Ontwrichting bij honden (poot, heup, knieschijf): oorzaken, symptomen, behandelingen en preventie

Merkt u dat uw hond mank loopt? Misschien heeft hij er last vaneen dislocatie. Heup, elleboog of knieschijf, deze orthopedische aandoening betreft de hoofdgewrichten van de benen. De oorsprong ervan is veelvoudig, evenals de ernst ervan. De behandelingen zijn verschillend afhankelijk van de mate van schade en het aangetaste gewricht.

Ontdek wat de oorzaken, symptomen en behandelingen van verschillende zijn dislocaties bij honden en kijken hoe we een dergelijke pathologie kunnen voorkomen

Wat is een dislocatie?

In een gewricht heb je twee botten die contact maken en articuleren (vandaar de naam) om verschillende bewegingen mogelijk te maken. Bij dislocatie raken de gewrichtsoppervlakken van elkaar gescheiden, ze passen niet meer correct in elkaar. Het is dus geen simpele verstuiking. De meeste beengewrichten kunnen worden aangetast.

• In heupde dislocatie zal de kop van het dijbeen scheiden van de holte van het bekken;
• Bij de ontwrichting van de knieschijfgenaamd patella, bij de knie zijn het het dijbeen (dijbeen) en het scheenbeen (dat van het been) die niet meer in elkaar passen;
• In de elleboogDit gebeurt tussen het opperarmbeen aan de ene kant en de straal en de ellepijp aan de andere kant;
• In de schouderhet bevindt zich tussen het schouderblad (het platte driehoekige bot dat zich achter de thorax bevindt) en het opperarmbeen;
• Daar pols dislocatie beïnvloedt de handwortelbeentjes (die de straal verbinden) en de middenhandsbeentjes (tussen de handwortelbeentjes en de vingerkootjes);
• Daar enkel dislocatie betreft de tarsi (die de beenbeenderen verbinden) en de middenvoetsbeentjes (die de tenen verbinden).

Al deze aandoeningen hebben verschillende oorzaken en symptomen, maar vereisen in alle gevallen behandeling. snelle veterinaire interventie. Als de dislocatie van aangeboren oorsprong kan zijn, is deze vaak het gevolg van een trauma.

Wat zijn de oorzaken van een dergelijke aandoening?

Er zijn over het algemeen 4 oorzaken: genetica, trauma, veroudering en overgewicht. Als het om genetica gaat, bepaalde hondenrassen zijn vatbaar, vooral die van klein formaat zoals de Chihuahua of de Yorkshire Terriër. Botafwijkingen in de ontwikkeling van de hond of misvormingen van het skelet kunnen de gewrichtsmorfologie beïnvloeden. Sommige worden erfelijk overgedragen

Wat trauma betreft, het kan worden veroorzaakt door een val of stootEen auto-ongeluk bijvoorbeeld, of een slechte ontvangst tijdens lichamelijke inspanning of een spel. Soms is dit het geval herhaling van bepaalde bewegingen brutale sprongen die uiteindelijk leiden tot verplaatsing van de botten van het gewricht.

Voegt toe de slijtage van de leeftijd wat bijdraagt ​​aan het toenemend aantal gevallen van dislocaties, vooral van de heup, bij grote honden zoals de Golden Retriever, de Duitse herder of de Rottweiler. Het ontstaan ​​van artrose kan inderdaad de oorzaak zijn van een ontwrichting.

Ten slotte oefent obesitas druk uit op gewrichten en ligamenten, waardoor het risico op ontwrichting toeneemt.

Hoe wordt dislocatie bij honden herkend?

Het meest voor de hand liggende is vaak kreupelheid of instabiliteit tijdens het lopen of rusten. De hond vermijdt het belasten van één been of vertoont tekenen van lijden. Als je het gevoelige gebied probeert aan te raken, zal hij kreunen of grommen. Hij kan ook overmatig aan zijn poot likken om het pijnlijke gebied te verzachten. Hij kan proberen zijn gewricht weer op zijn plaats te krijgen door zijn poot te strekken, maar het mocht niet baten. Hij kan ook op 3 poten springen, terwijl hij vermijdt dat hij de 4e op de grond plaatst. Soms kan hij het helemaal niet buigen. Als er niet vroeg genoeg voor wordt gezorgd, verliest het spierweefsel in het aangedane ledemaat.

Vanaf de eerste symptomen is het essentieel om een ​​afspraak te maken met de dierenarts. Niet alleen het is pijnlijkmaar als een dislocatie voortduurt zonder behandeling, kan dat wel vooruitgang in de richting van complicaties zoals bijvoorbeeld het scheuren van een ligament.

Wat zijn de behandelingen voor dislocaties bij honden?

Om de meest geschikte behandeling te selecteren, moet de dierenarts beoordelen wat de behandeling is graad van dislocatie en welk gewricht is aangetast. Om dit te doen, voert hij een orthopedisch onderzoek uit en ondervraagt ​​​​hij de meester over de geschiedenis. Hij voert ook zachte manipulaties uit op de aangedane poot. Vaak gaat hij dan verder röntgenfoto’s om de diagnose te bevestigen en controleer op complicaties.

Dislocatie wordt geclassificeerd in 4 graden van 1 tot 4: 1 is de mildste vorm en 4, de ernstigste.

Graad 1 dislocatie

Als de ziekte echt mild is, kan hij het gewricht handmatig verplaatsen, dit is het beste scenario. We praten over manipulatie-reductie. Het dier wordt verdoofd of verdoofd om stress en pijn te voorkomen. Dit moet als eerste bedoeling worden gedaan, maar de kans bestaat dat de dislocatie terugkeert.

Aandacht : probeer nooit zelf handmatig in te grijpen, het is een medische procedure die een uitgebreide training vereist en waarvan de gevolgen ernstig kunnen zijn als deze verkeerd wordt uitgevoerd.

Graad 2 tot 4 dislocaties

Als de dislocatie ernstiger is of er sprake is van een terugval na manipulatie-reductie, betekent dit dat handmatig ingrijpen niet voldoende is. Het is dan noodzakelijk om dit te doen bellen voor een operatie. Het doel is om het gewricht weer op zijn plaats te krijgen en terugval te voorkomen. Het gebeurt onder algemene anesthesie. Vervolgens is een rustperiode van 1,5 tot 2 maanden nodig en 2 controlebezoeken met een tussenpoos van 4 weken, waarbij nieuwe röntgenfoto’s het mogelijk maken de voortgang te volgen.

Terugval treft iets minder dan één op de tien honden. U moet weten dat dislocaties van graad 4 moeilijker te behandelen zijn. De keuze van het type operatie is ter beoordeling van de dierenarts, afhankelijk van of de patella van de knie, de heup, de schouder etc. geopereerd moet worden.

Ondersteunende maatregelen na handmatige of chirurgische ingreep

Ongeacht de graad wordt doorgaans rust voorgeschreven nadat het gewricht weer op zijn plaats is gebracht. Medicijnen zijn vaak geassocieerd, ongeacht de graad:

• Ontstekingsremmers om pijn te verlichten, ontstekingen te verminderen en herstel te versnellen;
• Voedingssupplementen speciaal voor gewrichten (glucosamine, chondroïtine en omega-3-vetzuren);
• Gewichtsmonitoring en aangepast dieet bij katten met overgewicht;
• Fysiotherapie om de spiermassa te versterken, waardoor het gewricht beter wordt ondersteund en de hond mobieler wordt.

Hoe dislocaties voorkomen?

Er zijn verschillende maatregelen die u kunt nemen om de kans op ontwrichting bij uw kleine metgezel te verkleinen.

1. Als je het kiest tussen raszuivere dieren, vooral kleine, meer te weten komen over fokdieren, zorg ervoor dat ze deze aandoening nooit hebben gehad. Het kennen van de genetische geschiedenis kan het risico op het adopteren van een voorbestemde hond verminderen.
2. Houd het dieet in de gaten van je haarbal en geef hem wat beweging. Een gezond gewicht voorkomt slijtage van de gewrichten, de oorzaak van bepaalde ontwrichtingen. Bovendien helpt een voedingsmiddel dat rijk is aan omega-3, bijvoorbeeld aangevuld met zalmolie, de gezondheid van de gewrichten te ondersteunen.
3. Houd altijd de omgeving in de gaten : vermijd risicovolle situaties, zoals gladde vloeren, steile trappen of steil terrein. Zorg er ook voor dat uw hond geen overdreven repetitieve en intensieve oefeningen doet die de gewrichten belasten.
4. Houd uw oudere hond nauwlettend in de gaten : vanaf 8 jaar is het essentieel om regelmatig de dierenarts te raadplegen om een ​​goede controle van uw dier te garanderen, zowel in het algemeen als in die van zijn gewrichten.
5. Om terugval te voorkomen, is het bij honden die veel werken of sporten mogelijk plaats een spalk op de poot verzwakt om het te behouden en het gewricht te ondersteunen. Over het algemeen wordt het door dieren geaccepteerd, omdat het hun mobiliteit niet belemmert.

Ontwrichting bij honden is een orthopedische toestand Deze moeten worden behandeld zodra u zich ervan bewust wordt, om de pijn te verminderen en eventuele complicaties te voorkomen. Als het mild is, kan een simpele manipulatie door de dierenarts voldoende zijn om het probleem op te lossen. Aan de andere kant, als het ernstig is, is een operatie over het algemeen noodzakelijk. Dit kan kostbaar zijn, maar onderlinge verzekeringsmaatschappijen dekken dit soort pathologie vaak (controleer in de clausules dat gepredisponeerde rassen niet zijn uitgesloten).