Reproductie van slangen: hoe gebeurt het?

Slangen veroorzaken zeer tegengesteld gedrag, variërend van walging tot fascinatie. Als je geïnteresseerd bent in de reproductie van slangen, is het dat een schooloefening je daarheen duwt of dat je eerder tot de categorie mensen behoort die nauw geïnteresseerd zijn in deze specifieke dieren. Ons artikel geeft je ook veel details om je honger naar kennis te stillen.

Voortplantingscyclus van slangen

De slang is een ectotherm dier. Dit betekent dat zijn lichaam zelf geen warmte produceert, in tegenstelling tot mensen en andere zoogdieren. Het is daarom afhankelijk van externe warmtebronnen om zijn lichaamstemperatuur te verhogen. Dus in de winter, als de kou begint, moeten de slangen beschutting zoeken. Zo niet, dan lopen ze het risico te bevriezen en daardoor dood te gaan. De slang overwintert. Gedurende deze periode ligt de activiteit stil. Dit betekent dat wanneer de winterslaap eindigt, de voortplanting een belangrijke plaats inneemt in zijn activiteit, die zich uitstrekt van het begin van de lente tot het midden van de herfst. Wel kan worden opgemerkt dat sommige soorten afwijken van deze regel. De Royal Python laat het verdwijnen. Hij paart twee keer per jaar, een keer tijdens de rustperiode in december en de tweede keer in maart, nadat de voeding is hervat.

Identificatie van de potentiële partner

Slangparing is seksuele voortplanting: een mannetje moet een vrouwtje ontmoeten. Maar dit zijn dieren die alleen leven. De reproductieve periode is dus een bijzondere periode die wordt gekenmerkt door het zoeken naar een partner. Vrouwtjes ervaren een hormonale cyclus die een gunstige periode voor paring definieert. Het wordt onderbroken door oestrogeenhormonen, met dezelfde chemische samenstelling als die van veel diersoorten, waaronder de mens. Een piek in oestrogeen activeert de productie van feromonen.

De aantrekkingskracht en identificatie van het vrouwtje hangt sterk af van deze chemische signalen die het vrouwtje uitzendt. Het opvangen van het signaal gebeurt via het reukorgaan dat zich aan het plafond van de mond bevindt: het is het orgaan van Jacobson. Om een ​​vrouwtje te identificeren, heeft de slang dus geen andere keus dan de slang die hij tegenkomt te benaderen en hem snel te likken. Deze simpele lik vertelt de mannelijke slang de soort, het geslacht, het seizoen, het voortplantingsvermogen, de grootte en de leeftijd van zijn mogelijke partner. Het kan duidelijk een mannetje zijn: als dat zo is, zal er natuurlijk geen koppeling zijn, maar de manifestatie van agressie door elke hoofdrolspeler. De gevechten zijn min of meer echt en worden gekenmerkt door redelijk geritualiseerd gedrag.

Bij sommige Pythons kunnen gevechten zeer ernstig zijn: beten kunnen ernstige verwondingen veroorzaken. In gevangenschap is dit des te indrukwekkender omdat de slang met de bodem in het wild gemakkelijk kan weglopen, terwijl hij in het terrarium vastzit. Gedomineerde mannelijke slangen bevinden zich dus in een situatie van bijna permanente stress. Hun gezondheid is daardoor kwetsbaarder.

Verleid het vrouwtje en paren

Voordat de paring plaatsvindt, moet het mannetje een meer of complexe verkering vertonen. Voor de man is het doel om het vrouwtje interesse in hem te laten krijgen. Dit houdt in dat je vecht met rivaliserende mannetjes als meerdere mannetjes aanspraak maken op hetzelfde vrouwtje. Wetenschappers hebben waargenomen dat het mannetje zeer ingewikkelde lichaamsbewegingen kan uitvoeren: trillingen van de staart, het aannemen van specifieke houdingen waarbij hij zijn hoofd opheft. Deze parade is niet vrij van agressiviteit voor het vrouwtje: het mannetje kan gaan bijten. Maar het is niet systematisch en hij kan gewoon tegen haar aan wrijven.

Als het op deze beet aankomt, moeten degenen die slangen houden alert zijn op het gedrag van hun dieren. Inderdaad, we zien soms pogingen tot kannibalisme. U moet ze daarom in de gaten houden en aarzel niet om in te grijpen als u merkt dat een van de slangen de andere bijt, er krachtig in knijpt en begint in te slikken. Valse koralen zijn een van die slangen die deze neiging vertonen.

Als het vrouwtje ontvankelijk is voor verkering, reageert ze door bewegingen te maken die vergelijkbaar zijn met die van het mannetje. Ze heft ook haar staart op om het haar partner gemakkelijker te maken. Als het vrouwtje klaar is om te paren, kronkelen de twee slangen over elkaar heen. Het kan enkele minuten tot enkele uren duren.

Het mannetje heeft twee hemipenis aan het uiteinde van zijn staart. Het is een van deze organen die de cloaca van het vrouwtje binnendringt. De cloaca is de holte die het vrouwtje presenteert aan het einde van het spijsverteringskanaal, ook gebruikt om urine en uitwerpselen te evacueren. Dit is ook waar het sperma eieren bevrucht.

Gedrag verschilt per soort: sommige vrouwtjes paren meerdere keren met dezelfde partner, maar meestal vertrekt het mannetje na het paren om andere vrouwtjes te zoeken. Een vrouwtje kan dus paren met meerdere mannetjes en zo jongen baren van verschillende ouders.

Het lot van de eieren

Zodra de eieren zijn bevrucht, zullen zich eieren vormen. Hun lot varieert sterk, afhankelijk van de soort slangen.

De meeste slangen zijn eierleggend, wat betekent dat ze eieren leggen. Het aantal eieren, de eventuele incubatietijd, de rijping van het embryo en de kenmerken van het ei (grootte, kleur, vorm) variëren van soort tot soort. Het aantal eieren varieert van 5-6 eieren tot meer dan 100.

Meestal is er geen incubatie: de eieren worden achtergelaten door het vrouwtje. Andere soorten wilden een nest maken waarin het vrouwtje de eieren legt en uitbroedt. Dit is wat we waarnemen in Pythons. Het blijft zeldzaam. Gedurende deze periode is het vrouwtje buitengewoon gevaarlijk. Ze valt alles aan wat ze als een bedreiging beschouwt, hoe klein ook.

Sommige slangen leggen geen eieren. Men zegt dat ze levendbarend zijn. Dit is het geval bij de Boa constrictor: de vrouwtjes baren dan goed ontwikkelde babyslangen.

Ten slotte zijn sommige slangen ovoviviparous. We vinden dit soort voortplanting bijvoorbeeld bij haaien. Het vrouwtje herbergt eieren die zich in de eileider ontwikkelen tot ze volledig zijn ontwikkeld. De draagtijd van het vrouwtje duurt dan ongeveer 80 dagen. Als het tijd is om te worden geboren, komt de babyslang zowel uit het ei als uit zijn moeder. Dit is het geval bij adders, ratelslangen, anaconda’s of boa’s.

Enkele uitzonderingen

Een paar soorten slangen kunnen zich ongeslachtelijk voortplanten. Dit is het geval bij de Oriental Cotton Boa (Agkistrodon piscivorus) of de Texas Copper Snake (Agkistrodon contortrix laticinctus). Ze kunnen hun toevlucht nemen tot seksuele voortplanting, maar ook tot parthenogenese, wat bestaat uit zelfbevruchting van de eieren, zonder de aanwezigheid van sperma.