Waller’s gazelle of giraffe antilope

Zoogdier van 1 min 40 s tot 1m60, Waller’s gazelle (Litocranius walleri) draagt ​​zijn naam ter nagedachtenis aan dominee H. Waller en vriend van dokter Livingstone. De bruine jurk op zijn rug wordt lichter aan de zijkanten en eindigt met witte vacht op zijn benen en buik. Fijn en elegant, deze antilope is vooral te herkennen aan zijn langwerpige nek, die hem de naam generuk heeft opgeleverd. Van Kenia tot Djibouti zwerft deze antilopebovid door de dorre vlaktes.

Tot welke soort behoort de giraffe-antilope?

De naam generuk komt uit Somalië, waarvan de letterlijke vertaling “deero-garanuug: wie de giraffe zoogt” zijn lange nek benadrukt. Dit placenta-zoogdier maakt deel uit van de familie Bovidae en antolipinata-herkauwers. Het omvat meer dan 140 soorten, van buffels tot bizons zonder antilopen en gazellen te vergeten. Ook wel artiodactylen van herkauwers genoemd, de soort wordt gekenmerkt door een even aantal tenen aan elk van hun poten. Hun herbivoor dieet bestaat uitsluitend uit planten en hun maag, bestaande uit 4 ventrikels, stelt hen in staat om hun voedsel gedeeltelijk of volledig te verteren, na een tweede keer kauwen. De buik, de muts, het blaadje en de lebmaag hebben elk hun functie om hen deze zeer specifieke spijsvertering mogelijk te maken. We onderscheiden het mannetje van het vrouwtje door zijn geringde S-vormige hoorns die wel 45 cm lang kunnen worden.

Wat zijn de bijzonderheden van de Waller’s gazelle?

Elegant en fijn, de Waller’s gazelle of giraffe-antilope heeft fysieke kenmerken die zijn aangepast aan zijn omgeving. Als hun langwerpige nek ons ​​in de eerste plaats treft, bieden hun achterpoten hen de mogelijkheid om zichzelf op te hijsen om door de bladeren van hoge takken en struiken tot 2 meter te bladeren.

Zijn lange poten en nek die doen denken aan een giraf zijn niet de enige onderscheidende kenmerken. Om hun voedsel tussen de doornige planten te verzamelen, zijn hun snuit en bek smal en puntig: ze kunnen zich zo voeden zonder last te hebben van de verstrikkingen van doornen die voorkomen dat andere families van antilopen zich voeden met bepaalde plantensoorten. Deze antilope kan zich voeden met 80 soorten bomen en struiken, van bladeren tot twijgen, en is aangepast aan dorre woestijnen. Ze minacht niet om groenblijvende planten aan haar dieet toe te voegen. Net als de kameel lest dit sierlijke zoogdier zijn dorst voornamelijk door middel van zijn dieet. Het is door het innemen van het water in planten, scheuten en twijgen dat het hydrateert. Tot slot is er geen voedselconcurrentie tussen de giraf, de dikdik en de Waller’s gazelle: hoewel ze zich graag voeden met het beste voedsel, proeft elk de boom of struik op een andere hoogte. De giraffe en zijn lange nek vallen meer bladeren aan die meer dan 4,60 meter hoog zijn, terwijl de dikdik, klein van formaat, genoegen zal nemen met lage bladeren van minder dan 1 meter hoog.

Waar leeft de giraffegazelle?

Vooral in Oost-Afrika kom je de giraffegazelle tegen. De soort is endemisch in Kenia, Tanzania, Somalië en Ethiopië. Populaties wonen ook in de regio Djibouti. De generuk geeft de voorkeur aan de woestijnvlaktes van de Serengeti en de droge streken van Oost-Afrika. Het assortiment was echter een paar jaar geleden veel groter. Dagelijkse soorten, groepen van 10 individuen inclusief vrouwtjes en hun reekalf brengen hun dag door met herkauwen. De solitaire mannetjes zijn erg territoriaal en wonen alleen tijdens het broedseizoen samen met de kudde. Waller’s gazelle geeft de voorkeur aan foerageren in dorre of semi-aride vlaktes en bossen. Het is een soort die zelden voorkomt in de hoge grassen van de savanne. Het is bovendien volledig aangepast aan de woestijnomgeving, aangezien het hydrateert dankzij de planten die het binnenkrijgt en dus geen druppel water van zijn leven kan drinken.

Wist je dat ?

De levensduur van de giraffe-antilope is 8–10 jaar in het wild, 15 in gevangenschap.

Generuk voortplantingscyclus?

Garanuug-vrouwtjes zijn geslachtsrijp op de leeftijd van een jaar en zullen een jong baren. In tegenstelling tot veel zoogdieren kunnen ze zich het hele jaar door voortplanten. Mannetjes zijn rond de 18 maanden klaar om te fokken. De paring zal resulteren in een reekalf van ongeveer 3 kg. Op volwassen leeftijd zal het tussen de 25 en 45 kg wegen voor een vrouw, 30 tot 50 kg voor mannen. De mannetjes beschermen hun territorium, dat 300 tot 850 hectare groot kan worden, tegen indringers door hun hoorns tegen elkaar te slaan, zoals de herten en herten van onze bossen.

De draagtijd is zes maanden en vindt meestal overdag plaats om het reekalf de kans te geven op krachten te komen voor de nacht. Generuk-vrouwtjes kunnen zich het hele jaar door voortplanten, dus twee geboorten per jaar zijn mogelijk voor een giraffe-antilope. De geboorte vindt plaats uit het zicht en uit het zicht van roofdieren, in hoog gras. De welpen staan ​​pas 10 minuten na de geboorte rechtop. Tijdens de eerste twee weken van zijn leven verstopt de moeder hem in de struiken en gaat op zoek naar voedsel. Ze zorgt ervoor de geur te maskeren om hem te beschermen tegen carnivoren door hem schoon te maken. Om hem te vinden, gebruikt ze een diep geblaat dat niet waarneembaar is voor het menselijk oor. De kleine reageert dan door op te staan ​​en ook te blaten. Aan het einde van deze twee weken kan hij zich bij de kudde voegen.

Wat zijn de roofdieren van Waller’s gazelle?

Als de topsnelheid van de Waller’s gazelle 100 km / uur kan bereiken, dezelfde snelheid als de cheetah, zijn andere roofdieren op zoek naar gewonde, oude of reekalfdieren:

• Leeuw ;
• Luipaard;
• Hyena;
• Lycaon;
• Jakhals.

De girafantilope gebruikt echter andere technieken om jagers in Oost-Afrika te ontwijken. Om pasgeborenen te beschermen, elimineren ze de lichaamsgeur van hun kleintje. Deze laatsten blijven roerloos in de struiken verborgen in afwachting van de terugkeer van hun moeder, zoals we in de vorige paragraaf zagen. Volwassen giraffe-antilopen bootsen ook de strategieën van hun neven van bosantilopen na door volkomen stil te blijven wanneer ze gevaar voelen. Eindelijk kunnen ze wegrennen en een snelheid van 100 km/u bereiken om aan de carnivoor te ontsnappen.

Met zijn nek naar voren gestrekt imiteert de Waller’s gazelle de gracieuze manier van bewegen van de Mhorr-gazelle, wanneer hij niet vreest voor zijn voortbestaan.

Loopt deze bijzondere gazelle gevaar?

Zoals veel dieren over de hele wereld, ziet de giraffe-antilope zijn leefgebied en de vitaliteit van zijn soort geleidelijk afnemen. Vermeld op de rode lijst van de IUCN of International Union for the Conservation of Nature, in de categorie NT of bijna bedreigde diersoort, lijdt hij aan de jacht op zijn vlees of jachttrofee. De vernietiging van zijn natuurlijke habitat, zoals voor te veel wilde dieren, ten gunste van een gebied dat bestemd is voor het fokken van gedomesticeerd vee, verkleint geleidelijk zijn territorium en leidt uiteindelijk tot de vermindering van de bevolking. Tot op heden zijn er tussen de 25.000 en 50.000 individuen in de hele geografische spreiding.