Parvovirus bij honden: symptoom, diagnose, behandeling en preventie

Kan fataal zijn voor uw huisdier als het niet zo snel mogelijk wordt behandeld. Parvovirus komt zeer vaak voor bij niet-gevaccineerde honden en treft zeer vaak puppy’s bij fokkers. Ontdek alle bijzonderheden van deze ziekte, de manieren om deze te vermijden en te behandelen.

Definitie en symptomen van parvovirus

Parvovirus is een infectieziekte die wordt veroorzaakt door een ziekteverwekker genaamd canine parvovirus type 2. Het is het equivalent van tyfus bij katten. Deze bijzonder besmettelijke ziekte verscheen voor het eerst in 1978 in Australië en de Verenigde Staten. Fokpuppies zijn het meest vatbaar, hoewel volwassen honden ook het slachtoffer kunnen zijn. De ziekte treft vooral puppy’s die niet hebben kunnen profiteren van de antistoffen uit de moedermelk. Een proliferatie van spijsverteringsparasieten of slechte voeding zijn allemaal factoren die leiden tot het verschijnen van parvovirus. U moet weten dat er bepaalde rassen zijn die waarschijnlijk meer getroffen worden door het virus, met name Pitbulls, Dobermans en Rottweilers.

De ziekte wordt verspreid via uitwerpselen of braaksel dat is besmet door geïnfecteerde honden. Het virus is bijzonder resistent. Het kan maximaal 6 maanden leven. Wanneer het schoenen, zolen of kleding vervuilt, kan het honden besmetten en heeft het slechts drie dagen nodig om zich door het lichaam te verspreiden.

Hoge koorts is het eerste symptoom en gaat gepaard met depressie en verlies van eetlust. Na een paar dagen vertoont de hond braken, hemorragische diarree en wordt hij steeds zwakker. De dood kan tussen de 3 en 5 dagen optreden als de pup niet snel de nodige verzorging krijgt.

Diagnose van de ziekte

Ontlastinganalyse zal de eerste stap zijn in de diagnose. Het wordt uitgevoerd door middel van elektronenmicroscopie of door middel van een immuno-enzymatische ELISA-methode. Deze techniek geeft al na enkele minuten resultaat. Zelfs als de test negatief is, mag de aanwezigheid van parvovirus niet worden uitgesloten. Het kan zijn dat de dierenarts een bloeduitstrijkje moet maken. De afwezigheid van witte bloedcellen na deze test, gecombineerd met verschillende symptomen zoals hemorragische gastro-enteritis, bevestigt de ziekte. Een analyse van darmparasieten zal uiteindelijk de diagnose voltooien.

Behandelingen en preventie van parvovirus

Herhaaldelijk braken en diarree veroorzaken aanzienlijke uitdroging bij honden. De prioriteit is daarom om het te rehydrateren. Hypoglykemie kan ook optreden als gevolg van gastro-intestinale stoornissen of verlies van eetlust. Om het lichaam weer in evenwicht te brengen, moet de dierenarts infusies van kalium, glucose en vloeistoffen uitvoeren. Darmverbanden en anti-emetische behandelingen worden uitgevoerd om de virale infectie te verlichten. In het geval van een mogelijke secundaire infectie zal het ook noodzakelijk zijn om een ​​antibioticabehandeling uit te voeren.

Om parvovirus te voorkomen bestaan ​​er zeer effectieve vaccins, maar deze kunnen alleen worden ingeënt bij puppy’s ouder dan 12 weken. Het ideaal is dat ze hun moeder zo lang mogelijk borstvoeding geven om ziekte te voorkomen. Als de omgeving in contact is geweest met een zieke hond, is het bovendien absoluut noodzakelijk om alles met bleekmiddel schoon te maken.