Orthoptera (sprinkhanen, krekels en sprinkhanen): wat kenmerkt hen?

Orthoptera… De term spreekt voor zich omdat het uit het Grieks is samengesteld orthos wat “juist” betekent, en pteron wat “vleugel” betekent. Orthoptera zijn insecten met rechte vleugels. Maar niet-specialisten zullen zich waarschijnlijk afvragen wat dit precies inhoudt. De Orthoptera vormen een homogene groep van bijna 20.000 soorten, waarvan 220 soorten in Frankrijk voorkomen, waarvan iets minder dan de helft sprinkhanen zijn. Hier zijn onze uitleg en details over wat deze dieren precies kenmerkt.

Karakteristiek nr. 1: het hoofd

Om een ​​orthopteraan te beschrijven, wordt het dier verdeeld in drie delen, zoals bij alle insecten het geval is: kop, borststuk en achterlijf.

Het hoofd wordt “orthognaat” genoemd, dat wil zeggen dat de as van de preorale ruimte loodrecht staat op de as van het lichaam. Zij draagt ​​:

• Een paar antennes,
• Ogen, meestal groot in verhouding tot het lichaam,
• krachtige kaken,
• En palpen.

Het hoofd is groot en rond met een verticaal gezicht.

De antennes zijn moniliform, dat wil zeggen dat ze, waargenomen onder een microscoop, een opeenvolging van vernauwingen en uitstulpingen vertonen, waardoor ze het uiterlijk krijgen van een parelsnoer. Deze antennes kunnen kort of heel lang zijn. Bij sprinkhanen zijn ze dik en korter dan hun lichaam, terwijl ze bij sprinkhanen en krekels dun en lang zijn.

Net als de meeste insecten hebben Orthoptera monddelen die van buitenaf duidelijk zichtbaar zijn: ze worden “ectognaths” genoemd.

De monddelen zijn van het kauwtype en hebben krachtige kaken.

Karakteristiek nr. 2: de thorax

Het lichaam van Orthoptera is robuust en varieert in lengte tussen 5 mm en 15 cm. De prothorax is bedekt met een schild (of halsschild).

De thorax draagt ​​twee paar vleugels. Er wordt gezegd dat de vleugels “recht” zijn omdat ze langs de rug van het insect zijn gevouwen wanneer het zit. “Tegmina” (enkelvoud is “tegmen”) is de term voor de voorvleugels van Orthoptera, zichtbaar bij volwassenen wanneer ze neergestreken zijn. Gelijk aan de “elytra” van kevers, zijn het harde vleugels, die niet deelnemen aan de vlucht, maar het andere paar vleugels bedekken, eronder gevouwen als een waaier.

De lengte van de vleugels verschilt per soort en kan langer zijn dan het lichaam, of kleiner en een deel van de buik zichtbaar laten. Orthoptera worden ook “exopterygoten” genoemd, dat wil zeggen dat hun vleugels zich buiten hun lichaam ontwikkelen.

De thorax draagt ​​ook drie paar poten (voorkant, midden en achterkant). De achterpoten zijn lang, geschikt om mee te springen. Ze hebben zeer grote en robuuste dijbenen. In tegenstelling tot sprinkhanen staan ​​de achterpoten van krekels apart van de rest van het lichaam en zijn ze nooit groen van kleur: een goede manier om deze dieren van elkaar te onderscheiden.

Karakteristiek nr. 3: de buik

Het eindgedeelte van de buik is cilindrisch en vertoont min of meer lange cerci, en genitale delen die gedeeltelijk verborgen zijn bij de man, maar integendeel duidelijk zichtbaar zijn bij de vrouwen.

Het paren vindt plaats een paar dagen of weken na de laatste rui en het leggen van eieren pas een paar dagen later na het paren. Sprinkhanen hebben een orgaan dat een legboor wordt genoemd en waarmee ze diep in de grond eieren kunnen leggen. Andere soorten lagen in scheuren in schors of in mergrijke planten. De ontwikkeling van eieren kan soms enkele jaren duren.

Karakteristiek nr. 4: stridulaties

Orthoptera zendt karakteristieke geluiden uit die stridulaties worden genoemd. De functies van dit “lied” zijn gevarieerd en verschillen naargelang de soort: aantrekking van het vrouwtje door het mannetje om een ​​paar te vormen en zich voort te planten, markering van het territorium of verdediging.

Bij de meeste sprinkhanen en krekels maken alleen de mannetjes deze geluiden en doen dit door hun vleugels tegen elkaar te wrijven. In dit geval heeft de linker tegmen een rasp die “stridulatory ridge” wordt genoemd en de rechter een schraper die “bow” wordt genoemd, evenals een resonerend oppervlak dat “mirror” wordt genoemd. Dit gebeurt anders bij sprinkhanen die met hun achterpoten tegen hun vleugels wrijven.

Karakteristiek nr. 5: een onvolledige metamorfose

Orthoptera voert een metamorfose uit in drie stadia, ei, larve, imago.

Maar ze worden “hemimetaboles” genoemd, een term die betekent dat de metamorfose onvolledig is: de larven en nimfen lijken op volwassenen, met het verschil dat de vleugels en de geslachtsorganen niet zijn gevormd.

Ook het voedingspatroon en het voedingspatroon zijn vaak hetzelfde als bij volwassenen. De meeste Orthoptera zijn fytofaag: alle sprinkhanen zijn dat, maar het is meer variabel bij sprinkhanen en krekels, wier dieet ook vleesetend kan zijn.

Orthoptera beschermen

Extensieve beweiding en regelmatig maaien zijn gunstig voor de bescherming van orthopteranen. Maar het bepalen van het beste moment om te maaien moet plaatselijk gebeuren omdat dit verschilt per soort. Voor degenen die hun eieren in de grond leggen, maai niet tussen mei en augustus. Voor degenen die op of in planten liggen, is maaien vóór mei en na augustus ongunstig.

Daarnaast zijn hier enkele aanbevelingen die het behoud van Orthoptera bevorderen:

• Minimaliseer het aantal maaibeurten tot één per jaar,
• Differentieer onderhoud om verschillende vluchtstroken te behouden,
• Snijd tot minimaal 10 cm,
• Geef prioriteit aan het gebruik van de zeis,
• Laat het hooi op zijn plek drogen.