Vergiftiging van uw hond: hoe reageren?

Wanneer een hond het slachtoffer is van vergiftiging, moet zijn baas dringend maar met onderscheidingsvermogen reageren, omdat bepaalde houdingen de gezondheidstoestand van het dier kunnen verergeren en zelfs tot de dood kunnen leiden. Om er goed mee om te gaan, is het daarom beter om de verschillende symptomen te kennen die een vergiftiging kunnen voorspellen. Maar het is nog steeds nodig om de oorzaak te achterhalen, omdat niet in alle gevallen dezelfde zorg moet worden toegepast. Laten we inchecken.

Hondenvergiftiging: de verschillende oorzaken

Een hond kan vergiftigd worden door:

• Een giftig huishoudelijk of industrieel product,
• Een plant zoals lelietje-van-dalen, acacia, yucca, oleander, ficus, cyclaam of zelfs hortensia, anemoon en vele andere, waarvan sommige dodelijk zijn,
• Een medicijn bedoeld voor mensen,
• Een gif zoals rattengif bijvoorbeeld,
• besmet voedsel,
• Een voedsel van goede kwaliteit, maar dat hij niet kan verteren omdat het niet voor hem bedoeld is.

Over giftig voedsel gesproken: een van de beste voorbeelden is pure chocolade, die een beetje cafeïne bevat, maar een zeer hoog gehalte aan de alkaloïde theobromine. Hoewel het uitstekend is voor mensen, is het echter uiterst giftig voor honden. Slechts 2 gram pure chocolade per kilo kan immers leiden tot een dodelijke vergiftiging bij honden, dat wil zeggen bijvoorbeeld 30 gram voor een dier van 15 kg. Slechts de helft kan leiden tot de dood van de hond als hij bovendien allergisch is voor een van de bestanddelen van cacao!

De baas van het vergiftigde dier kan meteen zien dat het helemaal niet goed gaat met zijn hond, zonder de reden te weten. Het is heel belangrijk om de toestand van het dier niet te bagatelliseren en zo snel mogelijk te reageren, maar absoluut kalm te blijven om uw kleine metgezel gerust te stellen.

Vergiftiging bij honden: symptomen

Verschillende verschijningsvormen kunnen het vermoeden van hondenvergiftiging doen rijzen. We kunnen bijvoorbeeld zien:

Een stijging van de lichaamstemperatuur van de hond.

Houd er rekening mee dat het in normale tijden tussen 38,3 en 39,2°C is. Bij twijfel is het nuttig om de rectale temperatuur van het dier te meten met behulp van een geschikte thermometer. Hoewel het geen specifiek teken van vergiftiging is, is hoge koorts al een bewijs dat er iets mis is.

Een hartslag groter dan 180 slagen per minuut.

Dit alleen al rechtvaardigt een spoedconsult. Om de hartslag van zijn hond te onderzoeken, kan de meester simpelweg zijn hand op de linkerborst van zijn kleine metgezel leggen en de hartslag van zijn hond gedurende 20 seconden tellen. Door het resultaat met 3 te vermenigvuldigen, krijgt hij ongeveer het aantal pulsen per minuut (de hartslag is niet altijd ultraregelmatig). Het is ook belangrijk om op te merken of deze pols volkomen regelmatig is of niet, zodat u dit aan de dierenarts kunt melden.

Een verandering in de kleur van de tong en het tandvlees van de hond.

Alles is in orde als ze roze zijn. Aan de andere kant, als de kleur van de tong en het tandvlees paars, donkerrood of juist wit wordt, is er echt reden tot bezorgdheid. Op dezelfde manier mag druk met de duim op het tandvlees van de hond geen bleekmiddel veroorzaken dat langer dan 2 of 3 seconden duurt.

Het lijkt erop dat de hond pijn heeft.

Vergiftiging leidt doorgaans tot min of meer hevige buikpijn.

Naast deze verschijnselen kunnen bepaalde symptomen de vergiftiging van de hond bevestigen, zoals bijvoorbeeld:

• Veel speekselvloed,
• braken,
• Diarree,
• trillingen,
• Een weigering om te eten
• Een diep hijgen dat meer dan een half uur aanhoudt, ondanks dat het dier tot rust is gebracht,
• onverklaarbare opwinding,
• ademhalingsproblemen,
• Hart problemen,
• desoriëntatie,
• spiertrekkingen,
• loopproblemen,
• Een evenwichtsverlies tot het punt dat het dier niet meer op zijn poten kan staan,
• Bloeden.

De vergiftigde hond voelt niet al deze symptomen, maar in ieder geval meerdere, en de lijst varieert afhankelijk van het gif dat hij heeft ingenomen.

Het is erg belangrijk dat de meester die de vergiftiging van zijn hond vermoedt, nauwgezet alle manifestaties en symptomen noteert die zijn kleine metgezel presenteert, om deze aan de dierenarts te melden. Het is ook noodzakelijk om de tijden en duur van deze manifestaties te noteren, evenals hun evolutie. Dit kan voor de professional een grote hulp zijn en hem in staat stellen de vergiftiging zo snel mogelijk te diagnosticeren.

Als het gif door de meester wordt geïdentificeerd, is het uiteraard essentieel om de verpakking of de fles mee te nemen tijdens het consult. In ieder geval is het noodzakelijk om zo snel mogelijk kennis te nemen van de aanwijzingen op de verpakking, zoals de exacte samenstelling van het product, maar ook het telefoonnummer van het antigifcentrum dat onverwijld moet worden gebeld.

Het kan natuurlijk zijn dat de hond buiten vergiftigd is, tijdens een van zijn solo-uitjes. De identificatie van het gif is in dit geval behoorlijk moeilijk.

Hoe te reageren als uw hond vergiftigd is?

Zelfs als de meester nog geen bevestiging heeft dat zijn hond inderdaad het slachtoffer is van vergiftiging, moet hij bij de minste twijfel absoluut:

• Ga dringend naar de dierenkliniek bij u in de buurt of naar het kantoor van uw gebruikelijke dierenarts.
• Bel een antigifcentrum of het nummer dat op de verpakking van het verdachte product staat.

Opgemerkt moet worden dat er in Frankrijk twee anti-veterinaire gifcentra zijn, namelijk:

• Het Centre Anti Poison Animal et Environnement de l’Ouest (CAPAE-Ouest) van Nantes (44), bereikbaar op het nummer 02 40 68 77 40
• Het Nationaal Centrum voor Veterinaire Toxicologische Informatie (CNITV) van Marcy-L’Etoile (69) met nummer 04 78 87 10 40

Elk antigifcentrum gespecialiseerd in diergezondheid is 24/24 en 7/7 bereikbaar. Geen van beide wordt gesubsidieerd. Alleen vrijwillige donaties van het publiek en bijdragen van dierenartsen zorgen ervoor dat ze kunnen opereren. Zowel de verstrekte informatie als de adviezen zijn van hoge kwaliteit doordat ze worden gecommuniceerd door zowel Onderzoekers als door dierenartsen en studenten die bestemd zijn voor het beroep van dierenarts.

Vergiftigde hond: wat niet te doen

Om de circulatie van de giftige stof in het lichaam van het dier niet te versnellen, mag u de hond in geen geval iets te drinken geven – water of melk – en ook niet proberen hem te laten eten.

Probeer nooit braken op te wekken bij een hond als deze verdacht wordt van vergiftiging, aangezien braken kan leiden tot ernstige verbranding van de slokdarm.

Hij mag geen enkele vorm van medicatie krijgen.

De hond is een hebzuchtig dier dat bekend staat om zijn gulzigheid. Hij is daarom bijzonder blootgesteld aan het risico van vergiftiging, omdat hij alles kan eten, ook al wordt hij perfect gevoed door zijn meesters. Om uw hond te beschermen, moet u vanaf jonge leeftijd proberen hem te leren geen voedsel van een vreemde aan te nemen en niet te eten wat hem niet door zijn baas is gegeven. Als deze fundamentele principes dus perfect bij het dier worden ingeprent, zal het niet de gewoonte krijgen om alles te eten wat het tegenkomt tijdens zijn escapades, of het nu in de stad of op het platteland is.