Waarom zijn honden de beste vrienden van daklozen?

De honden die de daklozen vergezellen, zijn vaak een bron van controverse. Sommigen geloven dat deze dieren worden gebruikt voor bedeldoeleinden. Anderen begrijpen dat de beste vriend van de mens een ideale steun is voor mensen die alles verloren hebben en die alleen nog maar hondenloyaliteit hebben om hun hart te verwarmen. Als er hondenhandelnetwerken zijn om voorbijgangers te lokken, dan is het meestal de tweede hypothese die uitkomt en er is maar een beetje menselijkheid voor nodig om te begrijpen in welke mate een hond en een gemarginaliseerde persoon elkaar kunnen beschermen en laten zien elkaar genegenheid.

Focus op de relatie tussen honden en daklozen.

Dakloze hond, wat zegt de wet?

In 2015 circuleerde er een video op YouTube, die ruim 200.000 keer werd bekeken. We zagen hoe een lid van een dierenbeschermingsvereniging een puppy van een dakloze afpakte en hem vertelde dat hij niet het recht had hem te houden. Er deden heftige reacties, verontwaardigde berichten en een petitie de ronde. De controverse was toegenomen.

Vaak waarschuwen sommige mensen verenigingen omdat ze zich zorgen maken over de hond die bij zijn baasje op straat leeft. In het geval van mishandeling zijn deze aanklachten volledig gerechtvaardigd, maar als je geconfronteerd wordt met een dier dat zich volvreet en geliefd is, rijst de kwestie van de rechten.

Artikel 521-1 van het Wetboek van Strafrecht is echter duidelijk: er is een juridische procedure nodig om een ​​dier dat mishandeld is te verwijderen, maar het kan niet met geweld bij een persoon worden weggenomen. Een oordeel is noodzakelijk. Het feit dat u bij uw gevoede en geliefde metgezel zit, is echter niet a priori een slechte behandeling. In geen geval mag de hond worden weggenomen, tenzij de eigenaar daar formeel mee instemt. Het is daarom ten strengste verboden om de hond van een dakloze in beslag te nemen.

Daklozen hebben dus alle recht om een ​​hond te houden en zijn onderworpen aan dezelfde vrijheden en beperkingen als mensen met een huis.

Waarom hebben daklozen honden?

Vóór 1994 konden daklozen onder dwang worden opgevangen. De Bapsa (Daklozenbrigade) was bezig met inzamelingen. Het werd opgericht in 1955 en heette een ‘zwervend verzamelteam’ omdat het mensen vrijwillig of met geweld in een bus bracht om ze naar een opvangcentrum te brengen. In die tijd adopteerden daklozen honden om zichzelf te beschermen tegen gedwongen ontheemding. Maar als er historische redenen zijn, zijn psychologische oorzaken tegenwoordig de meest voorkomende.

Honden hebben een gunstig effect op daklozen en omgekeerd. Allereerst speelt het dier een beschermende rol. Mensen die op straat leven, zijn regelmatig het slachtoffer van aanvallen en diefstal van het weinige dat ze hebben. De hond waarschuwt hen voor elke inbreuk op hun gebied, vooral als ze slapen. Hiermee kun je ook een mogelijke aanvaller afweren. Ook voor zijn meester is het geruststellend. Bovendien zorgt de hond ervoor dat deze mensen kunnen socialiseren, net zoals baasjes met een huis dat ook doen. Het is inderdaad niet ongebruikelijk dat het dier de gelegenheid krijgt om een ​​gesprek te beginnen over zijn karakter, zijn kwaliteiten, enz.

Bovendien vindt het dier dankzij zijn reukvermogen de weg en neemt het zijn baasje ’s nachts mee naar zijn tent of naar de plek waar hij slaapt. Dit is een geweldige gids waarvoor je geen zaklamp nodig hebt.

Ten slotte is het een bron van genegenheid. Hij is niet alleen aanhankelijk, maar hij oordeelt ook niet over de levensomstandigheden van zijn baasje en past zich daaraan aan. Een reu of teef is geen territoriumdier, het is vooral sociaal. Het ontvangen van voedsel en genegenheid is genoeg om gelukkig te zijn en zijn liefde terug te geven. Honden die buiten met hun mensen leven, zijn over het algemeen beter gesocialiseerd dan anderen, omdat ze voortdurend allerlei soorten mensen, dieren en situaties tegenkomen.

Voor een kansarm persoon is de hond soms het enige gezin en biedt hij een verantwoordelijkheid die helpt bij het bestrijden van ontmoediging en dagelijkse obstakels.

Een hond is echter niet alleen een steun en bescherming, hij is de bron van moeilijkheden waarmee daklozen te maken krijgen.

De moeilijkheden van het hebben van een hond voor daklozen

Zeer weinig opvangstructuren in Frankrijk accepteren daklozen met een hond. De meesten moeten daarom in de winter kiezen tussen hun hond achterlaten of gehuisvest worden. Zeer weinig mensen kunnen zichzelf ertoe brengen hun hondenvriend in de steek te laten. Ze staan ​​dus buiten in de kou in plaats van een nacht onderdak te krijgen met hete soep en een douche.

In 1999 was de Stichting 30 miljoen vrienden de eerste die een schip, genaamd “Le Fleuron Saint-Jean”, beschikbaar stelde voor mens-hondparen die buiten Parijs woonden. Het werd nagebootst in Lyon, waar “la maison de Rodolphe”, een integratietehuis, 10 daklozen met hun hond verwelkomt. Ook in Brussel begrepen we dat daklozen niet konden kiezen tussen een warme nacht en de warmte van hun viervoeter. Er werden containers neergezet voor 16 daklozen, vergezeld van hun honden.

Helaas zijn er niet genoeg accommodaties om straatmensen met hun hondenvriendjes te huisvesten.

Naast het huisvestingsprobleem ondervinden daklozen vergezeld van een dier nog andere obstakels. Honden zijn op veel openbare plaatsen verboden, waardoor hun baasje wordt gedesocialiseerd. Als de hond een socialiserende rol speelt in de mate dat hij je in staat stelt met meer mensen te communiceren, blijkt hij paradoxaal genoeg desocialiserend te zijn door eigenaren te dwingen bepaalde plaatsen te vermijden.

Het is ook een bron van problemen met de administratie: daklozen kunnen een kantoor niet betreden voor een ontmoeting met hun tegenslagpartner. Als ze hem echter buiten laten staan, kan het dier via het asiel worden afgevoerd. Bij elke bestuursvergadering moeten ze daarom de kinderopvang organiseren.

Hoe voeden daklozen hun honden?

Veel daklozen snijden hun boterham in tweeën en geven de eerste helft aan hun hond. Ze dragen de geschenken die ze ontvangen ook vaak als prioriteit op aan hun partner, en voeden zichzelf vervolgens met wat ze nog over hebben.

Een vereniging, Les Gamelles pleins, biedt brokjes en verzorging aan honden om het dagelijkse leven van de mensen op straat die voor hen verantwoordelijk zijn te verlichten. Het is een nationale federatie die regionale en departementale verenigingen verenigt. Door de leiding te nemen over de voerbakken van de dieren, helpt het indirect iedereen die zich in situaties van extreme onzekerheid en uitsluiting bevindt. Denk hierbij aan daklozen, maar ook aan mensen die geïsoleerd zijn of een laag inkomen hebben.

Door deze aanpak voorkomen ze dat de meest behoeftigen lijden onder wat zij herkennen als ‘hartverscheurende scheidingen’.

Andere, minder bekende verenigingen werken volgens hetzelfde principe, bijvoorbeeld “Les babines de l’spérance 44” in de regio Nantes, of “Le resto des zanimos” in Toulouse. Hun vrijwilligers verzamelen brokjes om ‘de restaurants van de hondenharten’ te maken en plundertochten door de stad uit te voeren.

Honden zijn vaak het laatste gezinslid van een gedesocialiseerd en behoeftig persoon die op straat leeft. Ze bieden zowel fysieke beveiliging tegen aanvallers als psychologische beveiliging. Vaak eerst gevoed door hun eigenaar, bieden ze hun genegenheid zonder oordeel. Van de hond wordt gezegd dat hij de beste vriend van de mens is, maar dat blijft hij, ongeacht de moeilijkheden die de mens doormaakt.