Veldmuis of molrat: hoe te bestrijden?

De veldmuis, die zeer vaak voorkomt in onze tuinen, blijft niet onopgemerkt vanwege de ernstige schade die hij aanricht. Van het gazon tot de moestuin zonder de boomgaard te vergeten, er is niet veel weerstand tegen dit vegetarische knaagdier dat als ongedierte is geclassificeerd. Het verzwakt ook de oevers van waterlopen. Het vertegenwoordigt een echte plaag in de geografische gebieden waar het overvloedig aanwezig is. Laten we eens kijken wie deze veldmuis, ook wel molrat genoemd, is en wat de meest effectieve manier is om hem te bestrijden.

Vole: belangrijkste kenmerken

De grondmuis (Arvicola amfibie wiens synoniem is Arvicola terrestris) is een knaagdierzoogdier dat behoort tot de familie van Cricetidae en geslacht Arvicola. Het moet niet worden verward met de amfibische woelmuis (Arvicola sapidus). Een verwarring is mogelijk vanwege een van de twee wetenschappelijke namen, Arvicola terrestris geeft daarom de voorkeur aan het Integrated Taxonomic Information System (ITIS).

In Frankrijk komt de woelmuis vooral voor in bergachtige streken (Alpen, Centraal Massief en Jura) omdat hij tot 2.000 meter boven zeeniveau kan leven.

Het heeft een gedrongen lichaam, een staart tussen 6 en 11 cm lang, vrij dunne oren, kleine ronde zwarte ogen en een afgeronde snuit. Zijn voorpoten eindigen in 4 vingers en zijn achterpoten in 5 tenen. Wat zijn haar betreft, het is lichtbruin of roodbruin op de rug en beigegrijs op de buik.

Met een gewicht van 300 g en een lengte tot 25 cm zonder staart (of ongeveer 35 cm inclusief staart) is de molrat een van de grootste soorten woelmuizen. Het wordt ook toegeschreven aan de naam van grote woelmuis. Maar het kan ook Terrestrial Arvicola, Water Rat, Water Vole worden genoemd.

De levensverwachting van dit knaagdier is niet langer dan 8 maanden. Zodra hij geslachtsrijp is – dus met 2 maanden – gaat hij samenwonen met een partner. Tijdens haar korte leven kan het vrouwtjeswoelmuis tot 6 nesten van 2 tot 8 jongen per stuk krijgen, wat dus in een paar maanden tijd maximaal 48 jongen per vrouwtje kan zijn. De draagtijd duurt 21 dagen en de jongen worden geëmancipeerd op de leeftijd van 1 maand. Weinigen overleven in gebieden waar roofdieren nog steeds aanzienlijk zijn.

De watermuis leeft in boomgaarden, weiden en moestuinen zodra hij de vruchten vindt waarmee hij zich voedt. Met zijn klauwen en snijtanden graaft hij op een ietwat anarchistische manier gangen, vele gangen, die wel zestig meter lang kunnen zijn, op verschillende niveaus, en waarvan de diepte 100 cm kan bedragen. Hij aarzelt niet om mollenholen te koloniseren. De woelmuis zoekt daarom zijn toevlucht in zijn ondergrondse netwerk om zijn nesten te bouwen en beschutting te vinden. De volwassenen brengen het hele jaar door veel tijd door in de galerijen en de jongeren wagen zich buiten, vooral tijdens regenachtige nachten.

Hoe weet je of een tuin de zetel van de woelmuis is?

We kunnen de aanwezigheid van Water Rat-galerijen raden in de verschillende heuvels van aarde, een beetje zoals molshopen, maar meer verspreid en waarvan de korrel veel fijner is. De aanwezigheid van deze knaagdieren op een vegetarisch dieet kan ook worden geïdentificeerd aan de hand van de schade die wordt veroorzaakt in bepaalde gewassen, aangezien ze zich voeden met de wortels van veel groenten, knollen en bollen. De woelmuis is ook verantwoordelijk voor aanzienlijke schade aan bomen omdat hij ernstig aan hun wortels knaagt (zowel fijne als grote), wat uiteindelijk leidt tot het verwelken van bomen en struiken. Helaas, als we zien dat de boomgaard niet in erg goede gezondheid verkeert, is de schade al te groot voor ons om te herstellen. Het spaart ook de oevers van waterlopen niet, die afbrokkelen door de schade aan de wortels en de vele tunnels die dit knaagdier graaft.

Waarom zwermen grondmuizen?

Als er tegenwoordig zoveel woelmuizen zijn, komt dat omdat de nieuwe landbouwpraktijken die in Frankrijk zijn ingevoerd, de schaarste van zijn belangrijkste roofdieren hebben bevorderd, waaronder we de rode vos vinden, wiens eliminatie een van de belangrijkste oorzaken is van de toename van het aantal woelmuizen. Mol ratten. Zijn andere roofdieren zijn roofvogels, bunzing, lynx, wezel, wolf en hermelijn. In sommige regio’s zijn er tussen de 600 en 1.200 grote woelmuizen per hectare, wat het gebruik van de term pullulatie ruimschoots rechtvaardigt.

Ziekten overgedragen door de molrat

Deze heropleving van woelmuizen is een echte zorg vanwege de schade die ze aanrichten in gewassen en op de oevers, zoals we eerder hebben gezien, maar ook omdat deze knaagdieren veel ernstige ziekten kunnen overdragen op andere dieren en op mensen. De belangrijkste ziekten die worden overgedragen door woelmuizen zijn hondsdolheid, tularemie, listeriose, pest, alveolaire echinokokkose en trichinose.

Oplossingen om de Vole te beheersen

U kunt beginnen met het maaien van hoog gras, zodat deze knaagdieren gemakkelijker worden opgemerkt door hun roofdieren. Een andere oplossing om dit knaagdier niet aan te trekken, is door aan het einde van het seizoen de groenten, fruit en zaden uit de tuin te verwijderen die op de grond liggen en waar de molrat dol op is. Natuurlijk is het noodzakelijk om de wortels van bomen en struiken te beschermen met netten.

Tegelijkertijd is het essentieel om zijn roofdieren, zoals roofvogels en de vleesetende zoogdieren die we hierboven noemden, te beschermen. Dit biedt anticonceptie bij grondwoelmuizen. Sommige schuilplaatsen bedoeld voor marterachtigen, zoals wezels en hermelijnen, kunnen in velden en tuinen worden geïnstalleerd. Daarnaast is het net zo handig om je kat buiten te laten rondlopen aangezien hij graag op knaagdieren jaagt.

Ten slotte wordt aanbevolen om bepaalde natuurlijke insectenwerende middelen te gebruiken waar de woelmuis niet van houdt, zoals as om door de tuin te verspreiden. Ten slotte kunnen cederkrullen, vlierbessenmest, knoflook, vaste resten (cake) van ricinusolie in de galerijen worden geplaatst, of zelfs plastic bladeren kunnen daar worden geplant.

We stuiten echter op een groot probleem in de geografische gebieden waar bepaalde roofdieren van de molrat als ongedierte worden geclassificeerd en waar prefectuurbesluiten hun uitroeiing toestaan. Dit is bijvoorbeeld het geval bij vossen, die elk jaar tot 10.000 grote woelmuizen kunnen verslinden. Ten slotte is het beter om guillotinevallen tegen Ground Voles te vermijden, omdat veel wezels worden gepakt, wat in strijd is met het gewenste doel.