Top 10 gevaarlijkste insecten ter wereld!

Insecten behoren tot de uitgestrekte wereld van “kleine beesten” waar veel mensen instinctief op hun hoede voor zijn. Toch zit er iets fascinerends in het ongelooflijke vermogen tot overlast van dieren van zulke bescheiden afmetingen. Om je nieuwsgierigheid te bevredigen, tekenen we hier een portret van de 10 gevaarlijkste insecten ter wereld. Natuurlijk vind je hier geen spinnen omdat het spinachtigen zijn en geen insecten.

1 – De tijgermug

tijgermug, Aedes albopictus, is inheems in de tropische bossen van Zuidoost-Azië. Helaas heeft het een groot vermogen getoond om zich aan te passen aan verschillende omgevingen tot het punt dat het tegenwoordig overal op de planeet aanwezig is, met uitzondering van Antarctica. Om zijn aanwezigheid te ontplooien, heeft hij kunnen rekenen op internationale handel tot op het punt dat hij vandaag wordt beschouwd als een van de meest invasieve soorten ter wereld. Eind 2021 was deze mug aanwezig in 67 departementen van Europees Frankrijk. Het is gevaarlijk omdat het verschillende virussen zoals dengue, chikungunya of zika en ziekten zoals malaria en gele koorts met zich meedraagt. De voortgang wordt daarom nauwlettend gevolgd.

In tegenstelling tot de mug die we meestal in ons land tegenkomen, die ’s nachts vaker steekt en zijn geluid tijdens de vlucht zijn aanwezigheid signaleert, is de tijgermug overdag actief en steekt hij vooral ’s ochtends en ’s avonds. Het blijft ook meer onopgemerkt omdat zijn vlucht stil is. Het wordt “tijger” genoemd omdat het strepen heeft, maar dan wit en zwart. Zijn benen zijn ook gestreept.

Het aantal mensen dat jaarlijks door deze mug wordt gedood door het overdragen van virussen of dodelijke ziekten wordt geschat op 725.000 mensen. Tegenwoordig circuleren deze virussen niet actief op het vasteland van Frankrijk. Wel kunnen mensen die in het buitenland een virus hebben opgelopen, dit via een tijgermugbeet doorgeven aan een ander. Wantrouwen is dus op zijn plaats en hoe meer je jezelf beschermt tegen muggen, hoe groter de kans dat je problemen vermijdt.

2 – De Tseetseevlieg

De tseetseevlieg dankt zijn naam aan de Tswana-taal, wat betekent “wie doodt vee”. Het behoort tot een groep vliegen genaamd tseetseevliegen, een term voor een Afrikaanse vlieg die geen eieren legt. Dit insect is overdag actief. De vlieg is afhankelijk van de soort tussen de 6 en 16 mm groot, wat over het algemeen iets langer is dan de huisvlieg. Zijn uiterlijk is robuust en zijn kleur tussen donkergrijs en lichtbruin. Het heeft twee kleine antennes en monddelen die een proboscis vormen, een slurf die het gebruikt om bloed van zijn slachtoffers te zuigen. Het belangrijkste kenmerk van een tseetseevlieg is zijn vleugels die over zijn rug zijn gekruist als de bladen van een schaar wanneer het insect in rust is.

Deze vlieg heeft een slechte reputatie omdat hij twee parasieten kan dragen, de Trypanosoma brucei rhodesiense en de Trypanosoma brucei gambiense, die Afrikaanse trypanosomiasis veroorzaken, bekend als slaapziekte, die endemisch is in delen van Afrika bezuiden de Sahara en dodelijk is als ze niet wordt behandeld. Het aantal slachtoffers wordt geschat op 10.000 mensen per jaar. Er is een behandeling die varieert afhankelijk van het ontwikkelingsstadium van de ziekte.

Symptomen van de ziekte verschillen afhankelijk van de parasiet. Voor de Trypanosoma brucei rhodesiense, verschijnen de symptomen drie dagen of een paar weken nadat ze zijn gebeten door een geïnfecteerde tseetseevlieg. Het kan een kleine zweer op het prikgebied zijn, hoge koorts, ernstige hoofdpijn en spierpijn. Neurologische symptomen zoals slaapstoornissen verschijnen een paar weken of een paar maanden na de infectie. Zonder de juiste behandeling sterft de besmette persoon binnen enkele weken of maanden.

Statistisch gezien worden de meeste gevallen veroorzaakt door Trypanosoma brucei gambiense. Het duurt langer voordat de symptomen verschijnen: maanden of zelfs jaren. Bovendien zijn ze niet-specifiek: koorts, hoofdpijn, spierpijn, jeuk, gezwollen lymfeklieren, gewichtsverlies… Neurologische symptomen treden ook lang na infectie op. Zonder de juiste behandeling gaan de symptomen binnen een paar jaar over in de dood.

3 – De magnante mier

Legioensmieren behoren tot het geslacht Dorylus en worden ook magnan mieren genoemd. Ze leven in Centraal- en Oost-Afrika. Hun gevaarlijkheid komt voort uit het aantal individuen dat een kolonie vormt die niet minder dan 20 miljoen insecten kan bereiken. Ze zijn vleeseters en vallen grote prooien aan: ratten, slangen, zoetwaterkrabben, schorpioenen, bidsprinkhanen, enz. Een bewegende magnan-kolonie wordt als gevaarlijk voor mensen beschouwd, ook al is de bewegingssnelheid slechts 20 meter per uur. Het is eigenlijk iedereen die niet in staat is om te bewegen die het meest bang voor ze is, zoals baby’s of zieke mensen. Ze verslinden inderdaad elke prooi die er niet in slaagt om op tijd te vluchten volledig.

Mensen zijn er echter in geslaagd om ze verstandig te gebruiken. Deze mieren vallen in twee hoofdgroepen: arbeiders en soldaten. Deze laatste zijn groot en hebben krachtige kaken die hun beet erg pijnlijk maken. Maar omdat ze moeite hebben met loslaten, gebruiken mensen zoals de Maasai ze vakkundig om wonden te hechten: ze laten de soldaten het vlees knijpen en vervolgens hun lichaam eraf trekken.

4 – De dodelijke bij

Killer bees, ook wel Africanized bees genoemd, behoren tot de meest agressieve insecten ter wereld. Ze komen voort uit het kruisen van verschillende soorten door de mens. In 1957 ontsnapten zwermen uit het onderzoekslaboratorium waarin ze waren grootgebracht. Hun gif is niet gevaarlijker dan dat van andere bijen, maar hun bijzonder hoge agressiviteit zorgt ervoor dat de slachtoffers tussen de 200 en 1000 gelijktijdige beten ontvangen wanneer de hele zwerm aan de aanval deelneemt. Deze bijen zijn ook in staat om een ​​vijand bijna een kilometer lang te achtervolgen (de anderen geven het na ongeveer vijftig meter op). Het was in 1993 dat de eerste dood aan hen werd toegeschreven: het was een 82-jarige boer die bezweek aan 40 beten. De journalist die het incident rapporteerde, creëerde vervolgens de naam van killer bee. Deze bijen lijken zich specifiek te richten op het gezicht en de ogen van mensen.

5 – De kortingen

Bugs zijn een familie van insecten die behoren tot de subgenus bug. Hun uiterlijk varieert sterk, afhankelijk van de soort, maar het zijn allemaal bloedzuigers. Hun leefgebied varieert ook enorm, variërend van aarde tot bomen, van grassen tot struiken. Sommige van deze bugs, Triatominae uit Latijns-Amerika (behorend tot de geslachten Panstrongylus, Triatoma of Rhodnius) gevonden in Chili, Brazilië, Mexico, Argentinië, enz., zijn vectoren van ziekten, in het bijzonder de ziekte van Chagas.

Het is een infectie veroorzaakt door de parasiet Trypanosoma cruzi die wordt overgedragen door de uitwerpselen van het insect dat tijdens zijn beet wordt afgezet. De gastheer krabt door de beet en bevordert zo de penetratie van de parasiet onder de huid. De manifestaties van de ziekte variëren afhankelijk van het management. Zonder de juiste behandeling kan het ook leiden tot congestief hartfalen. De ziekte van Chagas doodt jaarlijks ongeveer 12.000 mensen.

6 – De chip

Vlooien voeden zich ook met bloed en nemen het op van mensen, vogels, reptielen en andere wilde en gedomesticeerde dieren. Om ons heen komen we het vaakst tegen Ctenocephalides felis En Ctenocephalides canis, de meest voorkomende is de eerste, aanwezig bij zowel katten als honden. Hoewel ze niet in staat zijn om van een mens te leven omdat het niet harig genoeg is om ze voldoende ruimte te bieden om op te hangen en warmte, of zelfs vochtigheid, kunnen ze erin bijten. Als de vlo besmet is, kan hij ziektes als tyfus en de pest overbrengen. Dit is zeldzaam maar mogelijk. Een persoon heeft meer kans om Bartonella te krijgen, ook wel kattenkrabziekte genoemd. De uitwerpselen van geïnfecteerde vlooien die zich onder de klauwen van katten bevinden, migreren vervolgens onder de huid bij een agressieve poot. De symptomen van deze ziekte zijn vergelijkbaar met die van de griep, maar er kunnen ernstige complicaties volgen: infectie van de botten, gewrichten, lever, longen of milt. Vlooien kunnen ook lintwormen dragen.

7 – De hertenteek

In het noordoosten van de Verenigde Staten en Quebec, de hertenteek (Ixodes scapularis) draagt ​​de bacteriën Borrelia burgdorferi, verantwoordelijk voor de ziekte van Lyme. De beet van de geïnfecteerde teek is pijnloos. Voor transmissie moet de omgevingstemperatuur hoger zijn dan 4°C. De kans op overdracht is minimaal als de teek binnen 24 tot 36 uur wordt verwijderd.

Symptomen van de ziekte van Lyme beginnen met uitslag die 3 tot 30 dagen na de beet verschijnt. Extreme vermoeidheid, gewrichtspijn, hoofdpijn, oogirritatie en onregelmatig hart kunnen volgen. Zonder de juiste en snelle behandeling verergeren de symptomen en kunnen ze leiden tot gewrichts- en hartproblemen, evenals neurologische aandoeningen.

8 – De vuurmier

Solenopsis invicta is zonder twijfel een van de meest gevreesde mieren. Genaamd “vuurmier”, de oorsprong ligt in Zuid-Amerika. Maar dankzij vrachtschepen is het over de hele wereld verspreid. Het wordt met name gevonden in de Verenigde Staten en Australië. Het wordt daar beschouwd als een invasieve en schadelijke soort voor mensen en lokale soorten, ook al is het moeilijk uit te roeien.

Deze mier is agressief en heeft de reputatie een van de meest irritante gifstoffen ter wereld te hebben. De steken veroorzaken brandende pijn, vandaar de naam. Ze zijn dodelijk voor kleine dieren zoals vogels. Bij mensen is dat niet het geval, maar het veroorzaakt witte puistjes die weken kunnen aanhouden. Hun gif zou ook verschillende huidproblemen veroorzaken en er zijn nog steeds een paar mensen die er waarschijnlijk allergisch voor zijn en verschillende sterfgevallen als gevolg van een anafylactische shock na een beet van deze mier moeten worden betreurd.

9 – De gigantische duizendpoot uit het Amazonegebied

Scolopendra subspinipes duidt een soort duizendpoten aan die tot 25 cm lang kan worden. Het is een agressief insect dat bij de minste dreiging klaar staat om te vechten. Het voedsel bestaat voornamelijk uit insecten en andere geleedpotigen zoals spinnen. Als hij wordt geconfronteerd met gewervelde dieren van vergelijkbare grootte als de zijne, zoals muizen of kleine reptielen, aarzelt hij ook niet om ze aan te vallen. Hij grijpt zijn prooi met zijn voorpoten en duwt dan zijn giftige forcipules in zijn lichaam. De prooi blijft vastgehouden totdat het gif hem volledig heeft verlamd. Net als bij de vuurmier is anafylactische shock altijd mogelijk vanwege gifallergie. Maar dat lijkt erg zeldzaam.

10 – De processierups

Processierupsen zijn een soort Lepidoptera die zich al enkele jaren in Frankrijk verspreidt. Deze rupsen kunnen zich des te meer ontwikkelen naarmate hun roofdieren, vleermuizen en bepaalde vogels, steeds minder talrijk zijn. Als ze volwassen is, verandert ze in een vlinder. Het is de larve die het probleem is. Hij is tot 40 millimeter lang, zijn buik is geel en zijn lichaam is bedekt met stekende en allergene haren, zowel voor mensen als voor dieren. Er zijn grofweg twee soorten rupsen, afhankelijk van hun leefgebied. De eikenprocessierups steekt van het voorjaar tot de vroege zomer en de dennenprocessierups steekt van het najaar tot het voorjaar. Extreem vluchtige, brandharen kunnen worden ingeademd of in contact komen met de ogen en oog- of ademhalingsproblemen veroorzaken. Een hond, kat, paard of vee waarvan de tong in contact is gekomen met rupsharen, loopt het risico op tongnecrose, tenzij onmiddellijk behandeld met corticosteroïden.