Wat eet de wolf? Weet alles over je voeding

Sprookjes willen ons doen geloven dat een wolf een grootmoeder en een roodkapje kan opeten, of zelfs 7 geiten. Maar meer concreet, is de wolf in werkelijkheid een vraatzuchtig dier dat zich op alles stort wat het tegenkomt? Wat eet het eigenlijk? Dit artikel vertelt je alles over het dieet van wolven.

Een wolf eet wat hij in zijn omgeving vindt

Hoewel de wolf lange tijd het meest wijdverspreide zoogdier op aarde is geweest, wordt de wolvenpopulatie tegenwoordig geschat op 350.000 individuen verspreid over de hele wereld. Tijdens de winter van 2020 werd de wolvenpopulatie in Frankrijk geschat op 580 individuen. De cijfers van de wolvenpopulatie moeten echter met de nodige voorzichtigheid worden bekeken, omdat het dier zeer discreet is wanneer het beweegt. Het is daarom in veel omstandigheden moeilijk, zo niet onmogelijk, om precies te weten uit hoeveel wolven een roedel bestaat.

Het is aanwezig op het noordelijk halfrond, met uitzondering van Noord-Afrika. In de Verenigde Staten was dit dier het voorwerp van een enorme uitroeiing tot 1973, het jaar waartegen de wet het beschermt, waardoor het zich weer kon ontwikkelen. In de 18e eeuw werd de wolvenpopulatie geschat op 400.000 individuen. In 1960 waren dat er nog maar 1000. Vandaag zijn het er ongeveer 3000. Wolven zijn het talrijkst in Canada.

Met meer dan 15.000 wolven heeft Europa de grootste populatie. Het tellen van wolven in Oost-Europa heeft geen prioriteit en er worden weinig middelen besteed aan het observeren van deze dieren. Ook is de schatting bij benadering. Het aantal wolven ligt daar waarschijnlijk tussen de 100.000 en 200.000.

Evaluatie is niet echt eenvoudiger in Noordoost-Azië. China heeft grote kuddes schapen en verbiedt het gebruik van vuurwapens en vallen. Men kan alleen aannemen dat deze context gunstig is voor wolven. India beschermt de wolf daarentegen al sinds 1972. Er is echter een bijzondere situatie in de hooggebergtegebieden waar op de wolf wordt gejaagd, met name omdat hij kuddes schapen, geiten en yaks aanvalt. In andere regio’s wordt het echter als een bondgenoot beschouwd omdat het zich voedt met buffels die gewassen vernietigen. Als zodanig wordt hij meer gerespecteerd door de bevolking.

Ten slotte zijn er weinig gegevens over de situatie van wolven in het Midden- en Nabije Oosten. Het is bekend aanwezig te zijn in Arabië en Israël.

De wolf toont een groot aanpassingsvermogen, zowel aan het klimaat als aan de beschikbare voedselbronnen. In de koudste gebieden kan hij dus leven in omgevingen met temperaturen tot -40°C. Aan de andere kant worden Arabische wolven geconfronteerd met +40°C.

Gezien deze zeer gevarieerde locatie spreekt het voor zich dat nauwkeurig praten over het voedsel van de wolf leidt tot het specificeren van het geografische gebied waarin het evolueert. Maar laten we eerst enkele algemene punten maken.

Wat eten wolven meestal?

Aanpassing is echt wat de wolf kenmerkt. Aan de voedselkant is hij een zogenaamde opportunist: dit betekent dat hij zich voedt met wat hij op zijn territorium vindt.

Het is in de eerste plaats een carnivoor en zijn dieet bestaat voornamelijk uit vlees. Dit zijn wilde dieren waarop wolven alleen of in roedels jagen. De grootte van de prooi varieert dus aanzienlijk, variërend van muis tot hert, inclusief ree, haas, konijn, bosmarmot, vos, vogel of zelfs reptielen en batrachians. Het valt daarom ook vee aan en bevoordeelt schapen. Als de middelen opraken, kan hij het gedrag van een aaseter aannemen en zich tot de dode dieren wenden.

Wanneer ze in roedels kunnen jagen, richten wolven zich op groot wild. Dit vertegenwoordigt een zeer voordelige verhouding van ingezette energie / verkregen hoeveelheid voedsel: het bejaagde dier zal de groep meerdere dagen voeden. Waargenomen wordt dat de wolf probeert te bezuinigen doordat hij zoveel mogelijk kiest voor verzwakte, oude of zieke dieren. Vanuit dit oogpunt is de rol van regulator van dierpopulaties belangrijk voor het behoud van het evenwicht van ecosystemen.

Maar zijn dieet is verre van uitsluitend vlees. In sommige delen van de wereld bevat het dieet van wolven ook vis, wat qua eiwitinname vergelijkbaar is, aangezien 100 g vis evenveel eiwit levert als 100 g vlees. Maar de wolf blijkt ook in staat om wilde bessen zoals frambozen, bramen of bosbessen te consumeren, maar ook Insecten.

De voedselbehoefte van een volwassen wolf kan oplopen tot 5 kg voedsel per dag. Maar dit is slechts een gemiddelde, omdat het, meer concreet, meestal wordt verdeeld tussen een grote maaltijd na de jacht, gevolgd door een paar dagen vasten. Afhankelijk van de omgeving waarin hij zich ontwikkelt, kan zijn energiebehoefte worden verhoogd om het koude seizoen het hoofd te bieden. Vrouwtjes moeten ook meer eten als ze zwanger zijn of borstvoeding geven.

Houd er ook rekening mee dat niet alle wolven op dezelfde manier toegang krijgen tot voedsel. Vanwege de sterke sociale hiërarchie die roedels organiseert, eten niet alle wolven dezelfde hoeveelheid voedsel. Na een jachtpartij in een roedel eet het zogenaamde “alfa”-paar, dat wil zeggen de twee dominante dieren, als eerste. De andere individuen hebben dan toegang tot het voedsel volgens hun hiërarchische positie. De jongen zijn de voorlaatste, de omega-individu die genoegen neemt met de restjes.

De geografische variaties waargenomen in het dieet van de wolf

In het Canadese Verre Noorden consumeren wolven meer kleine knaagdieren zoals lemmingen, en laten ze uiteindelijk rendieren in de steek. Knaagdieren zijn inderdaad verhoudingsgewijs veel dikker dan rendieren. Dit vet is echter essentieel voor deze personen die met zeer lage temperaturen worden geconfronteerd. In dit deel van de wereld zijn wolven ook dol op wilde druiven, die rijk zijn aan suiker en vitaminen. Het is wanneer voedselbronnen schaars worden dat de wolf zich wendt tot insecten en schimmels.

In British Columbia, waar de temperaturen milder zijn, zijn herten de favoriete prooi van wolven. Maar in de herfst, het zalmseizoen, consumeren ze grote hoeveelheden van deze vissen. Wetenschappers bevestigen dat dit geen strategische terugtrekking is die kan worden waargenomen vanwege de schaarste aan herten, maar een bewuste keuze: ongeacht het aantal beschikbare herten in dit geografische gebied, wolven geven de voorkeur aan vissen. De hypothesen die deze voorkeur verklaren zijn als volgt.

Ten eerste is vissen voordelig in termen van de gevaren die eraan verbonden zijn. Herten vechten met kracht en hun soms indrukwekkende geweien zijn wapens die wolven nodig hebben om met energie te vechten. Tijdens deze jachten raken veel mensen ernstig gewond of komen om het leven. De zalm heeft zulke wapens niet. Bovendien is zalm een ​​vette vis die vanuit energieoogpunt een interessantere voedselbron vormt dan herten (de logica is dezelfde als hierboven beschreven).

Dit beeld is echter niet geheel rooskleurig, aangezien we zien dat de zalmpopulaties afnemen als gevolg van overbevissing en het opduiken van ziektes. Dit kan waarschijnlijk invloed hebben op wolvenpopulaties. Wetenschappers houden het fenomeen in de gaten. Maar het is ook mogelijk dat de wolf opnieuw zijn verbazingwekkende aanpassingsvermogen demonstreert en een onverwachte strategie vindt om de zalm te vervangen wanneer deze niet langer een echte voedselbron vormt.

De Arabische wolf leeft ’s nachts, vooral in de zomer, en rust overdag, beschut tegen de hitte. In de winter is hij overdag actiever. Hij jaagt op hazen, gazellen en geiten. De jacht vindt meestal plaats in de buurt van waterpunten, omdat hier de dieren samenkomen om hun dorst te lessen. Het consumeert ook lijken en benadert menselijke woningen om op vee te jagen. De Arabische wolf is tegenwoordig slecht vertegenwoordigd in de wereld en zijn bestaan ​​wordt bedreigd.

De wolf kiest het gemakkelijkste en meest verteerbare voedsel, waarvan de energievoorziening overeenkomt met zijn huidige behoefte. Het heeft dus geen zin om te ontkennen dat kuddes schapen dit gemakkelijke voedsel vormen dat in staat is om de wolf aan te trekken. Alleen indrukwekkende verdedigingsmiddelen, zoals de aanleg van geëlektrificeerde parken en het gebruik van olfactorische en visuele afschrikmiddelen, maar ook niet-dodelijke schoten, kunnen het ook afleiden. Franse fokkers hekelen een situatie die ze moeilijk vinden om mee te leven. De wolf verscheen in 1992 weer in de Zuidelijke Alpen. Gezien de bescherming waaraan hij is onderworpen, is het niet verwonderlijk vast te stellen dat de schade die hij op boerderijen aanricht jaar na jaar toeneemt, om nog maar te zwijgen van de psychologische problemen die dit kan veroorzaken bij fokkers en dieren. hun families.

Het gedrag van de woestijnwolf in Israël

In het verleden werden wolven gevonden in de verschillende soorten habitats die in Israël zijn geïdentificeerd, met uitzondering van klif- of moerasgebieden. Jagen en vallen hebben zijn aanwezigheid verminderd. Meer recentelijk heeft de verdeling van wolvenpopulaties een verdere verandering ondergaan. Slecht afvalbeheer in toeristische gebieden heeft wolven aangetrokken tot zowel de dorre als de mediterrane gebieden van Israël, in bevolkte gebieden. Bijgevolg namen de tegenstellingen tussen wolven en boeren toe. Het Israelische Directoraat Natuur en Parken heeft daarom maatregelen genomen om de karkassen van de boerderijen te verwijderen en de kudden te beschermen met hekken.

Maar dat is niet alles. In de natuurreservaten van Ein Guedi en Masada, als wolven op klaarlichte dag op katten, steenbokken en rotshyraxen jagen, vallen ze ook kampeerders aan. Normaal gesproken is de soort bang voor elk contact met mensen en houdt ze een veilige afstand. Maar voedselresten op campings vormen een voedingsmogelijkheid die wolven waarschijnlijk moeilijk kunnen negeren. Vuilnisbakken staan ​​open, soms wordt er zelfs bewust voedsel achtergelaten door kampeerders om de wolven te voeren. Dit leidt ertoe dat dieren niet langer bang zijn voor menselijke aanwezigheid en mensen geleidelijk als potentiële prooi gaan zien, vooral kinderen.

Israëlische parkwachters hebben wolven gevangen die verdacht worden van dit ongewone gedrag. Als de autoriteiten menen dat dit het probleem op korte termijn kan oplossen, lost het de kern van het probleem helemaal niet op. Ze geloven dat het absoluut noodzakelijk is om elke toenadering tussen mensen en wolven te vermijden, zodat deze laatsten hun natuurlijke angst voor mensen behouden: hun overleving staat op het spel.