Spinkrab: wie is deze krab? Hoe leeft hij?

Nee, zeespinnen zijn niet de spinachtigen die je vaak bij ons thuis aantreft. Maar ze lijken er met hun lange wel veel op dunne benen die uitgaan van een convex en afgerond lichaam. Zeespinnen zijn dat wel krabben die we aan onze Europese kusten tegenkomen en die worden gevangen voor voedseldoeleinden. Frankrijk is ook het grootste land ter wereld waar op spinkrabben wordt gevist. Close-up van een schaaldier bekroond metdoornen.

Wat is een zeespin?

Zeespinnen zijn tienpotige schaaldieren (10 poten) van de familie van majides. De leden van deze familie hebben een driehoekig schild met afgeronde hoeken en lange poten gemeen, waardoor ze op landspinnen lijken. Aan de Franse kust vinden we ze vaak 4 soorten zeespinnen, waarvan de eerste 2 (de grootste) vooral worden uitgebuit vanwege de smaakkwaliteit van hun vlees:

• De Atlantische spinkrab (maja brachydactyla);
• De grote mediterrane spin (maja squinado);
• De kleine zeespin (Maja knapperiga) meet maximaal 8 cm. Het schild is langer dan breed en het podium vormt grote punten. Ze woont in havens aan de Middellandse Zee en de Atlantische Oceaan;
• De borstelige spinkrab (Neomaja Goltziana) meet een maximale lengte van 11 cm. Het onderscheidt zich door de lange stekels die het peervormige schild omringen en het sterke punt op het eerste gewricht van elk been. Ze woont in de Middellandse Zee.

Hoe herken je een zeespin?

Tot het begin van de jaren 2000 was de naam van Maja squinado werd toegeschreven aan de eerste twee hierboven genoemde zeespinnen, maar morfologische en vervolgens genetische studies hebben aangetoond dat het twee verschillende soorten waren, hoewel ze erg op elkaar leken. Hier zijn de belangrijkste functies van elk van hen:

De Atlantische spinkrab (Maja brachydactyla)

Deze krab weegt maximaal 3 kg. Het schild – dat bij grotere individuen tot 22 cm lang en 15 cm breed kan worden – is convex en afgerond. De zijranden zijn voorzien stekelige projecties en het dorsale oppervlak heeft kleinere maar zeer scherpe stekels. De ogen zijn volledig intrekbaar en het podium wordt verlengd door twee ontwikkelde knobbeltjes. De 10 lange, dunne poten van deze zeespin eindigen in een stevige klauw. Het eerste paar poten is dikker, glad en voorzien van wit pincet (die van het mannetje zijn breder dan die van het vrouwtje). De Atlantische zeespin heeft een behoorlijk uitgesproken beharing. De kleur varieert van roodbruin tot geelbruin;

De grote mediterrane spin (Maja squinado)

Deze krab weegt maximaal 3 kg. Het schild, ook convex en afgerond, kan 25 cm lang en 18 cm breed zijn. Het is bekroond met grote stekels en het dorsale oppervlak is versierd met een rij scherpe punten. Het eerste paar poten, breder dan de andere, is glad en heeft klauwen die kleiner zijn dan die van Maja brachydactyla. De andere vier paar poten zijn dunner en bedekt met korte borstelharen. Tussen de intrekbare ogen wordt het podium uitgebreid met 2 dikke knobbeltjes, gerangschikt in een V. De kleur van de grote mediterrane spin varieert van geel tot bruin tot oranjerood.

Waar leven zeespinnen?

De soorten Maja brachydactyla is uitsluitend beperkt tot oostelijke gematigde wateren Atlantische Oceaan. Het belangrijkste verspreidingsgebied strekt zich uit van het oostelijke Kanaal en het westen van Ierland tot aan de Marokkaanse en Mauritaanse kust. Deze spinkrab wordt gevonden boven rots- en zandbodems en tussen algen, tussen het oppervlak en een diepte van 50 meter. Tussen augustus en oktober migreren volwassen exemplaren naar de kust en overwinteren ze op een diepte van 50 tot 80 meter. De soorten Maja squinado is endemisch voor Middellandse Zee
waar het zich ontwikkelt op alle soorten bodems (zanderig, rotsachtig, begroeid) tot 120 m diep.

Wat eten zeespinnen?

Deze krabben alleseters
en roofdieren hebben een redelijk gevarieerd dieet. Hun menu bestaat met name uit planten (algen), stekelhuidigen (zeesterren, zee-egels, zeekomkommers, slangsterren), schaaldieren (anomorans, brachyurans, pissebedden), ringwormen, neteldieren (hydroïden), weekdieren (gastropoden en tweekleppige dieren, hoewel hun scharen zijn slecht geschikt voor het breken van zeer harde schelpen) of zelfs dode vissen. In het larvenstadium voedt de zeespin zich voort plankton. Deze schaaldieren zijn nachtdieren die bij het vallen van de avond beginnen met jagen.

Hoe vervellen zeespinnen?

Alle schaaldieren hebben een stijf exoskelet en niet erg rekbaar, die vervangen moeten worden om te groeien, maar ook om verwondingen te herstellen (zoals benen die verloren zijn gegaan tijdens migraties). Voordat de krab gaat vervellen, stopt hij met eten. Het absorbeert water, zwelt op en veroorzaakt het scheuren van het omhulsel waaruit het wordt gehaald (exuviatie). zacht lichaam en weerloos voor roofdieren. De zeespin haalt vervolgens voldoende minerale zouten uit het zeewater om de chitine te verkalken en zijn nieuwe omhulsel te laten stollen. Hoewel vrij snel, vormt dit proces een periode van kwetsbaarheid intens voor de krab. In tegenstelling tot andere schaaldieren hebben zeespinnen een terminale vervelling, wat resulteert in een kortere levensduur. korter omdat het dier dan niet meer van schild kan veranderen en zo de geleden schade kan herstellen.

Spinkrabben: wat is hun levensstijl?

We hebben gezien dat zeespinnen tijdens de ruiperiode slap zijn en uiterst kwetsbaar voor predatie. Om zichzelf te beschermen, vormen ze verbazingwekkende stapels
van enkele tientallen individuen, waarbij de grootste mannetjes zich boven de stapels positioneren. In maart, nadat ze offshore en dieper zijn gemigreerd, trekken de zeespinnen omhoog en dichter bij de kust, waar ze blijven tot de volgende herfst. Deze krabben zijn nogal schuw en ontvluchten duikers en hun roofdieren door zichzelf te camoufleren in het watermilieu dankzij hun schild bedekt met plantaardige en dierlijke organismen (met name algen en hydroïden). Zeespinnen zijn vrij alleen die alleen in de paartijd met soortgenoten in contact komen.

Hoe planten zeespinnen zich voort?

De hierboven beschreven stapels zijn ideaal voor ontmoeting en voortplanting. De paring van deze kreeftachtigen vindt doorgaans vlak na de kreeftachtigen plaats rui van het vrouwtje, wanneer zijn nieuwe, nog zachte schaal de paring vergemakkelijkt. Het mannetje berijdt zijn partner en steekt zijn gonopoden (voortplantingsaanhangsels) in de genitale openingen om sperma over te brengen. Na dit proces, dat enkele uren kan duren, legt het vrouwtje tienduizenden bevruchte eitjes (tussen de 50.000 en 500.000) op haar. pleopoden (buikaanhangsels) gelegen onder de buik. De eimassa blijft daar minimaal 3 maanden met een kleefmiddel vastzitten. Bij het uitkomen dalen de eieren af ​​naar het mariene substraat en vermengen zich met zoöplankton. Larven komen tevoorschijn en transformeren na verschillende vervellingen om op miniatuurvolwassenen te lijken. In de juveniele fase zijn verdere vervellingen nodig om te kunnen blijven groeien tot ze de volwassenheid bereiken seksuele volwassenheid (ongeveer 2 jaar oud). Tijdens de eerste twee jaar van hun leven worden zeespinnen ‘mossies’ genoemd.

Zijn zeespinnen beschermd?

De belangrijkste roofdieren
van de zeespin – vooral in het juveniele stadium en tijdens de ruiperiode – zijn octopussen, kreeften en roofvissen (zeebaars, zeepaling, tandbaarzen). De staat van instandhouding van deze soorten in het wild wordt niet beoordeeld door de Internationale Unie voor het behoud van de natuur (IUCN) vanwege een gebrek aan gegevens. Zee spinnen Maja brachydactyla En Maja squinado worden beschermd krachtens bijlage III van de Berner Conventie (met betrekking tot het behoud van wilde dieren en de natuurlijke omgeving in Europa). Hun vangst is gereguleerd (in omvang en hoeveelheid), zowel voor de beroepsvisserij als voor de recreatieve visserij. Je moet weten dat Frankrijk de eerste visser zeespinnen wereldwijd. De levensduur van zeespinnen wordt geschat tussen de 7 en 8 jaar.

Door Nathalie Truche – Gepubliceerd op 22/07/2024 Krab