het overal in Eurazië te vinden is, van de Atlantische kust tot de Pacifische kust. Het is zelfs aanwezig boven de poolcirkel, in Noorwegen: het is een van de zeldzame reptielen die in de boreale gebieden leven. Kevers, spinnen, pissebedden en regenwormen vormen de menukaarten.

Aziatische hagedissen

In tropisch Azië zijn er maar weinig soorten hagedissen. Ze zijn vooral van het type Takydroom.

Laten we als voorbeeld aanhalen Takydromus sexlineatus. Zijn lichaam meet ongeveer 8 cm, maar zijn staart kan vijf keer de lengte van het lichaam bereiken, vandaar de lokale naam Langstaarthagedis. Deze soort is wijdverbreid in Zuidoost-Azië. Het voedt zich met insecten en regenwormen. Hij ziet zijn prooi voordat hij erop springt. In actie begint zijn staart te golven. Hij eet snel.

Lok hagedissen naar je tuin

De hagedis is een dier in het centrum van de voedselketen en is aanwezig in 99% van de biodiversiteit. Zijn aanwezigheid is afhankelijk van die van insecten. Als de waargenomen wereldwijde temperatuurstijgingen aanhouden, zal de hagedis worden beïnvloed omdat het aantal van zijn gebruikelijke prooien zou worden verminderd.

Als je van deze kleine dieren houdt, kun je hun aanwezigheid in je tuin promoten, omdat ze slakken helpen bestrijden. Om ze aan te trekken, is het noodzakelijk om de aanwezigheid van voedsel en dus van insecten te bevorderen.