Waarom lijkt de kat te lijden tijdens de coïtus?

Paring bij katten lijkt vaak behoorlijk wreed, meer nog dan bij honden. Het heeft inderdaad zijn eigen bijzonderheden. Hoe werkt het eigenlijk? Laten we het samen ontdekken in dit artikel.

Inzicht in de voortplantingsperiode bij katten

Seksuele volwassenheid bij katten wordt doorgaans bereikt tussen de leeftijd van 6 en 8 maanden. Het mannetje produceert sperma, terwijl het vrouwtje eieren kan produceren. Voor een succesvolle paring wordt het echter de voorkeur gegeven om de eerste 2 of 3 loopsheden bij het vrouwtje en haar einde van de groei op de leeftijd van 12 maanden te bereiken. Bij mannen is het ook beter om te wachten tot ze 12 maanden oud zijn, zodat de geslachtsorganen effectiever zijn.

Eenmaal behaard, zal de kat tussen de lente en het begin van de herfst, of ongeveer tussen februari en oktober in ons territorium, verschillende keren cyclisch loops worden. Dit kan echter worden beïnvloed door weersomstandigheden, die invloed hebben op de omgevingstemperatuur en helderheid. Ook levensstijl en contact met leeftijdsgenoten zouden van invloed zijn, evenals het ras van de kat. Tijdens deze periode treedt de bronst vaak 2 tot 3 keer op, maar het vrouwtje kan tijdens haar cyclus slechts ongeveer 5 tot 10 dagen effectief bevrucht worden. Enkel bij uitsteeksel kan de hitte gestopt worden. Katten kunnen hun hele leven nestjes krijgen (ze ervaren geen menopauze), maar complicaties komen vaker voor naarmate ze ouder worden. Het wordt daarom aanbevolen om coïtus na 8 jaar te vermijden.

Van zijn kant zal het mannetje op zoek gaan naar een partner om mee te paren zodra hij de vruchtbare leeftijd heeft bereikt. Hij kan het hele jaar door actief zijn, maar het is logischerwijs dat hij tussen de lente en de herfst ook het meest getroffen zal worden, tijdens de periode van vrouwelijke activiteit.

Verschillende gemakkelijk te herkennen tekenen zullen u vertellen dat uw kat het paarseizoen is binnengegaan.

1. Lange en regelmatige miauwen, zoals echte vocalisaties.
2. Markeringssignalen (met name urine, maar ook overmatig wrijven bij vrouwen).
3. Paringsposities bij vrouwtjes (gebogen rug, opgeheven achterhand, rollen, enz.), Agitatie.
4. Gevechten tussen mannen.

Hoe vindt de paring plaats?

Het mannetje wordt eerst aangetrokken door de feromonen die het vrouwtje vrijgeeft. Dit is een periode die bevorderlijk is voor gevechten tussen mannen, die zullen strijden om reproductie.

Wanneer mannetje en vrouwtje ontmoeten elkaar tijdens de paartijd, zal het vrouwtje eerst agressief zijn: ze zal sissen, haar oren naar achteren houden, met haar poten trappen. Dit is een eerste stap die misschien indrukwekkend lijkt, maar het is een soort ‘verkering’. De katten maken hun stem, oefenen met markeren, draaien zich om. Vervolgens zal de kat, als ze dat wenst, de paring accepteren. Het is in feite het vrouwtje dat haar katachtige partner lijkt te kiezen. Vervolgens plaatst ze zichzelf in een specifieke positie, genaamd ‘lordose’, waarbij ze haar rug kromt en haar romp optilt, waarbij ze haar staart opzij legt.

Vervolgens is de seksuele handeling zelf behoorlijk gewelddadig: het mannetje klimt bovenop het vrouwtje en bijt haar in de nek om haar zo stil mogelijk te houden, terwijl hij zijn benen parallel gebruikt om extra steun te bieden. Zodra de handeling is afgelopen, zal het vrouwtje het mannetje botweg duidelijk maken dat het tijd is om te vertrekken: ze laat een luide miauw horen en draait zich om om weg te komen. Ook al is dit gedrag indrukwekkend, het is normaal, dus probeer niet in te grijpen en denk er niet over na om het vrouwtje mogelijk te helpen.

De paring zelf is vrij kort, die amper een paar seconden duurt. Maar de twee individuen kunnen kort na de eerste snel een nieuwe coïtus aangaan, wat vaak nodig zal zijn voor de bevruchting. Tussen twee coïtussen is er wat wij een refractaire periode van enkele minuten noemen, waarin het vrouwtje de seksuele handeling zal weigeren.

Na een succesvolle dekking duurt de dracht ongeveer zestig dagen, afhankelijk van het verwachte aantal kittens. Het vrouwtje zal dan talloze fysieke en psychologische veranderingen ondergaan (haar karakter zal niet langer hetzelfde zijn), tot de geboorte van haar nakomelingen. Palpatie en echografie door een dierenarts blijven de beste manier om ervoor te zorgen dat een zwangerschap doorgaat en levensvatbaar is.

Een pijnlijke geslachtsdaad voor het poesje

Als de kat lijkt te lijden tijdens de geslachtsgemeenschap, komt dat vooral doordat ze stevig en brutaal wordt vastgehouden door het mannetje.

Dan is het vooral de penetratie die pijnlijk blijkt te zijn : de penis van de kat is uitgerust met soorten keratinepinnen (vezelachtig eiwit dat met name onze nagels en haar vormt), die over de binnenkant van de vagina van het vrouwtje wrijven. Deze doornen, ‘spicula’s’ genoemd, hebben een heel specifieke rol: ze veroorzaken microwonden in de vagina, die de ovulatie stimuleren. De ovulatie wordt in feite veroorzaakt door het uitsteeksel: we spreken dan van geïnduceerde ovulatie. Het treedt op tussen 48 en 72 uur na de seksuele daad.

Het in- en uittrekken van deze borstelige penis is daarom niet erg prettig voor het vrouwtje, dat vaak de reflex heeft om vlak na de coïtus een luide miauw te laten horen en haar vulva te likken om zichzelf te kalmeren. Dit verklaart waarom de kat lijkt te lijden en de agressieve reactie die zij in ruil daarvoor op het mannetje heeft.

De specifieke kenmerken van coïtus

De poes kan in korte tijd met verschillende mannetjes paren. Hierdoor kan het de kans op voortplanting vergroten. Ze kan dus kittens krijgen van verschillende vaders, in het geval dat de eitjes bevrucht worden door sperma van verschillende katten: dit noemen we superfertilisatie. Nog een bijzonderheid: sommige drachtige katten kunnen nog steeds paring accepteren, wat de ontwikkeling van kittens van enigszins verschillende leeftijden (met een paar dagen) kan veroorzaken.

Merk ook op dat volwassen katten leden van hun familie niet herkennen: reproductie tussen leden van dezelfde broers en zussen is daarom heel goed mogelijk, net als reproductie tussen ouders en kinderen. Dit kan daarom veel gevallen van inteelt veroorzaken, wat bij huiskatten beter te vermijden is.

Nuttige herinneringen over de voortplanting bij katten

Mensen hebben soms veel vooropgezette ideeën over de seksualiteit van dieren, vaak door antropomorfisme, deze neiging om aan andere levende wezens dezelfde reacties toe te schrijven als die van onze soort.

Bij katten is de seksuele daad geen daad van liefde of genegenheid, noch een onderdeel van plezier. Coïtus is alleen bedoeld voor voortplanting en dit gedrag wordt gedicteerd door de hormonen van mannen en vrouwen, die alleen maar proberen hun genen te verspreiden. Maar geen van beiden hoeft zich tijdens zijn leven noodzakelijkerwijs één of meerdere keren voort te planten om mentaal en fysiek evenwicht en volledige ontwikkeling te bereiken. Er zou ook geen moederinstinct bij de vrouw zijn, buiten de periode van zwangerschap en borstvoeding.

Laten we niet vergeten dat er al talloze katten in ons territorium zijn en dat hun vermogen om zich te vermenigvuldigen (vooral onder zwerfkatten) zeer sterk is. Tussen verlating en ongewenste geboorten zijn er al veel katachtigen, waarvan de overbevolking bijvoorbeeld een negatieve impact kan hebben op de biodiversiteit (predatie van veel soorten).

Als het niet uw doel is om een ​​nestje kittens te krijgen, moet u zeker overwegen om uw kat vanaf zeer jonge leeftijd te laten steriliseren.. Dit zal ook helpen om al het seksuele gedrag van het dier, dat moeilijk te beheersen kan zijn in het dagelijks leven, te vermijden, evenals de overdracht van bepaalde ziekten.

Door Marion Mesbah – Gepubliceerd op 01/05/2024