Walvisdracht: hoe werkt het? Hoe lang?

Je zou kunnen denken dat walvissen, de grootste dieren ter wereld, de langste draagtijd hebben in het dierenrijk. Tegen alle verwachtingen in staat het record op naam van de olifant met een gemiddelde draagtijd van 22 maanden. Hoe planten walvissen zich voort? Hoe lang blijven vrouwtjes zwanger? Hoe worden kalveren geboren? Alles over liefde voor walvisachtigen.

geslachtsrijpheid bij walvissen

Over het algemeen zijn de mannetjes geslachtsrijp tussen de 7 en 10 jaar oud, terwijl de vrouwtjes, die eerder zijn, zich ongeveer 5 tot 7 jaar oud kunnen voortplanten. De broedleeftijd varieert echter van soort tot soort. Zo wordt de mannelijke blauwe vinvis ongeveer 5 jaar oud, terwijl de potvis minstens 18 jaar moet wachten voordat hij gaat paren. Walvissen kunnen elke 2 of 3 jaar een jong baren of zelfs elk jaar (zeldzamer), zoals de bruinvis. Walvissen zijn polygame zoogdieren, zowel vrouwtjes als mannetjes.

Het broedseizoen van de walvis

Afhankelijk van de soort vindt de bevruchting plaats in een bepaalde tijd van het jaar (einde van de herfst tot het einde van de winter voor de blauwe vinvis) wanneer andere soorten zich het hele jaar door kunnen voortplanten, zoals de Bryde’s walvis in Zuid-Afrika. Tijdens het paarseizoen loopt de spanning tussen de walvissen op. Om in de gunst te komen bij een vrouwtje, vindt er soms felle concurrentie plaats tussen mannetjes in de vorm van gevechten. De bultrug bijvoorbeeld slaat zijn tegenstander met de vinnen of de kop. Om hun rivalen te intimideren, schieten sommige individuen uit het water en vallen dan opzij, waardoor een schuimwolk en een luide explosie ontstaan. Bij de blauwe vinvis haasten de vrijers zich om het vrouwtje te begeleiden en een lied aan haar op te dragen. De vocalisaties, bestaande uit repetitieve melodische sequenties, kunnen elk ongeveer tien minuten duren en zijn bijna 10 km verderop te horen.

Walvisdracht: proces en duur

Om te paren draait het mannetje zich om en positioneert zich buik aan buik onder het vrouwtje. Dan haalt hij zijn voortplantingsapparaat tevoorschijn en gaat dat van het vrouwtje binnen. Tijdens het paren zwemmen walvisachtigen langzaam of blijven bijna onbeweeglijk. Zoals alle zoogdieren is de walvis levendbarend, dat wil zeggen dat zijn jongen zich ontwikkelen in de baarmoeder van de moeder. De draagtijd van het zeedier is afhankelijk van de soort en niet van de grootte, maar in het algemeen duurt de zwangerschap vaak meer dan een jaar. Bij mysticetes (baleinwalvissen) is de duur tussen de 10 en 13 maanden, terwijl bij odontocetes (tandwalvissen) deze zich uitstrekt van 10 tot 17 maanden.

De geboorte van het kalf

Omdat de natuur het goed heeft gedaan, bevat het nest slechts één kleintje omdat de moeder nauwelijks in de energiebehoefte van een tweeling kon voorzien. Bij de meeste soorten vindt de geboorte plaats na een lange migratie naar warme wateren, omdat de pasgeborene, die weinig vet heeft, niet kan overleven in koude zeeën of oceanen. Uitgedreven met de staart eerst, kan het kalf direct zwemmen, zien, horen en geluid maken. Zijn moeder helpt hem onmiddellijk om naar de oppervlakte te komen om te ademen en te voorkomen dat hij verdrinkt. Hoewel het gewicht van de baby afhankelijk is van de soort, vertegenwoordigt het meestal 6% van het lichaamsgewicht van de moeder. Daarentegen bereiken de nakomelingen van de bultrugwalvis al een derde van de lengte van zijn moeder en een twintigste van zijn gewicht.

De groei van het kalf

Door tijdens de eerste levensmaanden zijn moeder te zogen, krijgt het jong alle voedingsstoffen binnen die het nodig heeft en vooral vetten. Moedermelk bevat 20 tot 40%, afhankelijk van de soort: zo groeit de kleine blauwe vinvis met 4 kilo per uur, of meer dan 80 kg per dag! Nadat de ouder net na de paring is vertrokken, is het aan het vrouwtje om haar nakomelingen te beschermen tegen roofdieren en om de informatie door te geven die nodig is om te overleven. Het kalf worstelt om net zo lang onder water te blijven als de volwassenen, daarom is een voortdurende moederlijke aanwezigheid essentieel voor hem: hij dwaalt nooit af van zijn moeder en communiceert met haar door middel van oproepen die geen enkel ander dier kan horen. . Het spenen is afhankelijk van de families van walvisachtigen. Bij de baleinwalvis emancipeert de juveniel rond de leeftijd van 6 maanden, terwijl veel tandwalvissen de band verlengen na borstvoeding. Dit is het geval met sommige orka’s, die jaren bij hun moeder kunnen blijven of zelfs… hun hele leven!