Waarom moet mijn hond overgeven?

Bij honden komt braken vaak voor, vooral bij oudere honden en puppy’s. Vaak zonder gevolgen, maar in sommige gevallen kan het toch een symptoom zijn van een ernstige ziekte of zelfs vergiftiging. Wanneer de hond meerdere keren braakt en andere abnormale tekenen vertoont, is het beter om onmiddellijk een dierenarts te raadplegen om de exacte oorzaak te achterhalen en koste wat het kost uitdroging van het dier te voorkomen. Indien nodig zal een passende behandeling worden voorgeschreven. Laten we eens kijken naar de verschillende oorzaken van braken bij honden, de risico’s die het kan veroorzaken, mogelijke behandelingen en preventieve maatregelen.

Braken bij honden: de belangrijkste oorzaken

Er is niets om je zorgen over te maken als de hond direct na het eten overgeeft. Bij hebzuchtige honden die heel snel eten, komt braken heel vaak voor. Als de overloop is geëlimineerd, breng dan alles in orde totdat het dier weer kloven… Maar de hond kan overgeven om een ​​veel ernstiger oorzaak, zoals bijvoorbeeld:

• Een plotselinge verandering in het dieet
• Voedselvergiftiging of vergiftiging,
• Het inslikken van een vreemd lichaam of oneetbaar voedsel,
• De stress,
• voedselallergie,
• Medicatie, als de hond:
  • een behandeling volgt met penicilline, corticosteroïden of zelfs niet-steroïdale anti-inflammatoire geneesmiddelen (NSAID’s),
  • neemt medicijnen die bedoeld zijn voor mensen.
• gastro-enteritis,
• IBD of chronische inflammatoire darmziekte,
• bewegingsziekte,
• nierfalen,
• leverziekte,
• Een neurologische pathologie,
• pancreatitis,
• maagzweer,
• Een draai van de maag,
• Een ziekte van bacteriële oorsprong,
• een besmettelijke ziekte,
• Bepaalde kankers.

Bij de minste twijfel kan de dierenarts aanvullende onderzoeken aanvragen zoals een bloedonderzoek, een röntgenfoto, een echografie, een scanner, een biopsie… Dure handelingen maar minstens gedeeltelijk gedekt door de ziektekostenverzekering van huisdieren, als de hond verzekerd is Natuurlijk.

Zorg ervoor dat u braken niet verwart met regurgitatie. Deze vereisen geen gewelddadige inspanning, in tegenstelling tot braken. Het is daarom gemakkelijk om de twee te onderscheiden. Regurgitatie wordt vaak in verband gebracht met een slokdarmprobleem. Als ze vaak voorkomen, rechtvaardigen ze ook een overleg met de dierenarts, indien mogelijk binnen vrij korte tijd.

Braken bij honden: tekenen die moeten waarschuwen

Een spoedconsult met de dierenarts is noodzakelijk als de hond braakt en tegelijkertijd een of meer van de volgende symptomen vertoont:

• Bloederig of verdacht en stinkend braaksel,
• Diarree,
• Apathie of juist zeer grote opwinding,
• Agressiviteit,
• verlies van eetlust,
• pijn,
• Uitputting.

Het is essentieel dat de oorsprong van het braken wordt geïdentificeerd, zodat de dierenarts een diagnose kan stellen en het benodigde zorgprotocol kan opstellen.

Voorkomen van braken bij honden

Wanneer je een vraatzuchtige hond hebt die zich op zijn eten werpt en daarom vaak moet overgeven na het eten, is het noodzakelijk om bepaalde gewoonten te veranderen en de juiste gebaren te maken om dit fenomeen te stoppen (niet ernstig in dit specifieke geval). Het moet bijvoorbeeld:

• Om de voedselportie te verkleinen, ook al betekent dit dat u elke maaltijd in meerdere innames, verspreid over de dag, moet opsplitsen. Door een kleinere hoeveelheid voedsel per keer op te nemen, vermindert het dier zijn voedselbolus. Zijn spijsvertering verloopt vlot, de hond braakt niet meer.
• Om de hond gedurende een periode van maximaal drie dagen op dieet te zetten door hem alleen water te geven, om elk risico op uitdroging te voorkomen.
• Om de hond minder lucht te laten inslikken door te zuigen tijdens het eten. Om dit te doen, vervangt u eenvoudig een holle kom door een platte.
• Om ervoor te zorgen dat de hond alleen eet en niet in het gezelschap van andere dieren: dit beperkt het risico op instinctieve concurrentie. Geïsoleerd van zijn soortgenoten eet de hond rustiger, zonder stress en verteert hij beter.
• Moedig de hond aan om na het eten drie uur te rusten. Veel werkhonden hervatten hun activiteiten direct na het eten, wat braken bevordert.

Natuurlijk is dagelijkse monitoring essentieel, vooral bij honden die regelmatig op de hielen zitten. Tijdens deze eenzame wandelingen eten ze een beetje van wat ze vinden, ook al is het niet altijd eetbaar. Veel honden, zelfs goed gevoed door hun baasjes, aarzelen niet om alles wat ze in de vuilnisbakken vinden door te slikken! Gedurende een paar dagen kan de baas proberen te voorkomen dat zijn hond de grenzen van het terrein verlaat, om hem gemakkelijker te kunnen observeren.

Hondenbraken: welke behandeling moet worden overwogen?

Er bestaat niet één behandeling voor braken bij honden, maar er zijn er meerdere. De dierenarts schrijft medicijnen voor die zijn aangepast aan de pathologie die aan de oorsprong van het braken ligt, als deze het gevolg is van een ziekte. De uitdaging is om het dier te genezen.

In geval van nood kan een injectie worden gegeven om het braken te stoppen, omdat dit uitdroging veroorzaakt en ernstige gevolgen heeft voor de gezondheid van de hond. Bovendien kan een hond, wanneer hij veel en vaak braakt, in het ziekenhuis worden opgenomen en aan het infuus worden gelegd. Wat moet worden vermeden is het verlies van mineralen als gevolg van overvloedig braken. Ziekenhuisopname kan daarom de eerste oplossing zijn die wordt overwogen, zelfs voordat de oorzaak van het braken van de hond is vastgesteld.

Eenmaal ontslagen uit het ziekenhuis, gaat de hond de herstelfase in. Tijdens deze variabele periode – het is de dierenarts die de duur bepaalt – is het de verantwoordelijkheid van de baas van het dier om het licht verteerbaar voedsel te geven, om te vette maaltijden te verbieden, om de voedselportie te verdelen, om de hond kalm te houden, vooral na zijn maaltijden. Ook moet ervoor worden gezorgd dat het dier de hele dag voldoende water drinkt. Regelmatige bezoeken aan de dierenarts moeten in acht worden genomen, zodat de hond perfect in de gaten wordt gehouden.