Synoniemen van het woord hond (straathond, hond, mopshond, etc.): lijst en oorsprong!

Er is tenminste 16 woorden om de beste vriend van de mens te beschrijven. Elke term brengt een nuance of subtiliteit met zich mee. Verfijnd of vertrouwd, deze verschillende namen verrijken onze taal en stellen ons in staat onze viervoeter te beschrijven. Het is waar dat honden een heel speciaal plekje in ons hart en in ons huis innemen. Het inspireert dus evenveel woorden als emoties! Maar hoeveel synoniemen ken jij? Ontdek ze hier, gerangschikt in alfabetische volgorde, en deel in de reacties welke in jouw regio worden gebruikt!

1 – Klootzak

Oorspronkelijk duidde het woord bastaard, waarschijnlijk van Germaanse oorsprong (bast), een overspelig kind aan (buitenechtelijk geboren). In het oude Frans werd het uitgesproken als bastaard. Het woord was niet pejoratief, maar onderscheidde kinderen die niet uit een legitieme verbintenis waren geboren, van anderen. Toen werd het een belediging. Bij uitbreiding werd het gegeven aan honden die niet tot een specifiek ras behoorden. De woorden ‘gekruist’ en ‘rasloos’ wissen geleidelijk de klootzak uit, omdat ze respectvoller zijn.

2 – Cabot

Het woord straathond behoort tot de spreektaal. Het komt van het woord ‘caboche’ dat hoofd betekent, van het Latijnse ‘cabut’. Hij spreekt pejoratief over het dier: “wat een vieze straathond! » of juist aanhankelijk: “mijn oude straathond”. De straathond beschrijft ook een slechte acteur die overdrijft. Volgens Larousse is het ook de naam die wordt gegeven aan de mul en de blenny, twee vissen met grote kop. Dit woord, dat voor verschillende dieren wordt gebruikt, heeft een connotatie die verband houdt met de grootte van het hoofd of met enigszins buitensporig gedrag.

3 – Cador

Cador verwijst in jargon naar hond, maar in de omgangstaal is het van toepassing op een persoon die zeer begaafd is in zijn vakgebied. Deze betekenisverschuiving heeft een reden. Oorspronkelijk was de cador een hond met uitzonderlijke vaardigheden voor het bewaken van kuddes of voor de jacht. Intelligent, sterk en efficiënt, hij belichaamde een vorm van uitmuntendheid. Tegenwoordig wordt dit woord veel minder gebruikt als het over een hond gaat en wordt het vooral gebruikt om briljante en succesvolle mensen te beschrijven.

4 – Hond

De hond (of canidae) is de familie waartoe de hond behoort. Het brengt carnivoren samen met krachtige tanden en niet-intrekbare klauwen. Tegenwoordig gebruiken we dit woord echter via een stijlfiguur genaamd synecdoche om te verwijzen naar de beste vriend van de mens. Het kan alleen als synoniem worden gebruikt in een context die specifiek naar honden verwijst, anders omvat het wolven, coyotes, vossen en andere leden van deze grote familie.

5 – Hondje

“Mama’s hond” wordt vaak op spottende toon gebruikt om te verwijzen naar kleine, goed verzorgde honden, soms uitgedost in kleding en verwend! Dit kun je ook gebruiken in de directe communicatie met je dier: “zo, mijn hond! “. Dit woord drukt dus genegenheid uit, vermengd met een vleugje spot, een oprechte gehechtheid en de neiging om iets te veel te doen met onze viervoeters!

6 – Pup

Puppy komt van het Latijnse catellus, wat ‘kleine hond’ betekent, het verkleinwoord van canis. In de tussentijd heeft het de vormen chiaux en chael doorgenomen voordat het tot de spelling kwam die we vandaag de dag kennen. Ook met deze term worden alleen jonge honden bedoeld, jonger dan een jaar of nauwelijks ouder. Bij uitbreiding kan het op een pejoratieve en figuurlijke manier worden gebruikt om een ​​onvolwassen, kwetsbaar en naïef mens te beschrijven: “Hij is een echte puppy! “.

7 – Mutt

Clébard is een vrij recent slangwoord, daterend uit de 20e eeuw. Het is een verbastering van Clebs, zelf afgeleid van het Arabische woord cleb of kleb (hond). Het achtervoegsel “ard” voegt een nog pejoratievere connotatie toe (zoals in de woorden feestbeest, vechter, zeurder, enz.). Deze populaire term verwijst naar elk type hond, zonder onderscheid naar leeftijd, grootte, ras of uiterlijk. Het impliceert vaak ergernis of spot.

8 – Sleutels

Clebs is ontleend aan verlan (belc, inversie van het Arabische woord cleb, zelf meervoud van kelb wat hond betekent). Tegenwoordig maakt het deel uit van het dagelijks taalgebruik om op een informele manier naar een hond te verwijzen. Toen het in de 19e eeuw in Frankrijk aankwam, werd het in 1863 voor het eerst in Larousse gevonden in de vorm cleb, zonder s. Tegenwoordig bestaat het in de vorm clebs, maar ook cleps, met een p.

9 – Corniaud

Corniaud is van Latijnse oorsprong, cornutus, voor gehoornd, spottend gebruikt. Na verloop van tijd kreeg het de betekenis van een bastaardhond of een hond van weinig waarde. Het verwijst vaak naar een kruisingshond, maar kan ook liefdevol worden gebruikt. Bovendien heeft de film Le Corniaud, met Bourvil en Louis de Funès, dit woord gepopulariseerd door een ongelukkig, maar sympathiek karakter te laten zien, zoals de genegenheid die een hond die als gewoon maar vertederend wordt beschouwd, kan opwekken.

10 – Mastiff

Geleend van het Engelse ‘hond’, duidt het tegenwoordig grote honden aan (Duitse Dog, Bordeauxdog, enz.). We vinden het in een fabel van La Fontaine De wolf en de hond : Deze wolf ontmoet een Mastiff die even krachtig als mooi is. Destijds was hij al een grote waakhond, met een platgedrukte neus en hangende lippen. Dit woord definieert dus niet alle honden, maar alleen honden met bepaalde kenmerken.

11 – Bloedhond

Afkomstig van het Latijnse ‘limitarius’, was het oorspronkelijk een hond die werd gebruikt tijdens koninklijke jachten. Vastgemaakt aan een riem, een zogenaamde liem (link), had hij een uitstekende geur. Als we tegenwoordig over iemand praten door te zeggen ‘hij is een speurder’, beschouwen we hem als verhelderend. De bloedhond symboliseert ook bijzonder intelligente onderzoekers en rechercheurs en staat altijd voor precisie.

12 – Mastiff

Van het oude Franse mastin, zelf afgeleid van het Latijnse mansuetus, “tam”, duidde deze term op boerderij- en waakhonden, vaak van groot formaat. Ook hier roept La Fontaine het op in The Wolf and the Dog:

En de Mastiff was groot genoeg om zichzelf moedig te verdedigen.

Tegenwoordig is het een poëtisch woord dat een krachtige en nobele hond beschrijft.

13 – Medor

Médor is de klassieke voornaam van de hond, zoals Félix die van de kat is. Het werd voor het eerst geassocieerd met een trouwe en toegewijde Saraceense soldaat in de 16e eeuw, maar werd in de 18e eeuw gepopulariseerd en uitgebreid tot de hond, een symbool van loyaliteit en moed. Net als Rex wordt het op humoristische wijze en zonder bepaler gebruikt om een ​​hond op een onpersoonlijke manier aan te duiden.

14 – Molosser

Molosse, van het Latijnse molossus, verwijst naar grote, robuuste honden afkomstig uit de Molossia-regio in het oude Griekenland, en gebruikt in gevechten. Deze honden werden daarom erkend vanwege hun kracht. Tegenwoordig gebruiken we deze term om te verwijzen naar honden van grote rassen, zoals Mastiffs of Mastiffs. Het impliceert een idee van macht en adel.

15 – Mopshond

De oorsprong is onzeker. Rakel en reckel betekenden in het oud-Duits hond. Wat rokade betreft, het verwees naar de geluiden van kaken in Poitevin. Bij uitbreiding definieert mopshond kleine, agressieve honden met onophoudelijk geblaf.

Sommigen herinneren zich het repliek van Jacques Chirac tijdens het wetgevingsdebat op 27 oktober 1985: als reactie op herhaalde onderbrekingen vroeg hij zijn tegenstander, Laurent Fabius, om niet langer als een “mopshond” tussenbeide te komen. Deze opgraving, een directe toespeling op deze als irritant beschouwde hondjes, markeerde de geschiedenis van de politieke uitwisselingen in Frankrijk!

16 – Hondje

Toutou is een Egyptische god, het is ook een woord uit Quebec om een ​​knuffeldier aan te duiden. In de 17e eeuw betekende het ‘favoriet’ en vervolgens ‘volgzaam persoon’. Tegenwoordig wordt deze term gebruikt om de hond met genegenheid op te roepen.

Door Emma Ménébrode – Gepubliceerd op 27-12-2024