Voortplanting en levenscyclus van luizen

De luis is dit microscopisch kleine dier dat ouders en kinderen zorgen kan baren. Ze worden bij voorkeur op de kop van de laatste gevonden omdat ze meer in contact met elkaar leven, wat de verspreiding van het insect van kop tot kop vergemakkelijkt. Het is ook bekend dat de huid van kinderen minder talg afscheidt dan die van volwassenen, wat de installatie van luizen daar vergemakkelijkt. Kinderen zijn echter niet allemaal gelijk voor hen, sommigen lijken hen meer aan te trekken dan anderen. In dit artikel kom je meer te weten over het leven en de voortplanting van dit meest irritante insect.

Verschillende luizen in ons dagelijks leven

Luizen zijn insecten die alleen op een gastdier kunnen leven. Afgezien van een gastheer overleeft hij slechts een paar uur of zelfs dagen. Het heeft hulp van dieren nodig om zich te voeden en voort te planten. Luizen zijn gespecialiseerd: hondenluizen parasiteren alleen honden, kattenluizen alleen katten. Hetzelfde geldt voor menselijke luizen. We hebben dus geen kans om luizen van onze huisdieren te krijgen.

In Europa komen twee soorten hondenluizen voor: Trichodectes canis En Linognathus setosus. De eerste voedt zich met huidresten, terwijl de tweede zich voedt met bloed. Aan de kattenkant ontmoeten we slechts één soort, Felicola subrostratusdie zich voedt met huidresten.

Bij mensen kunnen we wimperluizen, haarluizen en lichaamsluizen tegenkomen. Wimperluizen, of krabben, worden minder vaak “schaamluis” genoemd, ook al is dat hun wetenschappelijke naam: phtirus schaambeen (vinden we ook phtirius inguinalis). Ze vestigen zich inderdaad vaker in de schaamstreek. Ze zijn te vinden in de oksels, romp en wenkbrauwen, alleen bij mensen van wie het haar een bepaalde diameter heeft. Omdat ze worden overgedragen na seks met een besmette persoon, wordt een besmetting met deze luis beschouwd als een seksueel overdraagbare aandoening (SOA). Altijd in de mens kan men elkaar ontmoeten pediculus humanus, hoofd- en lichaamsluis. Vooral de soldaten die tijdens de Eerste Wereldoorlog in de loopgraven leefden, hadden het zwaar te verduren. Hij is het die ouders tegenwoordig zo bang maakt.

Hoe verspreiden luizen zich?

In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, richten luizen zich niet op mensen met twijfelachtige hygiëne; de netheid van de gastheer maakt voor hen geen verschil. Besmetting van de ene host naar de andere is in wezen door contact. Besmetting door de omgeving is zeldzaam, luizen overleven slechts enkele uren tot enkele dagen zonder gastheer, afhankelijk van de soort en de omstandigheden. Het is echter nog steeds mogelijk om luizen te vangen door de haarborstel of de helm te gebruiken van een persoon die ermee besmet is. Daarom is het gebruikelijk om de hele omgeving te behandelen die in contact komt met de besmette persoon: kleding, beddengoed en voorwerpen die in contact zijn geweest met luizen.

Krabben worden echter steeds zeldzamer in het Westen vanwege de wijdverbreide pelsjacht. Sterker nog, meer dan 50% van de Westerse volwassen bevolking verwijdert zijn of haar schaamhaar geheel of gedeeltelijk. De schaamluis vindt dus steeds minder gunstige omgevingen om zich in te nestelen. De mode voor het aanbrengen van wimperextensions biedt echter nieuwe kansen omdat het de kans op besmetting vergroot omdat wimpers volumineuzer zijn. Het is daarom noodzakelijk waakzaam te zijn bij de keuze van het installatie-instituut waarvan de hygiëne onberispelijk moet zijn, met name door gebruik te maken van gesteriliseerde apparatuur.

Voortplanting van de hoofdluis

Pediculus humanus meet tussen 2 en 4 millimeter en treft tussen 10 en 20% van de schoolkinderen, over het algemeen tussen de 3 en 10 jaar oud. Het insect voedt zich door bloed uit hun gastheer te zuigen. Hun aanwezigheid veroorzaakt jeuk. Deze zouden worden gevoeld wanneer het besmette individu gevoelig wordt voor elementen van het speeksel dat de luis injecteert tijdens het voeden. Luizen kunnen indirect een infectie veroorzaken, omdat kinderen zich kunnen krabben met vuile vingernagels.

Pediculus humanus heeft zes stompe poten die zijn uitgerust met klauwen waarmee hij zich effectief aan het haar kan hechten en kan bewegen. Het is bedekt met een ondoordringbare nagelriem. Het heeft twee ogen en een paar antennes. Hij overleeft niet langer dan 2 dagen zonder te eten. De levenscyclus speelt zich volledig af op de host. Deze cyclus is kort maar de reproductiesnelheid van het insect is hoog.

Hier zijn de belangrijkste gegevens over het onderwerp:

• Een hoofdluis leeft meestal tussen de 10 en 50 dagen;
• Een mannetjesluis heeft 2 paar testikels. Hij kan 18-20 vrouwtjes achter elkaar bevruchten;
• Een vrouwtjesluis paart meerdere keren tijdens haar volwassen leven;
• Elke dag legt een vrouwtje 4 tot 10 eieren (neten genoemd) per dag;
• In één levenscyclus legt een vrouwtje tussen de 150 en 300 eieren.

Ontwikkeling van neten

Een net heeft een eivormige vorm en de kleur varieert tijdens zijn leven. Wanneer de chitine-schaal een levend embryo bevat, is de kleur geelachtig tot grijsachtig en gloeit deze. Als het leeg is, is het wit, waardoor het op folie lijkt.

De eieren zijn ongeveer 0,8 mm groot. Het vrouwtje legt ze op het haar, op minder dan 1 cm van de hoofdhuid. Ze houden elkaar vast met een soort lijm die bestand is tegen water.

De neten komen na 7 tot 8 dagen uit. 3 tot 4 dagen later vervelt de larve een eerste keer, een tweede keer drie dagen later en een derde keer drie dagen later. In dit stadium, ongeveer 16 tot 17 dagen na het leggen van eieren, is de luis volwassen (imago). Het kan dan 10 uur na de laatste rui paren.

De snelheid waarmee luizen zich ontwikkelen is afhankelijk van de omgevingstemperatuur en vochtigheid: de ideale temperatuur is 32°C, maar het gunstige bereik ligt tussen 29 en 36°C.

Weg met hoofdluis

Een luis gaat niet dood bij contact met water, maar sterft bij contact met plantaardige olie. De mechanismen zijn nog niet goed begrepen, maar het is duidelijk dat het werkt. Het is dus niet nodig om veel geld uit te geven om er vanaf te komen. Sommigen geloven dat het voldoende is om het haar van de besmette persoon met olijfolie of zonnebloemolie te borstelen.

We raden verder het gebruik van mayonaise aan, waardoor je de applicatie beter kunt visualiseren en tegelijkertijd de haarvezel versterkt dankzij de aanwezigheid van ei. Laat het een uur intrekken om zeker te zijn van de effectiviteit. Spoel en was het haar na een uur blootstelling zorgvuldig om het vet te verwijderen. Laat vervolgens een kam met smalle tanden, speciaal ontworpen voor luizen, streng voor streng lopen om luizen en neten te verwijderen. Je moet ook het bad of de douche waarin je je haar hebt gewassen schoonmaken, omdat het oppervlak bedekt zal zijn met vet. Mogelijk moet u de operatie een week later herhalen als u de aanwezigheid van insecten waarneemt. Het wordt zelfs aanbevolen om de dood van alle insecten te verzekeren.

Het is ook belangrijk om het haar van andere gezinsleden te inspecteren (luizen profiteren van knuffels om de hoofden van volwassenen binnen te dringen!) en behandel ze indien nodig. Het zal ook nodig zijn om de voorwerpen waarmee de besmette persoon in contact is geweest te behandelen: kleding, badhanddoeken, lakens, kussenslopen, dekbedden, lievelingen. Het wordt aanbevolen om ze op 60°C te wassen. Gebruik voor items die niet in de machine gewassen kunnen worden (hoofdsteunen van autostoelen, sofa’s, speelmatten, enz.) een luizenspray die speciaal voor items is ontworpen. Haarborstels worden ondergedompeld in kokend water. Als het voorwerp niet bestand is tegen contact met water, plaats het dan 36 uur in een luchtdichte plastic zak.

Om herhaling van deze vervelende handelingen te voorkomen, is het het beste om besmetting te voorkomen. Neem de tijd om uw kind te herinneren aan de basisregels die het moet volgen met vrienden, zoals niet met het hoofd in contact komen met vrienden, geen haarborstels of elastiekjes van andere mensen gebruiken, hun eigen haar niet uitlenen…