Sint-Hubertushond: karakter, opvoeding, gezondheid, prijs | Pet Yolo

De Hond van Sint-Hubertus is een grote, imposante en krachtige hond. Hij is gemakkelijk te herkennen aan zijn hoofd, bedekt met een losse, gerimpelde huid, en zijn melancholische uitstraling. Oorspronkelijk gefokt voor de jacht met honden, blijkt hij een fijne speurder te zijn dankzij zijn uitstekende flair. Hij is ook een zeer goede metgezel, aanhankelijk, zachtaardig en zeer gehecht aan zijn meester.

De Hond van Sint-Hubertus in het kort

• Andere namen: Bloedhond, Hond van Vlaanderen, Hond van de Ardennen
• Levensverwachting: 10 tot 12 jaar
• Gewicht: 40 tot 48 kilo voor het vrouwtje en 46 tot 54 kilo voor het mannetje
• Grootte: van 58 tot 66 cm voor het vrouwtje en van 64 tot 71 cm voor het mannetje
• Silhouet: slank
• Kort haar
• Vacht: tweekleurig (zwart en bruin of lever en bruin) of eenkleurig rood
• Karakter: aanhankelijk, intelligent, jager
• Herkomst: België
• Type: Braccoïde
• Groep: 6, honden

Geschiedenis van het Sint-Hubertushondenras

De Sint-Hubertushond is een heel oud ras. Het werd vanaf de 7e eeuw opgericht door de monniken van de abdij van Sint-Hubertus, in de Ardennen, het huidige België. Hij stamt af van honden, zwart van kleur, honden in dienst van een monnik, genaamd François Hubert, die later bisschop werd. Als gepassioneerd jager fokte hij honden die hem op alle soorten paden konden volgen. Na zijn dood werd hij heilig verklaard en werd hij de patroonheilige van de jagers. Hij geeft zijn naam aan het ras dat dankzij hem werd geboren en ontwikkeld. De Hond van Sint-Hubertus kende tijdens de Middeleeuwen ook groot succes in Engeland.

De Hond van Sint-Hubertus, geïmporteerd in de Verenigde Staten, wordt door slavenhandelaars gebruikt om ontsnapte slaven te achtervolgen en te vinden. Daar noemen ze hem Bloedhond. Het is een hond die over de hele wereld, maar vooral in Angelsaksische landen, wordt ingezet als politiehond om vermiste personen op te sporen.

In Frankrijk was de Hond van Sint-Hubertus na de revolutie bijna verdwenen. In de 19e eeuw vond een terugkeer plaats van honden aan de overkant van het Kanaal. Het ras beleefde vervolgens een nieuwe populariteit in de hondengroepen van Napoleon III, dankzij Jean-Emmanuel Hector Le Couteulx de Canteleu, cavalerieofficier en fokker van honden gespecialiseerd in de jacht met honden.

De FCI (Internationale Cynologische Federatie) erkent het ras definitief in augustus 1960.

Fysieke kenmerken van de Sint-Hubertushond

De Hond van Sint-Hubertus is krachtiger dan andere honden en heeft een indrukwekkende bouw. Zijn lichaam is ingeschreven in een rechthoek, waarbij de lijnen boven en onder vrijwel evenwijdig zijn. Zijn rug is recht en stevig, zijn rug breed, zijn borst hoog en breed. Het geheel geeft het een uitdrukking van grootsheid en majesteit. Het heeft een massieve, hoge en nobele kop die de botstructuur goed laat zien. De halte is licht gemarkeerd. De zachte huid van het hoofd is overvloediger aanwezig bij de man. Zijn ogen zijn hazelnootkleurig of donkerbruin van kleur, middelgroot en een zeer hangend onderooglid, wat de droevige blik van de hond accentueert. De hond van Sint-Hubertus heeft oren die erg laag, lang en naar voren hangen. De staart is hoog aangezet, dik aan de aanzet en verfijnd naar het einde toe. Het wordt in sabel gedragen en buigt elegant wanneer de hond wakker is. Zijn haar is kort, dicht, hard van structuur en ligt goed over het hele lichaam. Het is iets langer aan de onderkant van de staart en korter aan het hoofd en de oren. De jurk kan in één kleur lichtrood of donkerrood zijn, of tweekleurig (zwart en bruin of lever en bruin).

Karakter van de hond van Sint-Hubertus

Ondanks zijn imposante uiterlijk is de Hond van Sint-Hubertus een zeer zachtaardige, gevoelige en uiterst vriendelijke hond. Hij zit boordevol kwaliteit waardoor hij gewaardeerd kan worden als gezelschapshond, maar ook als waak- of jachthond. Hij is een hond die erg gehecht is aan zijn baas, die zelfs omschreven kan worden als een “pot met lijm”, zo erg dat hij de liefkozingen en de aanwezigheid van zijn familie zoekt. Discreet, hij is sociaal met zijn soortgenoten en de dieren om hem heen. Hij waardeert kinderen en zal speels met ze zijn. Het is echter noodzakelijk om toezicht te houden op de jongsten, omdat de grote hond ze kan verdringen zonder dat hij het wil. Een koppige werkhond, hij heeft een uitzonderlijke flair en een onfeilbaar uithoudingsvermogen. Soms koppig, heeft hij een consistente en stevige opvoeding nodig.

Ideale leefomstandigheden voor de Sint-Hubertushond

De Hond van Sint-Hubertus is niet echt gemaakt om in een appartement te wonen. Hij is een grote hond die ruimte nodig heeft en toegang tot een tuin is essentieel voor deze energieke hond die graag buiten is. Dit is een hond die een beschikbare en actieve baas nodig heeft die hem de dosis dagelijkse activiteit geeft die hij nodig heeft om zich goed over zichzelf te voelen.

Een huis met een grote omheinde tuin is ideaal voor hem. Laten we niet vergeten dat hij een uitstekend reukvermogen heeft en een manier zal kunnen vinden om een ​​pad te volgen als de tuin niet veilig is. Als hij graag buiten is, is er geen sprake van om hem alleen in de tuin te laten, aangezien hij ook een hond is die dicht bij zijn baasjes staat en contact nodig heeft om gelukkig te zijn.

Opvoeding van de hond van Sint-Hubertus

Het Sint-Hubertushondenras is gereserveerd voor ervaren meesters in de hondenopvoeding. Deze zeer aanhankelijke hond kan ook koppig en eigenwijs zijn. Vrouwtjes zijn echter “gemakkelijker” te trainen dan mannen. De Hond van Sint-Hubertus heeft een stevige, consistente maar zachtaardige baas nodig, omdat deze gevoelige hond geen enkele brutaliteit tolereert. Iemand die onervaren of onzeker is, kan overweldigd worden door deze grote hond, die dan het risico loopt de leiding over te nemen.

Hij is snel afgeleid, vooral als hij een spoor ruikt, en heeft korte, op beloningen gebaseerde trainingssessies nodig.

Zoals bij elke andere hond moet de socialisatie vroeg plaatsvinden om hem kennis te laten maken met een persoon, situatie of dier.

Verzorging en onderhoud van de Sint-Hubertushond

De Sint-Hubertushond verliest regelmatig zijn haar, een fenomeen dat wordt geaccentueerd tijdens periodes van rui (herfst en lente). Regelmatig poetsen is essentieel: een of twee keer per week in normale tijden en bijna elke dag tijdens de rui.

Besteed bijzondere aandacht aan de huidplooien waar vocht en vuil zich gemakkelijk kunnen ophopen. Dagelijks schoonmaken met een zachte doek en grondig drogen zijn vereist. Wat de plooien bij de mond betreft, moet u er idealiter aan denken deze na elke maaltijd schoon te maken en te drogen, vooral omdat dit hondenras veel kwijlt. Ogen en oren moeten regelmatig worden gecontroleerd en gereinigd met een geschikt product.

Belangrijkste gezondheidsproblemen van de Sint-Hubertushond

De Hond van Sint-Hubertus is robuust en resistent. Zijn jas beschermt hem effectief tegen het weer. Het is een ras dat gevoelig is voor oogaandoeningen zoals entropion of ectropion. Als grote hond is hij ook vatbaar voor heup- en elleboogdysplasie, maar ook voor maagtorsie.

Het voeren van de Sint-Hubertushond

Deze hond heeft voer van zeer goede kwaliteit nodig, zowel zelfgemaakt als industrieel. Als pup heeft hij vooral mineralen nodig voor een goede botontwikkeling. Pas op, hij is een grote eter. Afhankelijk van de torsie van de maag, moet het zijn maaltijden krijgen, ver weg van enige fysieke activiteit.

Als hij voor de jacht wordt gebruikt, moet zijn dieet worden aangepast aan zijn activiteit om na het seizoen weer normaal te worden.

Prijs van de Hond van Sint-Hubertus

De prijs van een Sint-Hubertuspup is afhankelijk van het geslacht, de leeftijd, de stamboom en de conformiteit met de rasstandaard. Het kost tussen de 1.000 en 1.300 euro.

Sint-Hubertushond van beroemdheden

We hebben bijzondere beroemdheden gevonden, maar wel bekend bij het grote publiek:

• Pataud, de hond van Assepoester
• Pluto, Mickey’s vriend
• Napoleon in De Aristokatten

Anekdotes rond de Hond van Sint-Hubertus

Ken jij Tijger? Deze Bloedhond, oorspronkelijk uit de Verenigde Staten, is opgenomen in het Guinness World Records omdat het de hond is met de grootste oren.