Otocyon of grootoorvos

Fotocredit: Bernard Dupont

De otocyon is in verschillende opzichten uniek. Ten eerste presenteert het grote oren vleermuizen die hem een ​​extreem scherp gehoor geven. Ten tweede heeft hij meer tanden dan alle andere landcarnivoren. Als het lijkt op de vos Opvallend is dat deze twee zoogdieren met geelbruine vacht, gepluimde staarten en spitse snuiten niet tot dezelfde familie behoren. Op weg zijn naarAfrika om de otocyon te leren kennen, de enige insectenetende hondachtigen ter wereld.

Wie is de otocyon?

Het otocyon (Otocyon megalotis), is een vleesetend zoogdier uit de familie hoektanden die in Afrika woont. Het wordt ook wel grootoorvos of orenhond genoemd. De wetenschappelijke naam komt van het Griekse ôtos (oor) en kunos (hond). Het behoort tot het geslacht otocyon (waarvan het het enige lid is) en niet tot het geslacht vulpes waaronder vossen. Net als de fennec, de isatis of de wasbeerhond maakt de otocyon deel uit van de vulpoïde hondachtigen (die op vossen lijken) en verschilt dus van de lupoide hondachtigen (die op wolven lijken). Volgens de huidige classificatie zijn er 2 ondersoorten
van otocyon volgens hun geografische spreiding:

• Otocyon megalotis megalotis (Zuid-Zambia, Botswana, Namibië, Zuid-Afrika);
• Otocyon megalotis virgatus (Tanzania, Kenia, Ethiopië, Somalië).

Hoe herken je de otocyon?

De otocyon is ongeveer 60 cm lang, waaraan tussen de 23 en 35 cm borstelige staart is toegevoegd. De schofthoogte bedraagt ​​30 cm en het gewicht maximaal 5 kg, bij vrouwtjes licht groter dan mannen. Dit vrij kleine zoogdier heeft korte poten en een licht reekleurige vacht, met zwarte vlekken op de oren, snuit, ledematen en punt van de staart. De keel en de onderkant van het lichaam zijn bleker. De zwarte vlekken op zijn gezichtsmasker doen denken aan wasbeer. De otocyon is een digigrade soort, wat betekent dat de vingers van zijn voeten dienen als steunvlak op de grond, in tegenstelling tot plantigrades die op hun hielen vertrouwen. De hond presenteert 2 aanpassingen
bijzonder:

Zijn oren

De otocyon onderscheidt zich namelijk door grote rechtopstaande oren die doen denken aan die van een knuppel. Ze zijn tot 15 cm groot en uiterst mobiel en zorgen voor een zeer scherp gehoor. Het dier heeft het vermogen om het geluid te detecteren dat zijn ondergrondse prooi, zoals termieten, maakt. Net als olifanten hebben zijn grote oren een groot contactoppervlak met de lucht, waardoor hij de interne temperatuur in een droge omgeving kan reguleren;

Zijn tanden

De otocyon is de carnivoor met de meeste tanden, tussen 46 en 50 (ter vergelijking: gedomesticeerde honden hebben er 42). De grootoorvos heeft vier paar kiezen en premolaren meer dan de gemiddelde andere hondachtigen. De tanden zijn kleiner, maar de bovenste zijn erg wees, waardoor het de schelpen van Insecten die het binnenkrijgt, kan perforeren. Dankzij een krachtige maagspier die onder de onderkaak is geplaatst, kan de otocyon zijn voedsel zeer snel kauwen.

Waar leeft de grootoorvos?

Het bereik van de otocyon omvat verschillende oostelijke en zuidelijke landen.Afrika waarin het zoogdier savannes en graslanden bewoont. Om te schuilen voor de hitte van deze dorre gebieden, graaft de hondachtigen een netwerk van holen of gebruikt hij galerijen die door andere dieren zijn verlaten en richt deze naar eigen wens in, met kamers en ingangen. De otocyon is een dier nachtelijk maar in bepaalde streken van zuidelijk Afrika kan het in de winter overdag en in de zomer ’s nachts zijn, zodat er tijdens de koelste uren kan worden gejaagd.

Waar voedt de otocyon zich mee?

De otocyon is de enige hondachtige insectenetend in de wereld. Hij houdt vooral van termieten, kevers, schorpioenen, duizendpoten, sprinkhanen en spinnen. Hij volgt kuddes grote herbivoren (gnoes, antilopen, zebra’s, buffels) en gebruikt zijn grote oren om de larven van mestkevers te detecteren die aanwezig zijn in de ontlasting hoefdieren. De otocyon jaagt alleen of in groepen als er insecten in overvloed zijn. Als geleedpotigen 80% van zijn dieet uitmaken, eet de hond met oren ook kleine reptielen
(hagedissen), knaagdieren (gerboa’s, zandratten, muizen), vogeleieren en zelfs wat vegetatie (fruit). De otocyon drinkt heel weinig omdat de ochtenddauw en het water in zijn prooi voldoende zijn om hem water te geven.

Wat is de levensstijl van de otocyon?

De grootoorvos is een soort sociaal die leeft in een familiegroep van ongeveer tien individuen: een monogaam stel vergezeld van de jongen van het jaar. Ze slapen allemaal in hetzelfde hol en jagen samen. De leden van de stam zijn zeer eensgezind, ze houden de omgeving in de gaten, waarschuwen elkaar bij gevaar en beschermen elkaar. Hun gesproken communicatie complex speelt een belangrijke rol bij het in stand houden van sociale banden. De kleine hond jankt als een vos, maar er wordt ook gezegd dat hij trompettert of blaft. Het territorium van de otocyon kan 10 km² groot zijn en meerdere gezinnen huisvesten zonder conflicten te veroorzaken. Door het relatief lichte gewicht van het zoogdier kan het een snelheid van 40 km/u halen, terwijl zijn staart als anker dient roer om in een zigzagpatroon te bewegen om aan zijn roofdieren te ontsnappen.

Hoe plant het otocyon zich voort?

De paring vindt doorgaans plaats van september tot november, zodat het nest wordt geboren regenseizoen, als er voedsel in overvloed is. Aan het einde van een draagtijd van ongeveer 2 maanden baart het vrouwtje tussen de 2 en 6 jongen die gemiddeld 120 g wegen. Ze zijn blind bij de geboorte, openen hun ogen na 9 dagen en komen na ongeveer 2 weken uit het hol tevoorschijn. Hun vacht heeft eerst een dunne grijze ondervacht die plaats maakt voor geelbruine volwassen vacht, rond de leeftijd van 4 tot 5 weken.

Hoe worden de kleine otocyons opgeleid?

Over het algemeen zorgt het mannetje meer voor de opvoeding, bescherming en verzorging van de jongen, zodat het vrouwtje kan jagen om een ​​prooi te verkrijgen. betere lactatie. De vossenwelpen krijgen ongeveer 4 maanden borstvoeding en beginnen daarna samen met hun ouders te jagen. De jongen bereiken hun volwassen grootte rond de 5 of 6 maanden seksuele volwassenheid op de leeftijd van 8 tot 9 maanden. Eenmaal volwassen verspreiden de grootoorvossen zich om hun families in een ander gebied te stichten. Als alle mannetjes vertrekken, blijven sommige vrouwtjes in hun geboortegroep.

Is de otocyon een bedreigde diersoort?

De cheetah, de jakhals en bepaalde roofvogels vertegenwoordigen de belangrijkste natuurlijke roofdieren otocyonen. Luipaarden, leeuwen, wilde honden, hyena’s en caracals vormen ook een bedreiging voor het zoogdier, vooral als het jong en nog kwetsbaar is. De grootoorvos is stil gewoon in het wild en is niet onderhevig aan commerciële exploitatie. Er wordt echter op gejaagd, vooral in Botswana en Zuid-Afrika, als trofee of vanwege zijn vacht. De otocyon kan ook worden gedood door fokkers die bang zijn voor een aanval op hun pluimvee of vee. Merk op dat de hond beschermd is in Zimbabwe. De otocyon is geclassificeerd in categorie “pkleine herbezetting” van de Internationale Unie voor het behoud van de natuur (IUCN) en staat niet vermeld in de bijlagen van de Convention on International Trade in Endangered Species of Wild Fauna and Flora (CITES). De levensverwachting van de otocyon is in het wild 5 tot 8 jaar 15 jaar in gevangenschap.

Door Nathalie Truche – Gepubliceerd op 21/02/2024