Phimosis bij katten: oorzaken, symptomen, behandelingen en preventie

Phimosis treft niet alleen mannen. Het kan ook katten betreft, ook al praten we er niet veel over. Het beïnvloedt het mannelijke voortplantingssysteem van het dier en kan gevolgen hebben voor de kwaliteit van leven.

Vergelijker kattenverzekeringen! Gratis en vrijblijvend!

Ontdek wat het is phimosis bij kattenwat zijn de oorzaken, symptomen, manieren om het te behandelen en te vermijden.

Katachtige phimosis, wat is het?

Phimosis bestaat uit een afwijking van de voorhuid (of omhulsel), het kleine huidmembraan dat zich op de punt van het voortplantingsstelsel van de kater bevindt. Het gaat niet voldoende open, wat normale blootstelling van de eikel verhindert, het uiteinde van het geslachtsorgaan dat nodig is voor de voortplanting en het plassen. Deze aandoening kan problemen of pijn veroorzaken wanneer de kat plast. Het veroorzaakt echt ongemak bij de kat en vereist behandeling.

Het onderscheidt zich van parafimose die bestaat uit een permanente terugtrekking van de voorhuid. Het vereist een spoedbehandeling.

Wat zijn de oorzaken van deze aandoening?

De oorzaken kunnen zijn aangeboren of verworven.

Wanneer de oorsprong aangeboren is, wordt de kat geboren met een abnormaal smalle schede. Dit kan verband houden met een genetische factor. Bepaalde kattenrassen zijn vatbaar. De Perziër heeft bijvoorbeeld een grotere kans op phimosis vanaf de geboorte.

Verworven oorzaken komen vaak voort uit trauma of letsel. Schade aan de voorhuid, zoals bij een gevecht of een ongeluk, kan leiden tot het krimpen van het litteken (terwijl de wond geneest, krimpt het weefsel, waardoor het omhulsel strakker wordt).

Kanker, tumor of oedeem kunnen ook phimosis veroorzaken.

Insgelijks, een urineweginfectiegekoppeld aan een bacterie of een schimmel, evenalsontsteking van de schede als gevolg van een externe irriterende stof, kan leiden tot krimp van dit gebied.

Wat zijn de symptomen van phimosis bij een kat?

Het komt voor dat de kat geen symptomen vertoont, ook al is de voorhuid ontspannen, omdat de urine zich daar ophoopt zonder volledig naar buiten te kunnen komen. Ze wordt geëvacueerd druppelen of heel licht druppelen, wat onvoldoende is. Door opgeslagen te blijven, bestaat het risico dat urine ontstekingen veroorzaakt. Dit kan evolueren naar zweren en necrose.

In sommige gevallen herstelt het dier spontaan. Het komt inderdaad voor dat de necrose van de weefsels rond de voorhuid erin slaagt de opening ervan te vergroten. Maar dat is niet altijd het geval.

Phimosis resulteert in verschillende symptomen:

• Moeilijk urineren, met een intermitterende of omgeleide stroom;
• Tekenen van ongemak wanneer het dier urineert: het verandert meerdere keren van positie of miauwt als het in de kattenbak zit;
• Overmatig likken van zijn geslachtsdelen of verhoogde aandacht, wat duidt op een probleem;
• Lethargie of gedragsverandering als gevolg van pijn (stress, verlies van eetlust, isolatie, enz.);
• Morfologische veranderingen: bij observatie kunnen tekenen van infectie (irritatie, roodheid, zwelling) of een abnormaal strak of gezwollen omhulsel verschijnen;
• Abnormale afscheiding rond de voorhuid.

Soms gaat de kat vaker naar de kattenbak, omdat hij door de moeilijkheid bij het plassen altijd het gevoel heeft dat zijn blaas vol is.

De dierenarts voert eerst een fysiek onderzoek, waarbij hij een visuele inspectie zal uitvoeren. Vervolgens gaat hij verder een zachte palpatie om eventuele afwijkingen of ongemakken in het betreffende gebied op te sporen.

De professional moet er ook voor zorgen dat hij niet met andere ziekten, zoals een urineweginfectie, te maken krijgt. Hij zal daarom een urineanalyse. Dit wordt ook gebruikt om de aan- of afwezigheid van urinaire complicaties te controleren.

Tenslotte komt het voor dat a echografie of röntgenfoto zijn noodzakelijk voor de diagnose om de toestand van de geslachtsorganen van het dier te beoordelen.

Hoe wordt phimosis behandeld?

De behandelingsmiddelen zijn beide medicinaal en chirurgisch.

De eerste bedoeling is om de oorsprong te behandelen, waardoor de phimosis wordt geëlimineerd, vooral als we te maken krijgen met oedeem of een infectie.

Wat betreft medicijnen kan de dierenarts een ontstekingsremmende crème
of sommige lokale antibiotica om infecties te behandelen indien nodig, of ontstekingen te verminderen. Soms worden ook orale pijnstillers of antibiotica gegeven.

Wat de chirurgische ingreep betreft, komt dit overeen met a besnijdenis, gedeeltelijk of geheel, of een preputiale plastie. Elke techniek heeft tot doel phimosis te corrigeren, vooral in het geval van verklevingen. Door de voorhuid te verwijderen komt de eikel vrij, wat het probleem oplost. Chirurgie betreft ernstige gevallen die lokale behandeling weerstaan.

A postoperatieve follow-up is dan noodzakelijk. Het vereist nauwgezette zorg, inclusief pijnbestrijding en infectiepreventie. De kat moet dan opnieuw worden gezien voor herevaluatie en om de genezing te volgen.

Om te voorkomen dat de kat zichzelf na de operatie gaat likken, moet hij een halsband of een rompertje dragen. Je kunt ook een zogenaamde “donut” halsband vinden, dit is een soort worst die om de nek van het dier wordt geplaatst en die vaak draaglijker is dan de halsband. Het voorkomt likken.

Let op: Als de professional parafimose constateert, moet er een noodoproep worden uitgevoerd.

Wat zijn de preventiemiddelen?

Wanneer phimosis aangeboren is, is de enige preventieve maatregel het verwijderen van de getroffen fokker, ook al is hij behandeld en kan hij zich dus voortplanten. Dit voorkomt dat hij de misvorming doorgeeft aan zijn nakomelingen. Wanneer een dierenarts phimosis bij een fokdier behandelt, is hij of zij over het algemeen geneigd castratie te adviseren, tenzij de phimosis het gevolg is van een ongeval. In het laatste geval is het inderdaad niet overdraagbaar op nakomelingen.

Wat betreft verworven phimosis, a inspectie van tijd tot tijd door de eigenaar helpt bij preventie. Kennis en aandacht voor de symptomen, evenals regelmatige bezoeken aan de dierenarts, zullen het uiterlijk ervan helpen controleren. Denk er af en toe eens over na Observeer uw kat wanneer hij in de bench plast om zo snel mogelijk op de hoogte te worden gesteld van eventuele problemen.

In het geval van een blessure is het essentieel om het dier goed te verzorgen en te monitoren gedurende de periode na genezing.

Tot slot, om het risico op verwondingen en gevechten met andere katten te voorkomen, moet u uw tuin beveiligen. Zo kan uw kleine metgezel naar buiten, maar zonder geconfronteerd te worden met de verschillende gevaren van buitenaf.

Phimosis is dat niet komt niet vaak voor bij katten. Als het snel wordt behandeld, is het niet ernstig en is er geen reden tot paniek. Aan de andere kant is het een bron van pijn en ongemak. Onbehandeld kan het spontaan genezen of juist tot infecties of ontstekingen leiden en de kans op ernstige complicaties vergroten.

Door Emma Ménébrode – Gepubliceerd op 29-11-2023