Waar wordt een hond liever gestreeld?

Honden zijn aanhankelijke metgezellen en strelingen zijn een integraal onderdeel van de relatie die we met hen hebben. Niet alle honden worden echter graag op dezelfde manier, noch op dezelfde plaats. Door hun lichamelijke voorkeuren beter te begrijpen, is het mogelijk om de medeplichtigheid te verdiepen en de master-dog-link te versterken. Dit artikel helpt je om de meest populaire gebieden voor strelingen te ontcijferen, en degenen die beter te vermijden zijn!

De rol van strelingen bij honden

Cares hebben een rustgevend effect bij veel honden. Ze kunnen:

• Stress verminderen,
• Stimuleer de productie van oxytocine, het welzijnhormoon,
• Versterk de emotionele band tussen de hond en zijn mens,
• Help onderwijs en socialisatie.

Maar voor een streling om echt aangenaam te zijn voor de hond, is het nog steeds nodig om op de juiste plaats te worden gemaakt, op het juiste moment.

Nek en bovenkant van de borst: een veilig gebied

In de meeste gesocialiseerde honden, de nek
is een bevoorrecht gebied voor strelingen. Het is geen toeval dat de meesters instinctief hun handen op dit deel van het lichaam steken: het is gemakkelijk toegankelijk en de hond kan het als een neutrale en geruststellende interactie beschouwen.

DE bovenkant van de borst (Tussen de twee voorpoten) is ook een zeer goed getolereerd gebied. Het ligt dicht bij het zwaartepunt van de hond, wat betekent dat het strelingen kan krijgen zonder zich onevenwichtig te voelen. Dit type contact kan een enigszins nerveuze of opgewonden hond kalmeren.

Achter de oren: een beetje plezier voor veel honden

Kras Achter de oren is vaak een bron van plezier. Dit gebied bevat veel zenuwuiteinden en is gemakkelijk toegankelijk voor mensen, terwijl het een plek is waar de hond zich niet bedreigd voelt.

Het is echter noodzakelijk om de reacties van het dier te observeren: als de hond in de richting van de hand leunt, hun ogen sluit of ontspant, is het dat de streling wordt gewaardeerd. Aan de andere kant, als het je hoofd draait, weggaat of je oren verlagen, moet je onmiddellijk stoppen.

De basis van de staart: dubbel -randgebied

Bij sommige honden, de staartbasis (net boven het zwembad) is een uiterst aangenaam gebied. Met zachtjes groeien deze plek kan zelfs een kloppende reflex van het achterbeen activeren of de staart kronkelen.

Maar pas op: dit gebied is ook erg gevoelig. Sommige honden kunnen het als opdringerig of ongemakkelijk beschouwen, vooral als ze in dit gebied lage rugpijn, dermatitis of parasieten hebben gehad. Het is beter om te beginnen met zachte strelingen en de reacties te observeren.

Terug en zijkanten: voor honden die van langdurige knuffels houden

Honden die van lange stringssessies houden, zullen waarderen dat we de hand op hun rug of partij geven. Dit zijn gebieden waar de druk goed wordt verdragen, vooral bij middelgrote tot grote honden.

Bij kleinere honden moet de druk worden aangepast: een te ondersteunde streling kan worden gezien als een fysieke beperking. Het is ook belangrijk om het tempo van de hond te respecteren: bepaalde meer onafhankelijke rassen (zoals Shiba Inu, Basenji of bepaalde holen) kunnen snel moe worden.

Onder de kin: een teken van vertrouwen

Een hond onder de kin strelen is een niet -initelijke manier om contact te leggen, vooral met een hond die niet bekend is. In tegenstelling tot de strelingen op het hoofd (zie hieronder), zijn degenen onder de kin niets bedreigend voor de hond, omdat ze niet van bovenaf komen.

In een hond die je vertrouwt, kan deze streling heel aangenaam zijn. Het stelt de hond ook in staat om de situatie onder controle te houden: het kan gemakkelijk teruggaan als het contact niet op prijs stelt.

De gebieden om te vermijden

Als bepaalde gebieden worden geprezen door honden, moeten anderen met voorzichtigheid worden benaderd of zelfs volgens individuen worden vermeden.

1. De bovenkant van het hoofd

Veel mensen hebben de reflex om hun handen op het hoofd van een hond te leggen, maar dit gebaar kan slecht worden waargenomen. Hij wordt gezien als dominant of invasiefvooral als de hand direct van boven komt, zonder dat de hond er op kan anticiperen.

Sommige honden accepteren het, maar velen tolereren het zonder het echt te waarderen. Het is beter om dit contact te vermijden, vooral met een onbekende hond.

2. De benen

De meeste honden houden er niet van dat hun benen worden aangeraakt. Dit gebied is gevoelig en contact kan worden gezien als een veterinaire beperking of gebaar. Natuurlijk accepteren sommige honden die zijn opgeleid en gewend vanaf jonge leeftijd het, vooral degenen die gewend zijn om regelmatig te worden verzorgd of behandeld.

3. De buik

De buik is een dubbelzinnig gebied. Wanneer een hond op de achterkant gaat, is dit niet altijd een uitnodiging voor de knuffel. Dit kan een teken zijn van inzending, stress of een afstandsverzoek. Als de hond echt ontspannen is, wat hij kalm ademt, en zijn staart klopt zachtjes, dan kan de streling in de verleiding komen. Maar het mag nooit worden opgelegd!

Respecteer de toestemming van de hond

Een hond die van strippen houdt, laat hem duidelijk zien: hij komt om het contact te krijgen, duwt je hand met zijn snuit, houdt je aan of neemt een ontspannen houding aan. Omgekeerd is een hond die zich uitstrekt, zijn hoofd draait, geeuwt, hun lippen likt of weggaat, is niet in de stemming om aangeraakt te worden. Aandringend kan de relatie verslechteren.

Het is essentieel om te leren Lees lichaamstaal van zijn dier om zijn behoeften te respecteren.

Pas de streling aan het karakter van de hond aan

Niet alle honden zijn “knuffels” in permanente zoektocht naar genegenheid! Sommigen geven de voorkeur aan externe interacties, games of gewoon de rustige aanwezigheid van hun mens. Hun ras, geschiedenis, onderwijs en temperament spelen een belangrijke rol.

Een zeer aanhankelijke hond zal zich vaak gemakkelijker lenen voor strelingen, terwijl een meer onafhankelijke of gevoelige hond selectiever kan zijn.

Zorgen en positieve versterking

Strelingen kunnen ook worden gebruikt als beloningvooral voor honden die niet erg gemotiveerd zijn door voedsel of speelgoed. In dit geval moeten ze altijd worden gegeven in een moment van kalmte, met respect voor de voorkeuren van de hond.

Wees echter voorzichtig met het niet strelen van een hond wanneer deze bezig is met het aannemen van ongewenst gedrag (schors, sprong, agitatie): dit kan worden gezien als een onvrijwillige aanmoediging.

Concluderend zijn strelen veel meer dan een eenvoudig moment van tederheid: ze zijn een echte taal! Leren uw hond op de juiste plaats te strelen, op het juiste moment, en volgens uw voorkeuren kunt u een vertrouwensrelatie creëren.

Door Juliette Garnodier – Dr Veterinary – Gepubliceerd op 06/21/2025