Venezolaanse poedelvlinder: een grappige witte vlinder

Als je de Venezolaanse poedelvlinder niet kent, welk beeld komt er dan in je op als je aan de naam denkt? De meest creatieve krijgt een velddag. Maar afgezien van wat je misschien aan een grap doet denken, is het een echt dier dat vrij recent is ontdekt. Dit is wat we er vandaag over weten.

Beschrijving van de poedelvlinder

Om elk vermoeden van nepfoto’s onmiddellijk weg te nemen, moet u weten dat de persoon die aan de basis ligt van verschillende foto’s die op internet circuleren, Arthur Anker is, professor aan het Instituut voor Biologische Wetenschappen (ICB) van Goiânia in Brazilië.

Sommige mensen vinden deze vlinder best schattig… Zijn overwegend witte haar is zeker bijzonder ontwikkeld en geeft hem een ​​pluche uitstraling, maar zijn grote zwarte ogen zijn misschien niet naar ieders smaak. De vlinder is zo groot als een volwassen mensenhand.

De zoöloog nam de foto’s in 2009, in de Gran Sabana-regio van Venezuela, in het Canaima National Park. Afgezien van de weinige elementen die uit observatie kunnen worden afgeleid, is het erg moeilijk om meer te zeggen omdat deze vlinder een mysterie blijft. De studies zijn niet succesvol genoeg om iets te zeggen, vooral omdat het dier zeldzaam is omdat het sindsdien niet meer is gekruist. Dit zijn nog slechts hypothesen die worden geformuleerd.

Verbindingen met andere soorten

De bekendere soort waar de poedelvlinder aan doet denken is Diaphora mendica, ook wel “bedelladder” genoemd. Je kunt het gemakkelijk tegenkomen omdat het een vlinder is die wijdverspreid is in Midden- en Noord-Europa, evenals in sommige regio’s van Oost-Azië: Klein-Azië, Rusland, Altai. Het is aanwezig in Europees Frankrijk, met uitzondering van Corsica. Het is de aanwezigheid van vrij lange haren die de verbinding tussen de poedelvlinder en de bedelaarsschildpad oproept, ook al zijn ze dat minder in de laatste.

Als deze hypothese juist blijkt te zijn, zou de vlinderpoedel behoren tot de orde van Arctiidae die meer dan 11.000 soorten over de hele wereld omvat, waaronder 6.000 in neotropische gebieden. De rupsen zijn zelf meestal behoorlijk behaard. Rups Pyrrharctia isabella is een goed voorbeeld.

DE Arctiidae zijn motten. Ze vertegenwoordigen ongeveer 90% van de bekende Lepidoptera-soorten. Dit is een zeer diverse groep die niet overeenkomt met een eenheid in de zin van fylogenetische classificatie.

Een uitzonderlijk ecosysteem

Canaima National Park werd opgericht in 1962 en werd in 1994 uitgeroepen tot UNESCO-werelderfgoed. Het gebied is 30.000 km2. Het grootste deel van het gebied wordt ingenomen door rotsachtige plateaus die tepuis worden genoemd. Dit zijn hoge plateaus met abrupte contouren; de gevormde landschappen zijn spectaculair. Ze vormen een uniek ecosysteem in de wereld. Volgens geologen zijn dit de overblijfselen van het Guyanaschild, een oud plateau dat ooit het hart vormde van het supercontinent genaamd Gondwana. Honderden miljoenen jaren geleden was dit deel van Zuid-Amerika verbonden met Afrika. Dit deel van Zuid-Amerika heeft echter veel sporen van zijn gemeenschappelijke verleden met Afrika behouden, zoals endemische soorten tepuis die nauw verwant zijn aan de planten en dieren die in West-Afrika voorkomen.

Het park is gelegen op de Gran Sabana, een Spaanse term die ‘grote savanne’ betekent. Zo is er de salto Angel, de waterval met de grootste sprong ter wereld, 807 meter. Deze tropische savanne wordt bevolkt door ongeveer 12.000 inwoners. Het grootste deel van deze regio is opgenomen in het Canaima National Park.

Elk jaar worden er vele diersoorten ontdekt in de bossen van Zuid-Amerika. Kikkers worden vaak afgebeeld. Het moet gezegd dat ze al heel lang in tropische bossen aanwezig zijn. Gedurende de miljoenen jaren die zijn verstreken, hebben amfibieën een overvloed aan soorten voortgebracht in alle vormen, maten en kleuren, met verbazingwekkende aanpassingen. Velen van hen hebben geleid tot medische vooruitgang: nieuwe antibiotica en analgetica, mogelijke behandelingen voor kanker en de ziekte van Alzheimer… Het lijdt geen twijfel dat dit deel van de planeet veel verrassingen voor ons in petto heeft.