Puppy Blues, of depressie na het adopteren van een hond: uitleg en oplossingen!

Het adopteren van een puppy of een jonge hond is vaak een moment waar we naar uitkijken. Het idee om je dagelijkse leven te delen met een trouwe, aanhankelijke en speler metgezel is voor velen een bron van vreugde. Echter, eenmaal de hond thuis, voelen sommige eigenaren zich echter overweldigd, angstig, zelfs triest. Dit fenomeen heeft een naam: de puppy blues. Net als de babyblues onder jonge ouders vertaalt de puppy blues een periode van emotioneel ongemak dat optreedt na de aankomst van een huisdier. Maar waarom komt dit fenomeen voor? Hoe het te herkennen en vooral te overwinnen? Hier zijn de antwoorden, vergezeld van advies om deze moeilijke fase over te steken en het plezier te vinden om met uw hond te leven.

Wat is puppy blues?

De puppy blues duidt op een emotionele toestand die eigenaren kan treffen, meestal na de goedkeuring van een puppy of een jonge hond. Het manifesteert zich door negatieve gevoelens variërend van verdriet tot prikkelbaarheid, inclusief schuldgevoelens.

Dit fenomeen is nog steeds onbekend omdat weinig mensen erover durven te praten. Het adopteren van een hond wordt verondersteld een gelukkige ervaring te zijn. Erkennen dat we ons in deze situatie niet goed voelen, kan als beschamend worden ervaren. Puppy Blues is echter frequent en volkomen normaal.

Wat zijn de tekenen van de puppy blues?

Symptomen kunnen van persoon tot persoon variëren, maar sommige tekenen komen vaak terug:

• Verdriet of gevoel van ontmoediging: je voelt je afgeslacht, zonder energie.
• Prikkelbaarheid: u bent gemakkelijk geïrriteerd door uw hond, of zelfs door de mensen om u heen.
• Schuld: u beschuldigt uzelf ervan niet op de taak te zijn, voor het maken van een fout door te adopteren.
• Angst: u wordt binnengevallen door zorgen over de toekomst met uw hond.
• Negatieve gedachten: sommige eigenaren denken zelfs dat ze niet zijn gemaakt om een dier te hebben en zijn soms van plan er afstand van te doen.

Het is belangrijk om aan te geven dat deze emoties niet betekenen dat u uw hond niet leuk vindt of dat u een slechte meester bent. Ze vertalen eenvoudig een periode van emotionele aanpassing.

Waarom komen puppyblues voor?

Verschillende factoren kunnen deze emotionele reactie na adoptie verklaren.

1. Een grote levensverandering

De komst van een hond verstoort het dagelijks leven. U moet uw dagen reorganiseren, wandelen, de behoeften en opleiding van de puppy beheren. Net als bij een baby kan deze onrust mentale en fysieke vermoeidheid genereren.

2. Gebrek aan slaap

Een puppy kan ’s nachts huilen, op ongebruikelijke uren aandacht vragen of frequente uitstapjes nodig hebben om netheid te leren. Gecumuleerde vermoeidheid accentueert prikkelbaarheid en negatieve emoties.

3. Een realiteit die niet aan de verwachtingen voldoet

De foto’s van schattige puppy’s en het aanraken van video’s op sociale netwerken geven een geïdealiseerd beeld van het leven met een hond. De realiteit – Pipis op de grond, knabbelen, blaffen, vernietiging – kan verrassen en teleurstellen.

4. Sociale druk

Om je heen verwachten vrienden of familie dat het gelukkig is. Dit kan een extra gewicht toevoegen en de uitdrukking van negatieve emoties nog moeilijker maken.

Hoe lang duurt de puppyblues?

De duur varieert van de ene persoon tot de andere. Voor de meeste eigenaren duurt de puppy blues Een paar dagen tot een paar weken. Na verloop van tijd stelt de relatie met de hond op, stabiliseert de routine en de negatieve emoties vervagen.

Als het ongemak echter na 2-3 maanden blijft bestaan of verergert, wordt het aanbevolen om een professional (arts of psycholoog) te raadplegen om erover te praten.

De gevolgen van puppy blues op de relatie van de meester Chien

Puppy Blues kan een directe impact hebben op uw relatie met uw metgezel:

• Je bent misschien minder geduldig in zijn opleiding.
• Je kunt contact met hem vermijden of afwijzing voelen.
• Communicatie kan gespannender worden, die de hond kan verstoren en het leren ervan kan vertragen.

Gelukkig zijn er oplossingen om deze effecten te voorkomen en uit deze spiraal te komen.

Hoe de puppy blues te overwinnen?

1. Accepteer uw emoties

De eerste stap is om te erkennen dat de puppyblues bestaat en dat dit niet betekent dat je een slechte meester bent. Het is een frequent en normaal fenomeen in het licht van een belangrijke verandering in het leven.

2. Wees niet alleen

Praat over wat je om je of andere hondeneigenaren voelt. Door uw moeilijkheden te delen, kunt u vaak in perspectief plaatsen. U kunt ook lid worden van online discussiegroepen om te chatten met mensen die hetzelfde hebben meegemaakt.

3. Structuur uw dagelijkse leven

Stel een routine op voor u en uw hond helpt stress te verminderen. Plan maaltijden, wandelingen en speeltijden. Dit stelt de hond gerust en stelt u in staat om te anticiperen.

4. Herhaal

Probeer je rustmomenten te geven. Delegeer indien mogelijk bepaalde taken tijdelijk af (loopt, zorg) aan een geliefde of een huisdier-sitter.

5. Vraag een professional

Als u moeite hebt om het gedrag van uw hond te beheren (habbelers, blaffen, angst), kan een hondenopleider u praktisch advies geven om de situatie te verbeteren.

Moet ik scheiden van mijn hond?

Veel mensen jagen op puppy blues stellen deze vraag. Het is belangrijk om te begrijpen dat deze gedachten vaak gekoppeld zijn aan vermoeidheid en angst. Geef jezelf de tijd om een radicale beslissing te nemen. In de meeste gevallen verbeteren de dingen geleidelijk.

Als je, ondanks alles wat je niet in staat voelt om aan te nemen, praat er dan mee met een dierenarts of een Animal Protection Association die je kan begeleiden.

Samenvattend is de puppy blues een frequente emotionele reactie na de goedkeuring van een puppy of een jonge hond. Vermoeidheid, stress en dagelijkse omwenteling kunnen verdriet en angst genereren. Gelukkig is deze periode van voorbijgaande aard en kan worden overwonnen dankzij eenvoudige oplossingen: accepteer uw emoties, krijg hulp en stel een routine in.

Vergeet niet dat u en uw hond zich in de wederzijdse aanpassingsfase bevinden. Na verloop van tijd, geduld en ondersteuning kan deze relatie een enorme bron van geluk worden.

Door Juliette Garnodier – Dr Veterinary – Gepubliceerd op 17/07/2025