Ratelslang, beroemde ratelslang

Angstaanjagend voor sommigen van ons, fascinerend voor anderen, de ratelslang heeft een aantal verbazingwekkende eigenschappen. Wat is dit reptiel dat ook wel ratelslang wordt genoemd? Wat voor soort gif injecteert hij in zijn prooi? Hoe reproduceert het? Schijnwerper op een van de gevaarlijkste slangen ter wereld.

Ratelslang: belangrijkste kenmerken

ratelslang (Crotalus) is een term voor een geslacht van slangen dat 41 soorten omvat, waarvan de meeste op het Amerikaanse continent voorkomen.

Met uitzondering van Crotalus catalinensisandere soorten van het geslacht Crotalus hebben aan het einde van hun staart een vreemd orgaan, een soort lawaaimaker bestaande uit ringen. Elk van deze ratelslangen wordt vaker een ratelslang genoemd. Maar of het nu ratelslangen zijn of niet, de slangen van het geslacht ratelslang behoren tot de familie van Viperidae en zijn zonder uitzondering giftig.

Deze neef van de adder heeft een driehoekige kop, een min of meer massief lichaam en giftanden die ter hoogte van zijn gehemelte vastzitten. Afhankelijk van de soort weegt hij tot 12 kg en kan hij tussen de 45 cm en meer dan 3,50 m lang worden.

Hij brengt op klaarlichte dag veel tijd opgerold in de schaduw door en is vooral ’s nachts actief. Het is een solitair dier.

Deze slangen voeden zich met eekhoorns, muizen, konijnen, hagedissen, vogels en andere gewervelde en ongewervelde dieren. De grootte van de prooi varieert afhankelijk van die van de ratelslang.

De levensverwachting van ratelslangen is ongeveer 15 jaar.

Wat is de cascabelle van een ratelslang?

Een ratelslang heeft een orgaan dat de cascabel wordt genoemd (soms gespeld als cascabel). In het Spaans is de oorspronkelijke naam Cascabel. Het betekent bel.

Dit orgaan op de staart van de slang is samengesteld uit hoornplaten of schubben die in ringen zijn samengevoegd. Jaar na jaar, na elke vervelling, vormt zich een nieuwe ring ter hoogte van de cascabelle. Omdat ze niet perfect vastzitten, maken deze grote schubben geluid wanneer de slang met het puntje van zijn staart kwispelt. Dit is hoe ratelslangen mensen en verschillende dieren bang maken die proberen hun omgeving binnen te dringen. Ratelslangen zijn zich terdege bewust van de angstaanjagende kracht van hun cascabelle, hoewel ze het ratelende geluid helemaal niet waarnemen, omdat ze, zoals alle slangen, doof zijn.

Ratelslang of Ratelslang: de kunst van mimiek

Zoals veel dieren uit verschillende families, verandert de ratelslang van kleur om perfect op te gaan in de plantenelementen eromheen, zoals fruit, bladeren en bloemen. Hij kan daardoor onzichtbaar worden, zodat hij geen wantrouwen wekt bij zijn prooi, waarop hij dan gemakkelijker jaagt dan wanneer hij zichtbaar zou zijn.

Deze verre afstammeling van de hagedis gebruikt deze adaptieve strategie ook om zich te verstoppen zonder gedwongen te worden te vluchten. Het ontsnapt aan zijn roofdieren. Onder hen vinden we bijvoorbeeld de valk, de coyote, de uil of de vos.

Ratelslang, een giftige slang van extreem gevaar

De vele soorten ratelslangen hebben een gif waarvan de samenstelling varieert van ratelslang tot ratelslang. De exacte samenstelling van elk gif is nog niet volledig opgehelderd, maar we weten in ieder geval dat alle ratelslangen, en meer in het algemeen alle soorten Viperidae, vernietigen bloed- en weefselcellen met hun hemotoxische gif. Een ratelslangbeet zorgt ervoor dat het slachtoffer:

• ernstige pijn,
• zwellingen,
• inwendige bloedingen,
• orgaan schade,
• Een langzame dood.

Er is een verschil tussen dit hemotoxische gif en het gif met neurotoxische effecten (resulterend in een snellere dood door beschadiging van het zenuwstelsel) dat de verschillende soorten cobra’s (uit de familie van cobra’s) afgeven. Elapidae). Er moet echter worden opgemerkt dat sommige ratelslangen een gif afscheiden dat zowel hemotoxische als neurotoxische effecten bezit. Dit is bijvoorbeeld het geval bij Crotalus scutulatusDE Mojave-ratelslang die zijn prooi veel sneller doodt.

Afhankelijk van de grootte van de ratelslang varieert de hoeveelheid gif die bij elke beet kan worden geïnjecteerd van 0,05 tot 0,4 g of 50 tot 400 mg. Zeer grote ratelslangsoorten zoals de Texas ratelslang of westelijke diamantrugratelslang (Crotalus atrox) en de oostelijke diamantrugratelslang (Crotalus adamanteus) injecteer tot 1 g gif, of 1.000 mg! Slechts één van deze doses kan bijvoorbeeld enkele duizenden muizen doden.

Reproductie van de ratelslang

Paring tussen mannetje en vrouwtje vindt plaats na een verkering, voornamelijk in het vroege voorjaar. Mannetjes kunnen hard vechten om te genieten van de gunsten van de felbegeerde vrouw.

Sommige ratelslangen zijn ovovivipaar en andere levendbarend. In het eerste geval komen de eitjes uit in het lichaam van de moeder, die daardoor reeds gevormde kleine slangetjes baart. In het tweede geval ontwikkelen de kleine slangen zich niet in eieren maar in de baarmoeder van de moeder waar ze worden gevoed en van zuurstof worden voorzien dankzij een navelstreng.

De kleine ratelslangen zijn volledig autonoom zodra ze ter wereld komen.

Sommige soorten ratelslangen worden bedreigd. Er zijn bijvoorbeeld nog maar 250 Arubaanse ratelslangen over (Crotalus eenkleurig) volwassenen in het wild. Meer in het algemeen zijn deze fascinerende dieren vaak het onderwerp van clandestiene verkoop. We vinden zelfs steeds vaker achtergelaten ratelslangen in het wild, zowel in Frankrijk als in andere Europese landen. Ernstige ongelukken zijn zelfs te betreuren en de hulpdiensten zijn genoodzaakt in te grijpen om wandelaars die door ratelslangen zijn gebeten te behandelen. De feiten zijn op zijn zachtst gezegd weerzinwekkend als we ontdekken dat ze zich afspelen in ons land of buurlanden terwijl de ratelslang hier niet in het wild leeft…