Testiculaire tumor bij honden: oorzaken, symptomen, behandelingen en preventie

Er zijn verschillende, verschillende vormen van testistumoren bij honden. Sommige zijn goedaardig, andere degenereren vaker tot kanker. Een teelbaltumor kan dus zeer ernstig zijn als deze niet wordt behandeld. Het is na huidtumoren een van de meest gediagnosticeerde vormen van kanker bij honden. Laten we de oorzaken van deze tumoren inventariseren, de klinische manifestaties die u moeten waarschuwen, de behandelingsmogelijkheden en kijken wat de beste preventieoplossing is.

De verschillende testiculaire tumoren bij honden

Niet alle teelbaltumoren bij honden die vroeg worden opgemerkt, veranderen in kanker. Er zijn vier soorten.

testiculair sertolinoom

Het is veruit de meest agressieve teelbaltumor die zo snel mogelijk het onderwerp moet zijn van een specifiek zorgprotocol. Het risico is dat het kwaadaardig wordt, wat in 15 op de 100 gevallen het geval is. Metastasen kunnen zich meer specifiek vermenigvuldigen in de lymfeklieren van het lumbale gebied.

De meest getroffen honden zijn gemiddeld 9 tot 11 jaar oud en vertonen testiculaire ectopie, veruit de meest voorkomende oorzaak. Deze tumor beïnvloedt de cellen van de wand van de buisjes seminiferi of Sertoli-cellen. Bijna 35% van de teelbaltumoren bij honden zijn sertolinoom.

Testiculair seminoom

Deze tumor beïnvloedt de cellen die sperma produceren. Seminoma wordt geïdentificeerd in bijna 31% van de gevallen van testiculaire tumoren bij honden, en komt vooral vaak voor bij cryptorchide mannen, dat wil zeggen met een ectopische zaadbal (niet-ingedaalde zaadbal). Testiculair seminoom is kankerachtig in 8 van de 100 gevallen.

Leydigoma

De cellen van de wand van de zaadbal die testosteron afscheiden, zijn hierbij betrokken. Ze worden Leydig-cellen genoemd. Leydigoma wordt gediagnosticeerd bij een kwart van de testistumoren bij honden en is zeer zelden kanker. In de meeste gevallen gaat het dus om een ​​goedaardige tumor.

De gemengde tumor

We spreken van een gemengde tumor wanneer er in een zaadbal een anarchistische ontwikkeling van verschillende soorten cellen plaatsvindt. Het kan kanker worden.

Belangrijkste symptomen van een teelbaltumor bij honden

De teelbaltumor kan alleen intacte reuen treffen, dat wil zeggen honden die niet zijn gecastreerd. Meer in het algemeen gediagnosticeerd bij oude honden, zijn deze tumoren van hormonale oorsprong. Het is van essentieel belang om bij de geringste verdenking een dierenarts te raadplegen, want als de diagnose en behandeling van een teelbaltumor vertraging oploopt, kan deze degenereren tot een gegeneraliseerde kanker.

Er kan ook worden opgemerkt dat bepaalde hondenrassen meer vatbaar zijn voor dit type tumor. Dit is bijvoorbeeld het geval bij de Yorkshire terrier, de Cairn terrier, de Duitse herder, de Fox terrier, de Weimaraner, de langharige Collie, de Boxer en de Pekinees.

De belangrijkste klinische verschijnselen die het vermoeden kunnen wekken van de aanwezigheid van een teelbaltumor bij een hond zijn:

• Testiculaire asymmetrie (atrofie van een zaadbal of juist toename van het volume ervan),
• De verharding van een zaadbal,
• Het vervormde uiterlijk van de tumortestikel,
• Een buikmassa in het geval van testiculaire ectopie,
• Een verandering in het gedrag van het dier als gevolg van abnormale afscheiding van bepaalde geslachtshormonen,
• Een daling van de vruchtbaarheid,
• Het optreden van een “feminiseringssyndroom” (atrofie van de penis, verzachting van de slijmbeurzen, atrofie van de testikels, zwelling van de borstklieren) wanneer de tumorcellen een grote hoeveelheid vrouwelijke geslachtshormonen afscheiden: oestrogenen,
• Progressieve en plaatselijke alopecia (haaruitval), altijd symmetrisch,
• Ernstige bloedarmoede na beenmergdisfunctie (beenmergaplasie),
• Eén of meerdere perineale hernia’s, niets anders dan de complicatie van een prostaataandoening als gevolg van de tumor.

Wees echter voorzichtig: sommige testistumoren zijn in eerste instantie asymptomatisch.

Testiculaire tumor bij honden: diagnose en behandeling

De dierenarts begint met het zorgvuldig onderzoeken van de geslachtsorganen en de urinewegen van de hond en neemt vervolgens een bloedmonster voor analyse. Hij moet ook aanvullende onderzoeken van de buik uitvoeren, met name beeldvorming zoals röntgenfoto’s of echografie, om ook de prostaat van het dier te controleren. Een beeldvormende test van de testikels is ook essentieel. Hierdoor kan hij enerzijds de tumor duidelijk lokaliseren en anderzijds zoeken naar het bestaan ​​van een buitenbaarmoederlijke tumortestikel of verborgen teelbal, dat wil zeggen één die niet in het scrotum is ingedaald.

Dit onderzoek wordt afgerond met een biopsie. Dit is de verwijdering van enkele tumorcellen, essentieel om de diagnose van een kankerafwijking te bevestigen of te ontkrachten. Tenslotte zoekt de dierenarts via een verlengingsonderzoek naar mogelijke uitzaaiingen. Metastasen kunnen zich in de hersenen, de thymus (een primair lymfoïde orgaan), de longen of de buik bevinden.

Zodra de diagnose is gesteld en de teelbaltumor is bevestigd en geïdentificeerd, schrijft de dierenarts van geval tot geval een behandeling voor. Er wordt altijd gecastreerd (verwijdering van beide testikels in het algemeen) en deze chirurgische ingreep kan ook een buitenbaarmoederlijke zaadbal betreffen.

Tegenwoordig bestaat er een minimaal invasieve oplossing waarmee de verschillende organen van de hond kunnen worden waargenomen (laparoscopie of laparoscopie) dankzij een kleine opening in de buikwand. Dankzij laparotomie kunnen we het dier dus operatief behandelen zonder de buik te openen. We spreken ook van laparoscopische chirurgie.

Chemotherapie is een aanvulling op de chirurgische ingreep als er tijdens de verlengingsbeoordeling uitzaaiingen worden ontdekt. Maar in dit specifieke geval is de vitale prognose soms van belang. Aan de andere kant zijn de kansen op genezing bij totale afwezigheid van metastasen uiterst talrijk, ongeacht het type tumor, als deze snel wordt behandeld.

Preventie van teelbaltumoren bij honden

Het castreren van een hond is de beste oplossing om hem te beschermen tegen elke vorm van zaadbaltumor, en dit ligt nog duidelijker bij cryptorchide honden omdat de risico’s op het ontwikkelen van zaadbalkanker nog groter zijn. Het is daarom essentieel om uw hond zo snel mogelijk te laten steriliseren. Castratie heeft geen schadelijke gevolgen voor deze dieren, in tegenstelling tot veel vooropgezette ideeën die helaas moeilijk te weerstaan ​​zijn.

Ook moet u ervoor zorgen dat u regelmatig de dierenarts raadpleegt, zodat de hond vanaf zeer jonge leeftijd in de gaten wordt gehouden en er bij vermoedens vroegtijdig een diagnose wordt gesteld. Hoe eerder een teelbaltumor wordt behandeld, hoe groter de kans op herstel. Wij raden hondenbezitters aan om hun metgezel te verzekeren met een dierenziektekostenverzekering. Hiermee kunt u veterinaire ingrepen geheel of gedeeltelijk vergoed krijgen. Het is perfect om uw hond tegen lagere kosten te behandelen.