Phimosis bij honden: oorzaken, symptomen, behandelingen en preventie

Net als bij mensen kunnen veel pathologieën het voortplantingssysteem van de hond beïnvloeden. Phimosis beïnvloedt, net als parafimosis, alleen het voortplantingsorgaan van mannen. Bij phimosis kan de hond zijn penis niet uit de schede trekken. Omgekeerd kan de gezwollen penis in het geval van parafimose niet terugkeren naar zijn opslagpositie in de preputiale schede.

Wat veroorzaakt phimosis bij honden?

Gedefinieerd als het onvermogen om de penis uit de opening van de voorhuid te bewegen, kan phimosis aangeboren zijn of het gevolg zijn van snijwonden als gevolg van trauma of onderliggende pathologie. Bepaalde rassen zijn genetisch vatbaar voor de aandoening:

• Labrador retriever;
• Golden retriever;
• Duitse herder ;
• Bouvier des Vlaanderen.

Tijdens de normale ontwikkeling van het voortplantingssysteem van de hond zijn de penis en de voorhuid over de gehele lengte met elkaar versmolten. Het is tijdens de prepuberale fase, wanneer de testikels zich ontwikkelen, dat de penis groeit terwijl het peripeniele weefsel transformeert om de penis in staat te stellen de schede of preputiale schede te verlaten en opnieuw binnen te gaan. Andere aangeboren problemen kunnen gepaard gaan met phimosis. Daarom kan de dierenarts verschillende tests uitvoeren bij het diagnosticeren van phimosis. Deze genetische afwijkingen kunnen een korte penis, een te korte terugtrekspier, aanhoudende verklevingen, stenose en soms het ontbreken van de preputiale opening veroorzaken.

In het geval van verworven phimosis zijn verschillende oorzaken vastgesteld:

• Snijwonden na het zuigen aan de voorhuid door zijn broers en zussen die deze verwarden met de fopspenen van hun moeder;
• Te intensief likken door de moeder om haar baby schoon te maken, wat snijwonden veroorzaakt;
• Neoplasie;
• Oedeem;
• Infecties;
• Overdraagbare geslachtstumor of Sticker-sarcoom;
• Mastocytoom;
• Plaveiselcelcarcinoom ;
• Adenomen van de perianale klieren.

De behandeling van phimosis zal dan afhangen van de oorzaak: aangeboren of verworven.

Welke symptomen weerspiegelen de pathologie van phimosis bij honden?

De symptomen van phimosis blijven vaak zeer discreet tot het moment van reproductie. De klinische ernst kan dus variëren van de afwezigheid van klinische symptomen tot volledige obstructie van de urinestroom. In het laatste geval komt de vitale prognose van het dier in gevaar en is snel overleg nodig om de hond te ontlasten.

Hier zijn de meest voorkomende symptomen van phimosis bij honden:

• Irritatie rond de voorhuid;
• Abnormaal urineren;
• Preputiale zwelling.

Afhankelijk van de phimosis zal de hond een kleine stroom urine afgeven of zullen er regelmatig druppels urine worden uitgestoten of zal er een stroom urine aanwezig zijn tijdens het plassen. Tijdens de voortplanting kan het mannetje niet paren en de talrijke paringspogingen van de hond resulteren in extra trauma. Ze zullen ervoor zorgen dat er bloeddruppels verschijnen bij de preputiale opening. Necrose kan optreden en secundaire schade aan de urethra veroorzaken. Hij kan dit deel van zijn anatomie heel vaak likken.

Welke behandelingen zijn beschikbaar om phimosis bij honden te genezen?

Phimosis is een zeldzame pathologie bij honden, maar vereist een bezoek aan de dierenarts, omdat dit fataal kan zijn voor het dier. Tijdens de afspraak zal de arts proberen de penis richting de preputiale opening te duwen. Als de hond geen andere symptomen vertoont, kan een eenvoudige laseroperatie verlichting bieden. Een volledige beoordeling verdient de voorkeur om tekenen van kanker of infectie uit te sluiten. De dierenarts zal dan het volgende voorschrijven:

• Een volledig bloedbeeld;
• Een chemisch serumprofiel;
• Urine testen.

De pre-operatieve beoordeling omvat ook:

• Een contrastradiografisch onderzoek;
• Een cytologisch onderzoek;
• Een bacteriecultuur.

De bacteriecultuur wordt aangevuld met een antimicrobiële gevoeligheidstest van het vocht dat uit de voorhuid van de hond wordt verzameld.

In het geval van congenitale phimosis omvat een operatie onder algemene anesthesie het corrigeren van de ontwikkelingsafwijking of stenose. Wanneer de phimosis geen adhesie vertoont, voert de dierenarts een eenvoudige resectie uit. Wanneer er meer verklevingen zijn, zal de ingreep zwaarder zijn. Bij verworven preputiale stenose is eveneens een operatie noodzakelijk, die gepaard gaat met medische behandeling. Wanneer de ziekte infectieus of inflammatoir is, zullen antibiotica worden voorgeschreven. Een zoutoplossing of katheter-urine-omleiding kan bij het recept worden gevoegd om de hond te ontlasten en urinebrand te voorkomen. In het geval van neoplasie zullen andere behandelingen worden geïmplementeerd om de kanker te bestrijden. Postoperatieve complicaties zoals parafimose kunnen na de procedure optreden en tot verdere operaties leiden. De dierenarts zal castratie van het dier adviseren als het zich niet voortplant, om de kans op parafimose te beperken.

Aan het einde van de operatie moet uw trouwe viervoeter zijn activiteit gedurende 10 tot 14 dagen beperken en het interventiegebied niet likken totdat volledige genezing is bereikt. Om de ontsteking en pijn veroorzaakt door de nasleep van de operatie te verlichten, schrijft de dierenarts een ontstekingsremmende behandeling voor, meestal carprofen, en een antibioticabehandeling als de phimosis een infectieuze oorsprong heeft.

Bij congenitale phimosis is een operatie niet altijd nodig als de hond geen urineophoping in de schede heeft en niet voor de fok wordt gebruikt. Castratie kan voor deze honden worden overwogen om toekomstige problemen te voorkomen.

Kunnen we phimosis bij honden voorkomen?

Het is niet mogelijk om congenitale phimosis te voorkomen. Het voorkomen ervan kan echter worden verminderd door het dragerdier uit te sluiten van de voortplanting. Omdat voortplanting nieuw trauma kan veroorzaken, adviseert de dierenarts over het algemeen sterilisatie van de hond. Om het optreden van verworven phimosis te voorkomen, moet de fokhond vóór en na het fokken worden beschermd om ervoor te zorgen dat hij geen ziekte oploopt, zoals een overdraagbare geslachtstumor of zelfs het herpesvirus. Fokhonden moeten worden ingeënt tegen kennelhoest om hun vee en toekomstige nestjes te beschermen.

Als uw hond tijdens de puberteit regelmatig zijn geslachtsdelen likt, kunt u het beste de dierenarts raadplegen om er zeker van te zijn dat de hond geen last heeft van een infectie. Om uw hond tegen vele pathologieën te beschermen, is een uitgebalanceerd dieet nodig dat is aangepast aan de activiteit van uw viervoeter. Bied hem voedsel aan dat rijk is aan essentiële vetzuren en hoogwaardige voedingsstoffen, het zal hem helpen zijn gezondheid te beschermen. Tenslotte, als uw hond moeite heeft met plassen, bloeddruppels verliest, of als zijn voorhuid irritatie of zwelling vertoont, maak dan snel een afspraak met zijn dierenarts.