Tandabces bij honden: oorzaken, symptomen, behandelingen en preventie

Kiespijn treft niet alleen mensen! Ook uw hond kan last hebben van gebitsproblemen. Het komt ook vrij vaak voor, aangezien 80% van hen er vanaf de leeftijd van 3 jaar last van heeft. Onder de geïdentificeerde tandheelkundige aandoeningen, tandabces is bijzonder pijnlijk en ongemakkelijk.

Wij leggen je alles uit tandabces bij honden. Wat zijn de oorzaken, hoe herken je het, welke behandelingen zijn er en wat zijn de preventieve maatregelen?

Wat is een tandabces?

Een tandabces is een infectie van het kaakbot, waardoor er een met pus gevulde knobbel aan de tandvleesrand ontstaat. Het is meestal pijnlijk. Het is een ophoping van bacteriën die zich onder de tandvleesrand ontwikkelt. Ze komen van slecht onderhouden of rotte tanden en veroorzaken een ontstekingsreactie. Het abces zit vaak rond een tand of tandwortel. Tandabcessen worden ingedeeld in 2 typen: periapicaal, rond de punt van de wortel of parodontaal, rond het tandvlees.

De oorzaken van deze tandvleesaandoening

Verschillende factoren kunnen een tandabces veroorzaken.

• Overtollig tandsteen dat onder het tandvlees sijpelt;
• Een niet-gediagnosticeerde of onbehandelde tandfractuur, die een toegangspunt wordt voor bacteriën;
• Een onbehandelde gaatje. Hoewel zeldzamer bij honden, treft het ongeveer 1 op de 16 honden;
• Een verwonding aan het tandvlees;
• Gingivitis (ontsteking van het tandvlees);
• Een slecht uitgevoerde tandextractie;
• Parodontale (infectieuze) ziekte.

Naast pijn brengt het abces verschillende risico’s met zich mee. Het kan zich verspreiden en perforatie van de wang of zelfs botbeschadiging veroorzaken, genaamd osteomyelitis. Bacteriën kunnen ook in de bloedbaan terechtkomen en andere organen bereiken, zoals het hart, de lever of de nieren, omdat het tandvlees sterk doorbloed is. Hierdoor kunnen ziektekiemen zich verplaatsen. Als bacteriën het bloed koloniseren, bestaat er ten slotte een risico op sepsis, een dodelijke ziekte.

Hoe herken je een tandabces bij je hond?

Pijn is een van de meest voor de hand liggende symptomen. Het dier kan beginnen te weigeren te eten, overmatig te kwijlen en moeite hebben met het doorslikken van speeksel. Sommige mensen grommen als je hun mond aanraakt. Dit zijn klassieke reacties wanneer een hond pijn heeft.

Uw kleine hondgenoot kan ook stoppen met het kauwen op zijn speelgoed of het zelfs in zijn mond nemen omdat het hem zoveel pijn doet. Hij krijgt ook een slechte adem vanwege de aanwezigheid van bacteriën. Soms bloedt het tandvlees.

Bovendien kan uw hond zijn gedrag veranderen: hij kan prikkelbaar en geïrriteerd raken en zijn enthousiasme verliezen.

Wanneer het abces zich verspreidt, begint de hond af te vallen en kan hij zelfs koorts krijgen.

Het abces kan leiden tot zwelling onder het oog van de hond. Het voelt warm aan en doet pijn bij aanraking. Dit kan zich ontwikkelen tot een fistel in de wang. Het kan zich ook verspreiden naar de neusholte en rhinitis (verkoudheid) veroorzaken, gekenmerkt door loopneus en niezen.

Deze symptomen mogen niet worden genegeerd, omdat ze wijzen op een ernstig probleem dat snel overleg met de dierenarts verdient. Een onbehandeld abces kan leiden tot necrose van de tandzenuw, waardoor de tandpulp en daarmee de tand wordt vernietigd.

Behandelingen beschikbaar

Eerst opent de dierenarts de mond van uw haarbal en voert een onderzoek uit. Meestal voegt hij röntgenfoto’s toe om de omvang van het probleem te bepalen.

Het eerste doel is om de pijn te verlichten en de infectie te stoppen. Over het algemeenantibiotica worden voorgeschreven om de bacteriën die de infectie veroorzaken te elimineren, evenals pijnstillers om het hondje te kalmeren.

In sommige ernstigere gevallen is dit niet voldoende. Er is een meer invasieve behandeling nodig. Het trekken van tanden kan noodzakelijk zijn. Soms moet de dierenarts de laesie draineren en curetteren. Dit gebeurt altijd onder algemene verdoving.

De professional past zijn protocol aan afhankelijk van de mate van vordering van het tandabces.

Welke preventieve maatregelen moeten worden genomen?

Het geheim van het beperken van het risico op tandabces ligt, net als bij mensen, in de mondhygiëne. Het is niet zo gebruikelijk dat eigenaren de tanden van hun hond poetsen, maar het is wel de basis voor een gezonde mond van uw hond. Poetsen is niet nodig zoals bij mensen, 3 keer per dag of 5 minuten per keer. Als het je lukt om dit meerdere keren per week te doen, is dat al goed. Het ideaal is 3 keer. Je moet het tandvlees optillen om langs een speciale hondenborstel te komen. Als u dit te moeilijk vindt, zijn er vingerbedjes: de vinger wordt in een buisje met nylon borstelharen gestoken en hierdoor kunt u gemakkelijker toegang krijgen tot de binnenkant van de mond. Pas op dat u geen menselijke tandpasta aan uw dier geeft, dit is niet geschikt. Hij heeft een specifiek diergeneesmiddel nodig.

Tandenpoetsen helpt bij onze dieren de ophoping van tandsteen te voorkomen, wat een abces veroorzaakt, maar ook een bron van andere mondproblemen zoals gaatjes, gingivitis of parodontitis.

Bovendien kan een specifiek tanddieet helpen de mond van uw kleine metgezel te behouden en tandsteenvorming te voorkomen. Er is ook een poeder op basis van algen, speciaal ontworpen om de pH van speeksel te verlagen en de ontwikkeling van tandsteen te beperken. Voeg bij elke maaltijd eenvoudig een schepje toe aan de kom. Bovendien draagt ​​alles, van tandheelkundige lekkernijen, kippenhalzen, stokjes en kauwspeeltjes, bij aan het gebitsonderhoud van uw hond.

Regelmatig schalen is ook essentieel als uw hond de neiging heeft tandplak te ontwikkelen. Kleine honden hebben er vaker last van dan grotere. Daarom maken regelmatige bezoeken aan de dierenarts het mogelijk om de evolutie van het gebit te volgen en het dier vroeg genoeg te verzorgen om abcessen te voorkomen. Een volwassen hond moet minimaal één keer per jaar worden gecontroleerd, een oudere hond liever elke 6 maanden. Voor een puppy kunt u erop rekenen dat de vaccinaties twee keer per jaar up-to-date zijn.

Een tandabces is, als het vroeg genoeg wordt behandeld, niet ernstig. De zorg mag licht zijn. Aan de andere kant kan het dramatisch vooruitgaan als het niet wordt behandeld. Aarzel niet om bij het minste teken van mondpijn bij uw hond een afspraak te maken met de dierenarts voor een mondonderzoek. Vergeet niet om tussen twee bezoeken het gebit van uw huisdier te onderhouden om tandheelkundige complicaties te voorkomen.