Waarom eten zeeschildpadden plastic? Welke gevolgen?

Zeeschildpadden eten plastic omdat ze het in de oceanen vinden. Om de gevolgen van dit trieste fenomeen volledig te begrijpen, raden we u aan om in het hart van de zeeën te duiken om te begrijpen hoe zoiets mogelijk is en wat de gevolgen zijn. Om dit te doen, is het een kwestie van stap voor stap te werk gaan en de volledige omvang van het probleem in ogenschouw te nemen.

Zeeschildpadden en hun rol in ecosystemen

Zeeschildpadden zijn voornamelijk aanwezig in de intertropische zone, omdat ze in dit deel van de wereld hun eieren komen leggen. Frankrijk omvat dus, via zijn overzeese gebiedsdelen, wereldwijd belangrijke eierleglocaties.

Vandaag identificeren we ons zeven soorten
van de zeeschildpadden: de groene schildpad, de lederschildpad, de onechte karetschildpad, de karetschildpad, de olijfschildpad, de platrugschildpad en de Kempschildpad. Deze dieren zijn al meer dan 100 miljoen jaar in onze oceanen aanwezig. Dit betekent dat zeeschildpadden leefden in de tijd van de dinosauriërs, de catastrofe overleefden die hen deed verdwijnen, maar ook weerstand boden aan het uitsterven van de zee, waardoor hun aantal 2 miljoen jaar geleden bijna door twee werd gedeeld. Tegenwoordig lijkt hun situatie echter kritieker dan ooit. Zes van de zeven soorten worden in verschillende mate bedreigd. De karetschildpad en de Kempschildpad worden ernstig bedreigd, de groene schildpad wordt als bedreigd beschouwd en de lederschildpad, de onechte karetschildpad en de olijfschildpad worden als kwetsbaar vermeld. Je zou denken dat de platrugschildpad ermee weg zou komen. Maar in werkelijkheid is de situatie ervan niet goed bekend bij wetenschappers.

Zeeschildpadden zijn belangrijk toezichthouders mariene ecosystemen. Ze dragen bijvoorbeeld bij aan de regulering van kwallenpopulaties, die bovendien, als gevolg van onevenwichtigheden in de roofdierpopulaties, steeds invasiever worden. Sommige soorten, zoals de groene schildpad, voeden zich met algen die, in grote hoeveelheden, koraalriffen kunnen verstikken.

Het natuurlijke evenwicht zoals wij dat kennen is uiterst kwetsbaar. We zien dat veel elementen van dit systeem evolueren, waardoor de evenwichtslijnen verschuiven. Er bestaat geen twijfel dat de natuur zich aanpast. De mens observeert, alsof hij hulpeloos is, en vraagt ​​zich af welke wereld er gaat komen…

Wat is de plaats van plastic in ons leven?

Plastic werd aan het begin van de 20e eeuw uitgevonden. De populariteit is blijven groeien omdat het zichzelf heeft bewezen bruikbaar, veelzijdig en goedkoop te produceren. Aanvankelijk werd het vooral gebruikt in de defensie- en hightechindustrie, maar het gebruik breidde zich al snel uit naar vrijwel elk aspect van het dagelijks leven.

In de jaren vijftig en zestig leidden de industrialisatie en de stijgende levensstandaard tot een exponentiële toename van de plasticproductie. In de jaren vijftig bedroeg de mondiale plasticproductie ongeveer 1,5 miljoen ton. In de jaren 2000 waren dat er 180 miljoen. Tegenwoordig heeft de hoeveelheid de 350 miljoen ton overschreden (Bron OESO). Het is duidelijk dat een groot deel van dit afval nog steeds slecht wordt beheerd.

In dit enorme universum van gefabriceerde producten vertegenwoordigen kunststoffen voor eenmalig gebruik, zoals tassen, flessen en verpakkingen, een aanzienlijk deel van deze toename en zijn ze verantwoordelijk voor de meeste milieuproblemen die vandaag de dag worden geïdentificeerd.

Hoe komt plastic in de oceanen terecht?

Volgens sommige schattingen bedraagt ​​de hoeveelheid plastic die jaarlijks in de oceanen belandt ongeveer 8 miljoen ton, wat het equivalent is van een dumptruck met plastic afval die elke minuut wordt gedumpt.

Oceanische gyres, immense wervelingen van oceaanwater gevormd door oceaanstromingen, accumuleren drijvend afval en vormen wat wel “plastic soepen“. Ze bestaan ​​uit macroafval, maar ook en vooral uit kleine gebroken stukjes plastic, evenals korrels. Door de doorschijnende kleur van deze soepen zijn ze bijna niet waarneembaar op satellietbeelden, maar vanaf boten zijn ze duidelijk zichtbaar.

Laten we daarbij niet vergeten dat de tijd die nodig is voor de afbraak van een plastic voorwerp geschat wordt op 500 tot 1000 jaar. Hun toxiciteit varieert afhankelijk van het type plastic. Omdat hun ligging op volle zee moeilijk is, blijft het opruimen een probleem dat tot op heden nog niet volledig is opgelost. Deze gebieden met plasticconcentratie vormen vallen voor zeeschildpadden en andere dieren die deel uitmaken van de zeefauna.

Welke risico’s vertegenwoordigen kunststoffen voor zeeschildpadden?

Kunststoffen bevatten vaak diverse additieven, zoals weekmakers, UV-stabilisatoren en kleurstoffen, die in water kunnen dispergeren. Veel van deze chemische verbindingen zijn giftig voor zeedieren. Sommige kunststoffen kunnen ook fungeren als spons voor andere milieuverontreinigende stoffen, zoals PCB’s (polychloorbifenylen) en DDT (dichloordifenyltrichloorethaan), waarbij hoge concentraties van deze stoffen worden opgehoopt.

Giftige stoffen die in plastic worden aangetroffen, kunnen door zeedieren worden opgenomen en zich ophopen in hun vetweefsel. Dit fenomeen heet bioaccumulatie. Deze gifstoffen kunnen vervolgens via de voedselketen naar hogere niveaus worden overgebracht, een proces dat biomagnificatie wordt genoemd. Een schildpad die plastic heeft ingenomen, kan op zijn beurt worden geconsumeerd door een roofdier, zoals een haai, wat leidt tot de ophoping van gifstoffen in het lichaam van het roofdier.

Maar het innemen van plastic veroorzaakt andere problemen voor schildpadden dan alleen de vervuiling van hun weefsels en vergiftiging. Wanneer plastic de vorm heeft van puin dat de schildpad voor een prooi kan aanzien, kan dit leiden tot plasticvervuiling obstakels van het spijsverteringsstelsel van de schildpad, wat leidt tot pijn, inwendige schade en, in ernstige gevallen, de dood. Bovendien kan plastic afval veroorzaken vals gevoel van verzadiging bij schildpadden. Ze verminderen hun dieet met echt voedsel. Uiteindelijk raakt het dier ondervoed en sterft uiteindelijk.

Plastic schaadt zeeschildpadden alleen door inname

Zeeschildpadden kunnen verstrikt raken in plastic afval, zoals weggegooide visnetten. In het beste geval behouden ze enige mobiliteit, maar deze wordt verminderd, wat hun vermogen om te jagen, te migreren en aan roofdieren te ontsnappen beïnvloedt. Bovendien moet de schildpad extra inspanning leveren om te bewegen. Het dier kan dan zichzelf uitputten snel, waardoor de kansen om opgegeten te worden groter worden en de overlevingskansen kleiner worden. Puin kan hen ook verwonden. Snijwonden of schaafwonden kunnen geïnfecteerd raken en leiden tot de dood van het dier.

Zoals u weet zijn stranden essentieel voor het nestelen van zeeschildpadden. Deze plaatsen waarvan we ons vaak voorstellen dat ze idyllisch zijn, kunnen helaas worden overspoeld door plastic. Vrouwtjes hebben dan meer moeite met het vinden van een geschikte plek om hun eieren te leggen. Plastic afval vormt ook fysieke obstakels voor jonge schildpadden die de zee proberen te bereiken, waardoor ze nog kwetsbaarder worden voor roofdieren.

Verschillende onderzoeken hebben aangetoond dat de inname van plastic en verstrikking in puin de overlevingskans van jonge schildpadden aanzienlijk vermindert. Volgens sommige schattingen heeft tot wel 50% van de jonge schildpadden ooit in hun leven plastic binnengekregen, met vaak fatale gevolgen.

Hoewel de gevolgen op de korte termijn gemakkelijk te begrijpen zijn, mogen de gevolgen op de lange termijn niet over het hoofd worden gezien. De inname van plastic kan van invloed zijn op de genetische diversiteit van zeeschildpadpopulaties. Door het overlevingspercentage van jongeren te verlagen en de sterfte onder volwassenen te verhogen, kan plastic mogelijk de overleving in gevaar brengen van individuen die het best in staat zijn om te overleven. overleving van de soort.

Oplossingen om zeeschildpadden te redden?

Organisaties voeren grootschalige projecten uit om de oceanen schoon te maken. Sommige van deze projecten hebben met succes tonnen plastic uit de oceanen verwijderd. Het Great Barrier Reef in Australië heeft geprofiteerd van schoonmaakprogramma’s die de leefruimte voor zeeschildpadden hebben verbeterd. Costa Rica staat bekend om zijn initiatieven om broedstranden te beschermen, waardoor de overlevingskansen van schildpadeieren en jongen zijn toegenomen.

Er worden verschillende innovatieve technologieën ontwikkeld voor het verwijderen van plastic uit de oceanen. Van de drijvende barrières zijn opgezet om passief plastic in te zamelen, terwijl schoonmaakdrones worden ingezet om afval op moeilijk bereikbare plekken op te halen. Satelliettags worden ook door wetenschappers gebruikt om de verspreiding van plastic afval beter te begrijpen. Dit wordt bijvoorbeeld gebruikt bij de monding van rivieren in Jakarta; dit maakt een efficiëntere inzameling mogelijk.

Meer en meeralternatieven
Er zijn plastic voor eenmalig gebruik op de markt verkrijgbaar: composteerbaar bestek, papieren of bamboe rietjes, herbruikbare stoffen zakken. Het gebruik van deze alternatieve producten wordt door wetten in verschillende landen aangemoedigd. Dit is wat we waarnemen binnen de Europese Unie en in staten als Californië.

Ieder individu heeft de macht om op te treden en bij te dragen aan het behoud van zeeschildpadden en hun leefgebied. Door het gebruik van plastic voor eenmalig gebruik te verminderen en te kiezen voor alternatieve of composteerbare producten, wordt de hoeveelheid afval die waarschijnlijk in de oceanen terechtkomt, verminderd. Ook is het interessant om mee te doen aan strandschoonmaakoperaties. Maar het nuttigste gebaar is zeker om actief deel te nemen aan de selectief sorteren van uw afval en zorg ervoor dat u kunststoffen en andere recyclebare materialen op de juiste manier afvoert.