Voortplanting van nijlpaarden: geslachtsrijpheid, cyclus, dracht en geboorte

Het nijlpaard (Nijlpaard amphibius) is een groot zoogdier dat bekend staat om zijn semi-aquatische leven. Het is daarom interessant om te vragen in welke omgeving de jongen geboren worden: brengen moeders de jongen ter wereld op het land of in het water? Dit artikel beschrijft de voortplanting van nijlpaarden, waarbij ook aandacht wordt besteed aan hun seksuele volwassenheid, hun voortplantingscyclus of gezinsinteracties.

Op welke leeftijd kan het nijlpaard bevallen?

Hoewel seksuele volwassenheid bij nijlpaarden wordt bereikt op een gemiddelde leeftijd van 5 tot 6 jaar voor vrouwtjes en 7 tot 8 jaar voor mannetjes, vertaalt dit zich niet onmiddellijk in actieve reproductieve activiteit.

Deze eigenaardigheid kan worden toegeschreven aan de complexe sociale dynamiek binnen nijlpaardgroepen. Voor mannen is het bereiken van geslachtsrijpheid niet voldoende om met voortplanting te beginnen. Ze moeten ook toegang hebben tot a hoge sociale rang of dominant, wat de deuren opent voor seksuele interacties met vrouwen. Uiteindelijk gebeurt dit vaker na de 10 jaar. Houd er rekening mee dat hun levensduur tussen de 40 en 50 jaar ligt. Het moet gezegd worden dat hij op deze leeftijd krachtig genoeg is om een ​​territorium of een groep vrouwtjes te verdedigen tegen andere rivaliserende mannetjes.

Hoe ziet de voortplantingscyclus van nijlpaarden eruit?

De voortplantingscyclus van nijlpaarden wordt beïnvloed door hun omgeving en klimatologische omstandigheden. De vrouwelijke vruchtbare periode is opmerkelijk kort en duurt slechts een paar uur. Het moet echter samenvallen met de aanwezigheid van een dominant mannetje dat kan paren. Competitie tussen mannen om toegang tot vrouwen en de korte periode van vrouwelijke ontvankelijkheid zijn mechanismen die mannelijke selectie maximaliseren de sterkstewaardoor een betere genetische kwaliteit van de nakomelingen wordt gegarandeerd.

Wat de kansen op voortplanting vergroot, is dat de periode niet beperkt is tot een bepaald seizoen. We zien echter dat de voortplantingsactiviteit groter is tegen het einde van het regenseizoen. Dit kan op verschillende manieren worden verklaard. Het einde van het regenseizoen komt vaak overeen met a overvloed aan hulpbronnen voedsel, dat de gezondheid en vitaliteit van vrouwen ondersteunt, waardoor hun vruchtbaarheid toeneemt. Hogere waterstanden zorgen voor een betere bescherming van de jongen tegen landroofdieren, omdat de jongen zich gemakkelijker in het water kunnen verstoppen.

Nijlpaard zwangerschap

De draagtijd bij het nijlpaard duurt ongeveer 8 maanden, uiteindelijk vrij korte duur vergeleken met andere grote zoogdieren. Deze kortere periode zou een evolutionaire aanpassing kunnen zijn, gericht op het minimaliseren van de tijd waarin zwangere vrouwtjes minder mobiel zijn en daarom kwetsbaarder voor roofdieren. Tijdens de zwangerschap voeren vrouwtjes over het algemeen dagelijkse activiteiten binnen de groep uit, hoewel hun voedselbehoefte kan toenemen om de ontwikkeling van de foetus te ondersteunen.

Geboorte van baby’s

De geboorte van een nijlpaard is een opmerkelijk rustige gebeurtenis die meestal plaatsvindt weg van water, op oevers of in afgelegen grasvelden. Deze geboortelocatie is bedoeld om de onmiddellijke bedreigingen van waterroofdieren zoals krokodillen te vermijden. Nijlpaarden brengen meestal maar één jong ter wereld. Maar het komt voor dat een vrouwtje twee jongen baart.

Na de bevalling is het gedrag van de moeder essentieel voor het voortbestaan ​​van de pasgeborene. De moeder en haar kalf blijven vaak enkele dagen geïsoleerd van de rest van de groep, gedurende welke de band tussen moeder en welp wordt opgebouwd en de jongen leren borstvoeding te geven. Borstvoeding duurt ongeveer 8 maanden, hoewel de kleine vanaf 4 maanden gras begint te knabbelen. Deze periode van isolatie helpt de pasgeborene ook te beschermen tegen mogelijke kindermoord door andere mannetjes en tegen aanvallen door roofdieren.

Terug naar het water

Vervolgens laat de moeder de jongen voorzichtig kennismaken met het watermilieu. Het water biedt het jonge nijlpaard een schuilplaats landroofdieren en helpt bij het reguleren van de lichaamstemperatuur. Jonge nijlpaarden leren snel hoe ze onder water moeten omgaan.

Laten we hier niet vergeten dat deze dieren niet kunnen zwemmen. In werkelijkheid zinken ze, als het water diep wordt, gewoon langzaam, waarbij ze hun drijfvermogen gebruiken om onder water te springen/rennen. Dankzij dit vermogen om onder te duiken, kunnen ze zich verstoppen wanneer potentiële bedreigingen worden geïdentificeerd. Nijlpaarden moeten elke 3 tot 5 minuten weer boven komen om te ademen. De neusgaten sluiten zich automatisch, ook als ze diep in slaap zijn: ze gaan automatisch omhoog om te ademen.

Uitdagingen van het eerste levensjaar

Het eerste levensjaar is van cruciaal belang voor jonge nijlpaarden. Het sterftecijfer is uiteindelijk relatief hoog als gevolg van predatie en milieu-uitdagingen. De grootste bedreiging voor jonge nijlpaarden komt van krokodillen, leeuwen en soms luipaarden. De constante en beschermende aanwezigheid van de moeder verkleint echter de risico’s voor de jongen aanzienlijk.

In tegenstelling tot de moeder is de rol van de vader bij het grootbrengen van jonge nijlpaarden minimaal. Dominante mannetjes binnen een groep houden zich voornamelijk bezig met activiteiten die verband houden met territoriumverdediging en voortplanting met meerdere vrouwtjes. Hun bijdrage aan het voortbestaan ​​van de jongeren blijft vaak beperkt tot de algemene bescherming van de groep tegen bedreigingen van roofdieren of rivaliserende mannetjes, zonder noemenswaardige directe interacties met de jongeren.

Bij nijlpaarden zijn er dus geen stabiele paren, omdat de sociale structuur polygaam is: de mannetjes wel opportunisten in hun paring. Deze dynamiek vermindert de ouderlijke investeringen van zelfs de man, maar maximaliseert het genetische potentieel dat binnen de bevolking verspreid is, wat een effectieve strategie is in omgevingen waar de hulpbronnen overvloedig genoeg zijn om meerdere moeders en hun jongen te ondersteunen.

Nijlpaard amphibius wordt momenteel geclassificeerd als een kwetsbare soort. Het staat vermeld op de rode lijst van de IUCN (International Union for Conservation of Nature). Hoewel deze zoogdieren wijdverbreid zijn in veel delen van Afrika bezuiden de Sahara, is hun populatie de afgelopen decennia aanzienlijk afgenomen, voornamelijk als gevolg van verlies van leefgebied en stroperij.

De omschakeling van wetlands voor landbouw en stadsuitbreiding heeft de natuurlijke habitats van de nijlpaarden aanzienlijk verkleind. Het droogleggen van moerassen en het aanpassen van waterlopen heeft directe gevolgen voor hun leefruimte. Nijlpaarden worden ook illegaal bejaagd vanwege hun ivoor (van hun grote hoektanden), vlees en andere lichaamsdelen. Ten slotte worden de lokale bewoners gedwongen om hen te doden om hun levensonderhoud te beschermen, omdat ze aanzienlijke schade aanrichten aan de gewassen wanneer ze ’s nachts uit het water komen om zich te voeden.

Door Laetitia Cochet – Gepubliceerd op 05/05/2024 Nijlpaard